Προσωπικώς, πολύ θα ήθελα να είχε εξελιχθεί διαφορετικά η συνάντηση των δύο υπουργών Εξωτερικών, αλλά τι να κάνουμε που η πραγματικότητα είναι όμοια με τον εαυτό της και τα υποθετικά σενάρια περιττεύουν

Το εκπαιδευτικό σύστημα στην Ελλάδα έχει αποτύχει. Οταν βλέπεις φοιτητές και μαθητές να διεκδικούν από την κυβέρνηση «ουσιαστικά μέτρα υγιεινής και ασφάλειας στα σχολεία», με τρόπους (συγκέντρωση και πορεία) οι οποίοι αναιρούν τόσο τη λογική όσο και την ειλικρίνεια του αιτήματός τους, σε ποιο άλλο συμπέρασμα μπορείς να καταλήξεις για την εκπαίδευσή τους;

Αφού τη συζήτηση στη Βουλή, για την κατάσταση της πανδημίας, προκάλεσε με αίτημά της η πρόεδρος του (ΠΑΣΟ)ΚΙΝΑΛ, ήταν επόμενο να περιμένουμε ότι θα είχε να πει κάτι αξιοσημείωτο τουλάχιστον.

Τι είναι, τέλος πάντων, το περιπόθητο κέντρο του πολιτικού φάσματος; Πάντως, δεν είναι ένα σταθερό γεωγραφικό σημείο, δεν είναι η μέση απόσταση από τα εκάστοτε άκρα.

Επιτέλους! Ξανά μαζί μας ο Δημήτρης Μάρδας, για μία σύντομη εμφάνιση, αντάξια όμως του κύρους και της φήμης του. Ο, κατά τη γνώμη μου, κορυφαίος διασκεδαστής του ΣΥΡΙΖΑ πραγματοποιεί την εντυπωσιακή επιστροφή του με άρθρο για το νομοσχέδιο των ΑΕΙ, στο οποίο προτείνει «πρακτικές λύσεις» για το ζήτημα της βίας και της παραβατικότητας στους πανεπιστημιακούς χώρους.

Εφόσον το έχεις, το ταλέντο δεν χάνεται ποτέ, ούτε στα γεράματα. Ιδεώδες παράδειγμα η περίπτωση του Χάρη του Καστανίδη, ο οποίος χθες ανέβασε το εξής αστείο στο Twitter: «Επειδή κάποιοι επαίρονται για τον ψηφιακό μετασχηματισμό του κράτους και η ιστορική μνήμη μένει σιωπηλή.

Οι φίλοι μας οι Γάλλοι πήραν την παραγγελία για τα αεροσκάφη Rafale και οι έχοντες γνώση των σχετικών συζητήσεων στους αρμόδιους κυβερνητικούς κύκλους ερμηνεύουν τη συγκεκριμένη επιλογή ως ένδειξη ότι δεν πρόκειται να πάρουν και την παραγγελία για τις φρεγάτες.

Μου κάνει εντύπωση πώς επανέρχεται, είτε με τη μορφή ερωτήσεων είτε αναλύσεων, το σενάριο περί πρόωρων εκλογών το 2021. Το αποδίδω στη μόνιμη δημοσιογραφική καχυποψία, η οποία πηγαίνει με την κεκτημένη ταχύτητα αλλοτινών εποχών, ανεξαρτήτως των εκάστοτε αντικειμενικών συνθηκών.

Περισσότερο αηδιαστικό και από την ίδια την πράξη του βιασμού είναι, κατά τη γνώμη μου, η στάση των τρίτων που εκφράζεται με την κουτοπόνηρη απορία: «Μα, καλά, τώρα το θυμήθηκε;».

Εφόσον στο επόμενο διάστημα η Τουρκία αποφύγει τις γνωστές προκλήσεις της στο Αιγαίο, δεν χωρεί αμφιβολία ότι η επανέναρξη των διερευνητικών συνομιλιών, έπειτα από 6 χρόνια, είναι ό,τι ακριβώς επεδίωκε τόσο καιρό η κυβέρνηση.