Συνήθως, μετά από μια σημαντική απόφαση δικαστηρίου λέμε ότι ικανοποιήθηκε το περί δικαίου αίσθημα. Ότι δικαστήριο και λαός είχαν την ίδια γνώμη για ένα γεγονός.
Όπως συνέβη και στην περίπτωση της δίκης της Χρυσής Αυγής. Ναι, ικανοποιήθηκε το περί δικαίου αίσθημα, η συντριπτική πλειοψηφία του ελληνικού λαού ήθελε να καταδικαστούν οι Χρυσαυγίτες.
Ηθελαν οι περισσότεροι Ελληνες να αποδεχθεί το δικαστήριο ότι ο Μιχαλολιάκος και ο ακροδεξιός, φασιστικός εσμός του είναι εγκληματική οργάνωση.
Ευτυχώς οι δικαστές αποφάσισαν ότι ναι η Χρυσή Αυγή ήταν μια οργάνωση μαχαιροβγαλτών, τραμπούκων, υμνητών της ναζιστικής ιδεολογίας, ρατσιστές και δολοφόνοι.
Και δεν το έκαναν οι δικαστές επειδή πιέστηκαν από το λαό, κάτι τέτοιο θα ήταν επικίνδυνο. Το έκαναν γιατί η ογκώδης δικογραφία έκρυβε όλα εκείνα τα στοιχεία που έφεραν την καταδικαστική απόφαση.
Είμαστε, λοιπόν, όλοι ικανοποιημένοι από την ιστορική αυτή απόφαση, από το ηχηρό μήνυμα της Δημοκρατίας ότι θα βρίσκεται πάντα απέναντι στο φασισμό.
Η σκέψη μας, όμως, πρέπει να βρίσκεται και σε εκείνους που ψήφιζαν τη Χρυσή Αυγή τόσα χρόνια. Και δεν μπορεί να ήταν… παραπλανηθέντες.
Αυτό θα μπορούσε να ισχύει τα πρώτα χρόνια της ανόδου της εγκληματικής οργάνωσης. Πούλησε το αντισυστημικό προφίλ και τον εθνικοπατριωτικό λόγο, έσπειρε τη σπορά του μίσους και του διχασμού σε μια κοινωνία καθημαγμένη από την οικονομική κρίση και την αδυναμία του πολιτικού συστήματος να σταθεί στο ύψος των περιστάσεων.
Το 2012 η Χρυσή Αυγή πήρε 426 χιλιάδες σταυρούς. Φασίστες; Ανόητοι; Αφελείς; Όλα αυτά μαζί, όμως, τότε δεν υπήρχε η δολοφονία Φύσσα παρά μόνο οι τραμπουκικές επιθέσεις σε βάρος μεταναστών και εργατών.
Το 2015 όμως η Χρυσή Αυγή έλαβε 388 χιλιάδες ψήφους. Βρέθηκαν τόσοι Ελληνες και ψήφισαν την εγκληματική οργάνωση παρά το γεγονός ότι το αίμα του Παύλου Φύσσα ήταν ακόμη ζεστό.
Οι Ελληνες γνώριζαν ότι οι χρυσαυγίτες είναι δολοφόνοι. Η δίκη ξεκινούσε λίγες εβδομάδες μετά τις εκλογές και όλος ο κόσμος είχε δει τους χρυσαυγίτες με χειροπέδες.
Τους είχαν δει να υψώνουν το χέρι και να χαιρετούν ναζιστικά. Είχαν μάθει ότι σκότωσαν τον πακιστανό Λουκμάν. Ήξεραν ότι επιτέθηκαν στους αιγύπτιους ψαράδες και στο ΠΑΜΕ, είχαν ενημερωθεί για τις τραμπουκικές, φασιστικές επιθέσεις αλλά και για την άθλια, αντιδημοκρατική συμπεριφορά τους μέσα στη Βουλή.
Κι όμως, 388.447 συμπολίτες μας πήγαν στην κάλπη και ψήφισαν τους εγκληματίες. Τους έβαλαν στη Βουλή, τους επέτρεψαν να ψηφίζουν νομοσχέδια, να συμμετέχουν σε δημοκρατικές διαδικασίες που οι ίδιοι πολεμούσαν.
Τώρα λοιπόν θα είχε ενδιαφέρον να μάθουμε πώς αισθάνονται αυτοί οι 388.447 Ελληνες. Κάποιοι θα είναι στεναχωρημένοι γιατί τα… φασιστικά ινδάλματά τους θα πάνε φυλακή.
Κάποιοι θα λένε ότι είναι άδικη απόφαση, κι άλλοι ο εθνικισμός δεν πεθαίνει ενώ άλλοι θα δηλώσουν παραπλανηθέντες.
Όμως, οι πολίτες και τα κόμματα του δημοκρατικού τόξου οφείλουν να «χτίσουν» πάνω σ’ αυτήν την απόφαση. Να χτίσουν ένα τείχος προστασίας από όλους τους αμετανόητους θιασώτες ολοκληρωτικών, φασιστικών ιδεολογιών.
Ναι, όλοι αυτοί ζουν ανάμεσά μας, πρέπει να τους προσέχουμε, είναι επικίνδυνοι, θα θελήσουν να πάρουν τη ρεβάνς.
Ο δημοκρατικός κόσμος μπορεί να γιορτάζει, αλλά δεν μπορεί να είναι ήσυχος. Η μάχη είναι καθημερινή…
