Η Ημέρα της Γερμανικής Ενότητας είναι εθνική εορτή της Γερμανίας, με την οποία τιμάται η επανενοποίηση της χώρας στις 3 Οκτωβρίου 1990.
Κάθε χρόνο μια διαφορετική πόλη επιλέγεται ως επίκεντρο των εορταστικών εκδηλώσεων και είναι η πρωτεύουσα του κρατιδίου που προεδρεύει στην Μπούντεσρατ (Ομοσπονδιακό Συμβούλιο ή Άνω Βουλή).
Η πρώτη ενοποίηση της Γερμανίας έγινε το 1871 με τη δημιουργία της Γερμανικής Αυτοκρατορίας και την καθοριστική συμβολή του Ότο φον Μπίσμαρκ.
Το 1919, συνεπεία της ήττας της Γερμανίας στον Α’ Παγκόσμιο Πόλεμο, καταργήθηκε η μοναρχία και ανακηρύχθηκε καθεστώς αβασίλευτης δημοκρατίας, η λεγόμενη «Δημοκρατία της Βαϊμάρης».
Το 1933 ο Χίτλερ ανέλαβε την εξουσία και επέβαλε το ολοκληρωτικό καθεστώς του Γ’ Ράιχ.
Μετά την ήττα της Ναζιστικής Γερμανίας στο Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο η χώρα διαιρέθηκε, το 1949, σε Δυτική Γερμανία («Ομοσπονδιακή Δημοκρατία της Γερμανίας», ΟΔΓ, τα εδάφη που είχαν καταλάβει οι Δυτικοί Σύμμαχοι ΗΠΑ, Γαλλία και Μεγάλη Βρετανία) και Ανατολική Γερμανία («Λαοκρατική Δημοκρατία της Γερμανίας», ΛΔΓ, τα εδάφη που εξουσίαζε η Σοβιετική Ένωση).
Το 1961, στην κορύφωση του Ψυχρού Πολέμου, η πρωτεύουσα της χώρας, το Βερολίνο, διαιρέθηκε επίσης σε Δυτικό και Ανατολικό, από το Τείχος του Βερολίνου.
Το Τείχος του Βερολίνου έπεσε στις 9 Νοεμβρίου 1989, σηματοδοτώντας το τέλος του ανατολικογερμανικού κομμουνιστικού καθεστώτος.
Κατόπιν διαπραγματεύσεων αποφασίστηκε η επανενοποίηση της Γερμανίας στις 3 Οκτωβρίου 1990.
Πέντε λεπτά πριν από τα μεσάνυχτα της 3ης Οκτωβρίου 1990 οι καμπάνες των γερμανικών εκκλησιών άρχισαν να χτυπούν, χαιρετίζοντας την ένωση των δύο Γερμανιών, ύστερα από 41 χρόνια εθνικής διαίρεσης.
Τα μεσάνυχτα έγινε η έπαρση της γερμανικής σημαίας μπροστά στο κτίριο του Ράιχσταγκ (Κοινοβουλίου), υπό τους ήχους του εθνικού ύμνου της Γερμανίας, και ακολούθησε πανηγυρική συνεδρίαση της νέας Μπούντεσταγκ (Βουλής), που είχε 662 έδρες, από τις οποίες τις 122 κατέλαβαν οι ανατολικογερμανοί βουλευτές.
Η τελετή της ενοποίησης ξεκίνησε με την κατάργηση της Λαοκρατικής Δημοκρατίας της Γερμανίας.
Κύριος ομιλητής ήταν ο ανατολικογερμανός πρωθυπουργός, Λόταρ ντε Μεζιέρ, ο μοναδικός εκλεγμένος πρωθυπουργός της ΛΔΓ.
Ακολούθησε η εκτέλεση της 9ης Συμφωνίας του Μπετόβεν υπό τη διεύθυνση του διακεκριμένου ανατολικογερμανού μαέστρου Κουρτ Μαζούρ.
Οι Γερμανοί ξεχύθηκαν στους δρόμους πίνοντας στην υγεία της επανενοποίησης, κρατώντας αναμμένα κεριά και ανεμίζοντας τη γερμανική σημαία.
Την ημέρα εκείνη είχε γεννηθεί ένα νέο μεγάλο κράτος στα σπλάχνα της Ευρώπης, με 90 εκατομμύρια κατοίκους και έκταση 357.000 τ.χλμ.
Πολλοί Γάλλοι, Σοβιετικοί, Αμερικανοί και Βρετανοί εξέφρασαν τις ανησυχίες τους γι’ αυτόν το γίγαντα, που εμφανιζόταν με αυξανόμενη οικονομική ισχύ, ενώ η δυνατότητα για αναγέννηση του ναζισμού και οι αξιώσεις για νέα εδάφη ήταν μέσα στις ανησυχίες τους.
Ήλπιζαν όμως ότι οι τυμπανοκρουσίες του εορτασμού δε θα πνίξουν στη συνείδηση των Γερμανών την ευθύνη για το μέλλον της ηπείρου τους.
Τα συγχαρητήριά του προς τον πρόεδρο της Γερμανίας, Ρίχαρντ φον Βαϊτσέκερ, απέστειλε ο Πρόεδρος της Ελληνικής Δημοκρατίας, Κωνσταντίνος Καραμανλής, χαρακτηρίζοντας ως μεγάλο ιστορικό γεγονός την ένωση όχι μόνο για τη Γερμανία αλλά και για ολόκληρη την Ευρώπη.
(Πηγή πληροφοριών: sansimera.gr)
