Αν επιβεβαιωθεί ότι ο Ερντογάν μάζεψε τα βαπόρια του, τότε τον έχουμε «τρία στα τρία».
– Πρώτα στον Εβρο.
– Υστερα στα θαλάσσια σύνορα στο Αιγαίο, τα οποία πλέον φρουρούνται και οι ροές έχουν μειωθεί σημαντικά.
– Τώρα στην Ανατολική Μεσόγειο.
Τα υπόλοιπα είναι για να περνάει η ώρα στα καφενεία του Μπέγιογλου.
Θεωρητικά το «τρία στα τρία» είναι μάθημα. Δεν είμαι καθόλου βέβαιος όμως ότι ο Ερντογάν θα το καταλάβει. Μακάρι να βγω ψεύτης, αλλά βγαίνει πολύ τσαλακωμένος για να συμβιβαστεί με τη χασούρα.
Το ευχάριστο είναι ότι πήρε το μάθημα ο Μητσοτάκης. Αφησε στην άκρη τα κυριλέδικα των πρώτων μηνών της πρωθυπουργίας του. Και αντιλήφθηκε ότι μια πολιτική ισχύος αντιμετωπίζεται μόνο με πολιτική ισχύος.
Μετέφερε τους συσχετισμούς από το Αιγαίο στην Ανατολική Μεσόγειο. Διεύρυνε τις συμμαχίες του εντός κι εκτός Ευρωπαϊκής Ενωσης. Μετέτρεψε (στα μέτρα του δυνατού) το ελληνοτουρκικό σε ευρωτουρκικό. Χρησιμοποίησε το γενικότερο αρνητικό κλίμα που είχε δημιουργηθεί για τον Ερντογάν. Εβαλε και τους εξοπλισμούς στο τραπέζι.
Κυρίως όμως έδειξε αποφασιστικότητα και ευελιξία. Σαν να ωρίμασε μέσα στην κρίση.
Το μάθημα φυσικά δεν ήταν μόνο για τον Μητσοτάκη. Αφορά και όσους στην Ελλάδα μιλούσαν επιπόλαια για «έντιμους συμβιβασμούς», win-win και «καζάν-καζάν» στο όνομα του κατευνασμού.
Θα πρέπει να κατάλαβαν πως δεν αρκούν οι καλές προθέσεις, χρειάζεται και λογικός συνομιλητής. Μόνο ανισόρροποι θα μπορούσαν (όπως ο Τσαβούσογλου) να κατηγορούν την Ελλάδα ότι παραβιάζει το διεθνές δίκαιο, το οποίο οι ίδιοι δεν αναγνωρίζουν!
Αν επιβεβαιωθεί λοιπόν η στροφή του Ερντογάν, θα επιστρέψουμε στις διερευνητικές που η Τουρκία διέκοψε το 2016.
Καμία αντίρρηση. Προφανώς είμαστε χώρα διαλόγου και δικαιοκρατίας. Αλλά και χώρα κυρίαρχη. Συζητούμε μόνο όσα θεωρούμε ότι είναι για συζήτηση.
Οταν ο Τσαβούσογλου μιλάει για «διάλογο χωρίς προϋποθέσεις» προκειμένου να καλύψει την υποχώρησή του παραβλέπει πως η συμφωνία για το περιεχόμενο του διαλόγου δεν είναι προϋπόθεση.
Είναι αναγκαία συνθήκη.
Γι’ αυτό δεν είμαι καθόλου βέβαιος ότι η Τουρκία άλλαξε πολιτική. Απλώς δεν μπορούσε να τραβήξει άλλο μια πολιτική που την οδηγούσε στον τοίχο. Επρεπε να στρίψει.
Υποθέτω ότι αυτό της διαμήνυσαν οι ευρωπαίοι υποστηρικτές της μετά την Κορσική: πως όλο και περισσότερο δυσκολεύονται να την υποστηρίξουν.
Προς το παρόν δηλαδή ο Ερντογάν θα προσπαθήσει να παρακάμψει τον σκόπελο του Ευρωπαϊκού Συμβουλίου και βλέπουμε.
Αλλά τώρα μάθαμε. Απέναντι στην Τουρκία βρήκαμε τη συνταγή και το μέτρο μιας πολιτικής που αποδίδει.
Μακάρι να το κατάλαβε και η Τουρκία!
