Τα σχέδια του CCM Spitfire roadster που εμφανίστηκαν πριν λίγο καιρό στο Ίντερνετ μάς είχαν κάνει να χαμογελάσουμε συγκαταβατικά.
Βλέπετε η CCM (Clews Competition Machines) είναι από αυτές τις εταιρείες που δεν είσαι ποτέ σίγουρος αν λειτουργούν ή όχι, κάτι σαν την Bimota, την Moto Morini και κάμποσες άλλες που μάς διαφεύγουν.
Δημιουργήθηκε μετά τη διάλυση του Αγωνιστικού Τμήματος της BSA, το 1971. Και προφανώς λειτουργεί, κάνοντας κυρίως μπίζνες με τον στρατό και την αστυνομία. Παράγει επίσης ένα μοντέλο on-Off, το GP450, με τετράχρονο μονοκύλινδρο κινητήρα 450 κυβικών και απόδοση 40 ίππων που μάλιστα παραδίδεται σε τρεις μορφές, την Adventure, την S και την RS.
Το Spitfire παρουσιάστηκε σαν πραγματική μοτοσυκλέτα στο πρόσφατο Σαλόνι Carole Nash MCN London Motorcycle Show και λόγω κυρίως της ιδιορρυθμίας των Εγγλέζων μοτοσυκλετιστών που παραμένουν ευαίσθητοι σε ό,τι έχει σχέση με το ένδοξο παρελθόν, δημιούργησε αρκετό ντόρο.
Η εταιρεία διατείνεται πως έλαβε πλήθος παραγγελιών και προκαταβολών (500 λίρες), τόσες που σχεδόν “ξεπούλησε” –θα κατασκευαστούν 150 μοναδικά αντίτυπα.
Το πραγματικό μοντέλο πρέπει να παραδεχτούμε πως δείχνει πολύ καλύτερο από τα πρόχειρα σχέδια τα οποία μας είχαν προϊδεάσει για κάτι αδέξιο και άχαρο.
Το Spitfire φορά έναν thumper 600 κυβικών και θα είναι κατασκευασμένο στο χέρι σύμφωνα με την παραγγελία του κάθε ιδιοκτήτη –οπότε και η τιμή του στις 7.995 λίρες μπορεί να θεωρηθεί πολύ λογική.
Ίσως επιτέλους οι Άγγλοι να αντιλήφθηκαν πως δεν μπορούν να σχεδιάσουν ούτε σαν Tamburini, ούτε σαν Kiska ούτε σαν Roland Sands. Οπότε το πιο σοφό είναι να κατασκευάζουν απλές μοτοσυκλέτες με λογικές τιμές που ωστόσο ξεχωρίζουν, αφού φτιάχνονται στο χέρι και σε περιορισμένα αντίτυπα.
Το Spitfire αποτελεί το πρώτο μοντέλο μιας νέας σειράς που η CCM ονομάζει Skunkwerx. Ο κινητήρας του αποδίδει 55 ίππους και 5,91χλγμ. ροπής στις 5.500σαλ. με σχέση συμπίεσης 12:1. Στην κεφαλή φορά βαλβίδες τιτανίου και η η τροφοδοσία του γίνεται με ψεκασμό της Mikuni D45. Το κιβώτιο είναι 6 σχέσεων και ο συμπλέκτης υγρός με υδραυλική υποβοήθηση.
Ιδιαιτερότητες; Αρκετές. Καταρχήν το πλαίσιο – χωροδικτύωμα είναι καμωμένο από χρωμιομολυβδαινιούχο ατσάλι Τ45, το ίδιο από το οποίο κατασκευάζονταν και τα αεροπλάνα Spitfire που έσωσαν στο Β’ Παγκ. Πόλεμο την Βρετανία από τη ναζιστική εισβολή.
Έπειτα, φορά αναρτήσεις με 190χιλ. διαδρομής μπρος-πίσω. Το εμπρός ανεστραμμένο είναι μάλιστα της WP, ενώ το αμορτισέρ προέρχεται από την ολλανδική Tractive. Ιδιαίτερη επιλογή και οι τροχοί με διάμετρο 19” μπρος-πίσω, όπου είναι περασμένα λάστιχα flat-track. Τα φρένα (δίσκοι 320 και 240χιλ. αντίστοιχα εμπρός – πίσω) παρέχει η Brembo και η δερμάτινη σέλα είναι πραγματικά χειροποίητη.
Το βάρος μόλις που φτάνει τα 121 κιλά, αλλά το ύψος της σέλας στα 830χιλ. είναι μάλλον απαγορευτικό για τους μη ψηλούς. Τέλος τα φώτα είναι παντού LED. Με όλα αυτά τα δεδομένα πάντως, τα σχόλια και οι συγκρίσεις με Ιταλούς, Αυστριακούς και λοιπούς σχεδιαστές είναι μάλλον μειωτικά.
Σίγουρα η Αναγέννηση προσπέρασε και δεν άγγιξε τους Εγγλεζάρες, όμως οι κοσμοκράτορες του προ-προηγούμενου αιώνα έχουν τελικά τον τρόπο τους…
