Την Κυριακή, στο ΟΑΚΑ. Με αντίπαλο τη Μολδαβία. Σε ματς λέει «ζωής ή θανάτου». Και μετά λέει ντέρμπι με το Κόσοβο, που έχει λιγότερο πληθυσμό από την Θεσσαλονίκη. Εκεί την κατάντησαν την εθνική μας ομάδα ποδοσφαίρου. Σε πλήρη απαξίωση. Και όσο ο καιρός περνά; Να μην ξέρεις τελικά ποιος είναι ο στόχος. Γιατί η διαχείριση της κατάστασης δεν πείθει ότι υπάρχει ένα σχέδιο να βγούμε από τη κατάντια.
Αντίθετα μοιάζει να εκμεταλλεύεται το γεγονός πως ελάχιστοι πλέον ασχολούνται. Εκτός αν ξέρετε και άλλα αντιπροσωπευτικά συγκροτήματα που στα τελευταία τους 9 παιχνίδια έχουν καλέσει 41 διαφορετικούς ποδοσφαιριστές, έχουν χρησιμοποιήσει 37 διαφορετικούς στο «χορτάρι», έχουν προσφέρει «ντεμπούτο» σε 8 διαφορετικούς μικρούς. Και κυρίως αν ξέρετε πολλές εθνικές ομάδες που έχουν «εξορίσει» την αφρόκρεμα του εθνικού ποδοσφαίρου τους.
Στη δική μας περίπτωση παίκτες σαν τον Κώστα Μανωλά, τον Σωκράτη Παπασταθόπουλο, τον Ανδρέα Σάμαρη. Ακόμη και τον Δημήτρη Σιόβα που τόλμησε να μιλήσει για αυτή τη κατάσταση. 
Δεν στέκουν όσα συμβαίνουν στην εθνική ομάδα, καιρό τώρα. Με τον Τζον Φαν Σιπ στον πάγκο όμως το πράγμα έχει ξεφύγει εντελώς. Απο τις 31 Ιουλίου του 2019, όταν η ΕΠΟ ανακοίνωσε την έναρξη της συνεργασίας της με τον Ολλανδός.
Προσλήφθηκε με σκοπό την επαναφορά της «γαλανόλευκης». Με κάθε σεβασμό όμως έπειτα από 14-15 μήνες ο κόουτς μοιάζει σα να παίζει football manager μπροστά από κάποια οθόνη. Και μάλιστα ο χρόνος παραμένει «ενεστώτας». Δεν έγινε όλο αυτό στην αρχή και καταλήξαμε κάπου. Εξελίσσεται. Από παιχνίδι σε παιχνίδι. Χθες στην Αυστρία έκαναν ντεμπούτο 4 διαφορετικοί. Είδαμε έναν στόπερ σε ρόλο δεξιού μπακ (Λαμπρόπουλος) γιατί στις κλήσεις υπάρχει μόνο ένας δεξιός μπακ που ξέρουμε και αυτός τραυματίας (Μπακάκης) και κάποιος άλλος που δεν τον ξέρει κανείς (Λάζαρος Ρότα). Και εντάξει τον κάλεσε τον Ρότα. Γιατί δεν τον βάζεις και επιλέγεις να παίξεις με τον στόπερ Λαμπρόπουλο;
Την ίδια στιγμή είδαμε ξανά στην εθνική ομάδα τον Τζαβέλα που είχε να κληθεί δύο χρόνια. Για να παίξει παρτενέρ του Σβάρνα που ξαφνικά έχει πάρει… σβάρνα τουλάχιστον 10 καλύτερους κεντρικούς αμυντικούς που διαθέτει η χώρα, και έχει γίνει αναντικατάστατος. Δεν μπορεί να συμβαίνουν όλα αυτά. Όσο και αν ο κάθε προπονητής έχει το δικαίωμα να κάνει τις επιλογές του. Δεν μιλάμε για κάποιο κλαμπ. Μιλάμε για την εθνική ομάδα. Για εκείνη που προφανώς και πρέπει να παίζουν οι καλύτεροι. Εδώ έχουμε φτάσει στο σημείο να μην ξέρουμε ποια παιδιά καλούνται. 
Είδαμε τον Τσιμίκα της Λίβερπουλ να παραμένει αναπληρωματικός. Είδαμε τον Φορτούνη σέντερ φορ. Εμφανίζονται παίκτες απο το «πουθενά» που ξαφνικά προσθέτουν στο βιογραφικό του τη λέξη «διεθνής».
Και όταν πας να πεις κάτι για όλα αυτά, προσπαθούν να σε βγάλουν τρελό. Σου λένε πως έχει πρόβλημα ο Ολυμπιακός με την ΕΠΟ. Ποιοι; Εκείνοι που δεν έχουν έστω την ευθιξία να βοηθήσουν να βγει η εθνική μας από αυτόν τον παράξενο, επικίνδυνο δρόμο. Για να μη χάσουν τα μεροκάματα.
Οι αριθμοί είναι ενδεικτικοί. Και δεν επιδέχονται αμφισβήτησης. Δείτε και τα συμπεράσματα δικά σας. Ανεξάρτητα με την συλλογική σας προτίμηση.
Οι παίκτες που έχουν αγωνιστεί με Φαν Σιπ
- Μπάρκας
- Τοροσίδης
- Παπασταθόπουλος
- Μανωλάς
- Τσιμίκας
- Σταφυλίδης
- Κουρμπέλης
- Μπουχαλάκης
- Κολοβός
- Μασούρας
- Κουλούρης
- Πασχαλάκης
- Βλαχοδήμος
- Μπακάκης
- Σιόβας
- Πέλκας
- Σάμαρης
- Σιώπης
- Ζέκα
- Λημνιός
- Φετφατζίδης
- Γιαννούλης
- Φούντας
- Δώνης
- Μπακασέτας
- Γαλανόπουλος
- Λαμπρόπουλος
- Τζαβέλλας
- Λυκογιάννης
Αυτοί που έκαναν ντεμπούτο με τον Ολλανδό
- Βρουσάι
- Παυλίδης
- Χατζηδιάκος
- Κυριακόπουλος
- Σβάρνας
- Διούδης
- Τζόλης
- Μιχαηλίδης
Οι «4» που κλήθηκαν, αλλά δεν αγωνίστηκαν
- Κούτρης
- Βασιλειάδης
- Μαυρίας
- Λάζαρος Ρότα
