Να ηγείται στον πρώτο γύρο των προεδρικών εκλογών του 2022 εμφανίζουν οι δημοσκοπήσεις την επικεφαλής του Εθνικού Συναγερμού, Μαρίν Λεπέν, η οποία, όπως όλα δείχνουν, θα βρεθεί αντιμέτωπη με τον σημερινό πρόεδρο, Εμανουέλ Μακρόν, στον δεύτερο γύρο.
Την ίδια ώρα, όμως, το παραδοσιακά αρραγές «δημοκρατικό τείχος» εναντίον του ακροδεξιού κόμματος μοιάζει να ραγίζει. Το ήμισυ των ψηφοφόρων της Αριστεράς, εξηγεί σε άρθρο της η εφημερίδα Le Monde, δηλώνει ότι σε περίπτωση μονομαχίας Λεπέν – Μακρόν στον δεύτερο γύρο, τον Μάιο του 2022, θα επιλέξει την αποχή. Τρεις σφυγμομετρήσεις επιβεβαιώνουν το ανησυχητικό αυτό φαινόμενο.
Ποσοστό 52% των ψηφοφόρων του επικεφαλής της Ανυπότακτης Γαλλίας, Ζαν-Λικ Μελανσόν, δηλώνει ότι δεν θα προσέλθει στις κάλπες ή θα ψηφίσει λευκό ή άκυρο σε περίπτωση αναμέτρησης Μακρόν – Λεπέν. Το ίδιο θα πράξει και ποσοστό 50% των ψηφοφόρων της δημάρχου του Παρισιού, Αν Ινταλγκό, η οποία διεκδικεί το χρίσμα των Σοσιαλιστών για τις προεδρικές εκλογές, ενώ 44% των ψηφοφόρων του οικολόγου Γιανίκ Ζαντό στηρίζουν την τακτική αυτή.
Αναλυτές εκτιμούν, μάλιστα, ότι ποσοστό ψηφοφόρων της Αριστεράς θα ήταν πρόθυμο να ψηφίσει υπέρ της Λεπέν στον δεύτερο γύρο. «Είχαμε εντοπίσει μικρό ποσοστό ψηφοφόρων της Λεπέν οι οποίοι αποφάσισαν την τελευταία στιγμή, το 2017, να ψηφίσουν υπέρ του Μελανσόν. Εκτιμώ το ποσοστό αυτό σε 5% του συνόλου των ψήφων υπέρ της Ανυπότακτης Γαλλίας. Οι ψήφοι αυτές μπορεί να ευνοήσουν τη Λεπέν το 2022», λέει ο Ζαν-Ντανιέλ Λεβί, της εταιρείας δημοσκοπήσεων Harris.
Το φαινόμενο αυτό οφείλεται επίσης στην επιτυχία της Μαρίν Λεπέν να αποστασιοποιηθεί ιδεολογικά από τον ιδρυτή του Εθνικού Μετώπου και πατέρα της, Ζαν-Μαρί Λεπέν. Ο γερόλυκος της γαλλικής Ακροδεξιάς και οι λεκτικές του ακρότητες δεν ήταν πλέον ικανές να προσελκύσουν νέα γενιά ψηφοφόρων στο κόμμα. Τον ρόλο αυτόν ανέλαβαν η Μαρίν Λεπέν και η ανιψιά της. Οι πρόσφατες διαβεβαιώσεις της Λεπέν για την προσήλωσή της στους δημοκρατικούς θεσμούς εντάσσονται στη μακρόπνοη στρατηγική του κόμματος για κατασκευή δημοκρατικών περγαμηνών. Την ίδια στιγμή, ακροδεξιές οργανώσεις δρουν σχεδόν ανενόχλητες, όπως συνέβη την Πέμπτη με την εισβολή μελών της Γαλλικής Δράσης (Action Francaise) στο δημαρχείο της Τουλούζης και με τις επιχειρήσεις εντοπισμού και καταδίωξης μεταναστών στα Πυρηναία Ορη, πριν από τα Χριστούγεννα, με το υπουργείο Εσωτερικών να αποφεύγει την αντιπαράθεση με τους ακροδεξιούς ταραξίες.
Η «αποδαιμονοποίηση» της Μαρίν Λεπέν κρίνεται επιτυχής. «Ο Εθνικός Συναγερμός έχει ενταχθεί στο πολιτικό σκηνικό. Κάθε ιδέα αντίστασης στην παρουσία του είναι πια αδιανόητη. Πρόκειται για ιστορική εξέλιξη», τονίζει ο Ζαν-Ντανιέλ Λεβί στη Monde. Η εκλογική παρουσία του κόμματος έχει πλέον εδραιωθεί. Το 2011, το Εθνικό Μέτωπο εξασφαλίζει ποσοστό 15% στις περιφερειακές εκλογές. Το 2012, η Λεπέν πετυχαίνει με 17,9% το καλύτερο ποσοστό ακροδεξιού υποψηφίου σε προεδρικές εκλογές, ενώ το 2014 και 2019 το κόμμα αναδεικνύεται στην πρώτη θέση στις ευρωεκλογές. Το 2015, ποσοστό 28% των Γάλλων ψηφίζει υπέρ των υποψηφίων της Λεπέν στις περιφερειακές εκλογές, ενώ το 2017, με ποσοστό 21,3%, εξασφαλίζει θέση στον δεύτερο γύρο.
Παρότι η οδός προς το Μέγαρο των Ηλυσίων μοιάζει –για την ώρα– κλειστή στη Μαρίν Λεπέν, το κόμμα της κατήγαγε ήδη σημαντική νίκη, επιβάλλοντας τις ιδεολογικές και πολιτικές προτεραιότητές του, όπως είναι το μεταναστευτικό, η ασφάλεια και η συζήτηση γύρω από την έννοια της εθνικής ταυτότητας. Οι δημοσκοπήσεις δείχνουν, επίσης, ότι η απάθεια έχει εδραιωθεί ως αντίδραση στην άνοδο της Ακροδεξιάς. Ο πρόεδρος Μακρόν προσπαθεί τώρα να ανακόψει τη διαρροή ψήφων προς την άκρα Δεξιά με έστω και καθυστερημένες πρωτοβουλίες κοινωνικού χαρακτήρα για την αντιμετώπιση της φτώχειας και την επέκταση της γονικής άδειας. Οι πρωτοβουλίες αυτές περνούν, όμως, απαρατήρητες από τους ψηφοφόρους της Αριστεράς, οι οποίοι εστιάζουν την κριτική τους στον νεοφιλελεύθερο χαρακτήρα των οικονομικών μεταρρυθμίσεων.
Η απόφαση του Μακρόν να εστιάσει τη συζήτηση γύρω από τον κίνδυνο που παρουσιάζει το εξτρεμιστικό Ισλάμ για τη Γαλλική Δημοκρατία αποτελεί παραδοχή ήττας. Ο Γάλλος πρόεδρος, υπό την πίεση εξωγενών παραγόντων όπως είναι η πανδημία, κολακεύει τις ανησυχίες της άκρας Δεξιάς, εγείροντας ανύπαρκτα ζητήματα. Οι ισχυρισμοί ορισμένων ειδικών περί κινδύνου εμφάνισης αποσχιστικών ισλαμικών τάσεων στη γαλλική κοινωνία επέτρεψαν στον πρόεδρο να υιοθετήσει ακραία στάση, στιγματίζοντας τη μουσουλμανική κοινότητα και αμφισβητώντας τον πατριωτισμό της.
Η επίμονη χρήση αντιπαραγωγικών, δρακόντειων μεθόδων αστυνόμευσης έχει αποξενώσει ακόμη περισσότερο τη νεολαία των υποβαθμισμένων προαστίων, γεννώντας «ζώνες ανομίας», όπως τις χαρακτηρίζουν οι ίδιοι οι αστυνομικοί, που αδυνατούν να επιχειρήσουν σε αυτές. Η κυβερνητική πολιτική στο μεταναστευτικό αποδεικνύεται επίσης ατελέσφορη, προσφέροντας αφορμές στην Αριστερά για ηχηρό ακτιβισμό.
Γαλλία
Εμανουέλ Μακρόν
Ακροδεξιά
