Της Σταματίνας Σταματάκου
To Save A Greek Stray μίλησε στο SKAI.gr σχετικά με το πώς και γιατί συνεχίζουμε να δημιουργούμε αδέσποτα. Και πριν μιλήσουμε για τα αδέσποτα, ας μιλήσουμε πρώτα για τη στείρωση. Τι είναι; Τι σημαίνει; Τι σχέση έχει η στείρωση του κατοικίδιου μας, με τον πληθυσμό των αδέσποτων ζώων;
Σε όλα αυτά μας απαντά ένα από τα μεγαλύτερα φιλοζωικά σωματεία και ένα από τα ελάχιστα που διαθέτει νόμιμο καταφύγιο και πλούσιο φιλοζωικό έργο, το Save A Greek Stray που ίδρυσε η Εριέττα Κούρκουλου-Λάτση:
“Η στείρωση είναι καταρχάς μια πολύ απλή επέμβαση, αρκετά οικονομική στην Ελλάδα. Όχι μόνο δεν έχει επιπτώσεις στην υγεία του σκύλου μας, αλλά το αντίθετο μάλιστα. Έχει πολλά οφέλη, όσον αφορά την συμπεριφορά του ζώου και την αρμονική συμβίωσή μας μαζί του, αλλά πρωτίστως την υγεία του.
Η στείρωση προλαμβάνει πολύ σοβαρές παθήσεις, όπως διάφορους καρκίνους των γεννητικών οργάνων τόσο σε θηλυκά όσο και σε αρσενικά ζώα. Έτσι ουσιαστικά, πέρα από το ότι προστατεύουμε τα ζώα μας από μελλοντικές αρρώστιες που πολύ συχνά αποβαίνουν μοιραίες, προλαμβάνουμε και μελλοντικά έξοδα. Η στείρωση είναι σαν μια επένδυση. Μια επένδυση στην υγεία του κατοικιδίου μας, και στο μέλλον του.
Πολλές φορές βλέπουμε να αναπαράγεται ο μύθος πως η στείρωση είναι ενάντια στην φύση. Λάθος. Τα σκυλιά δεν είναι ζώα που ζουν στην φύση, είναι οικόσιτα ζώα, που ζουν στις ανθρώπινες κοινωνίες, και οι μόνοι υπεύθυνοι για την ευημερία τους, είμαστε εμείς οι άνθρωποι. Όλα τα είδη που ζουν στην φύση, έχουν εσωτερικούς μηχανισμούς ελέγχου του πληθυσμού τους. Σε μια αγέλη λύκων για παράδειγμα, μόνο το κυρίαρχο ζευγάρι αναπαράγεται και κάνει απογόνους, γιατί διαφορετικά ο πληθυσμός τους θα αυξανόταν γεωμετρικά, με αποτέλεσμα να μην μπορούν να βρουν εύκολα τροφή, να πεινάσουν, και να υποφέρουν.
Οι σκύλοι δεν είναι ζώα που ζουν στην φύση, και ο υπερπληθυσμός τους σήμερα, είναι κάτι για το οποίο ευθυνόμαστε αποκλειστικά εμείς. Η Ελλάδα είναι μια χώρα που έχει εκατομμύρια αδέσποτα σκυλιά. Έχει περισσότερους σκύλους συνολικά από ό,τι νοικοκυριά, κάτι για το οποίο ευθυνόμαστε εμείς. Τα αδέσποτα δεν πέφτουν από τον ουρανό, και η Ελλάδα δεν είναι χώρα η οποία έχει γηγενή πληθυσμό άγριων σκύλων.
Όλα τα αδέσποτα που κυκλοφορούν σήμερα στους δρόμους, ή που ζουν σε καταφύγια, είναι είτε ζώα που εγκαταλείφθηκαν από τους ιδιοκτήτες τους, είτε ζώα που γεννήθηκαν στον δρόμο από εγκαταλελειμμένα ζώα. Η διάσωση, η υιοθεσία και η στείρωση των αδέσποτων δε μπορεί να λύσει το πρόβλημα των αδέσποτων. Είναι σαν να προσπαθούμε να αδειάσουμε μια μπανιέρα που έχει πλημμυρίσει, ενώ ταυτόχρονα αφήνουμε την βρύση ανοιχτή. Η βρύση είναι η στείρωση. Και είμαστε όλοι οι ιδιοκτήτες υπεύθυνοι για αυτό.
“Μα δεν πρέπει να γεννήσει μια φορά;”, είναι άλλος ένας μύθος που ακούμε συχνά. Η απάντηση είναι φυσικά όχι. Όχι. Τα ζώα δεν είναι άνθρωποι, και οι αναπαραγωγές τους εξυπηρετούν μόνο ένα πράγμα, την διατήρηση του πληθυσμού τους σε επίπεδα βιώσιμα, ανάλογα με τις συνθήκες στις οποίες ζουν και το φυσικό τους περιβάλλον, και τίποτε άλλο. Ένας σκύλος δεσποζόμενος έχει χάσει την επαφή του με την “φύση” και το ένστικτο του ελέγχου πληθυσμού του είδους του”.
Ένα θηλυκό σκυλί που θα γεννήσει μια φορά, θα κάνει πέντε έξι κουτάβια. Αν το κάθε ένα από αυτά τα πέντε έξι κουτάβια γεννήσει από μια φορά, ξαφνικά έχουμε 25 νέα κουτάβια. Κάπως έτσι αυξάνεται γεωμετρικά ο αριθμός των σκύλων στην χώρα μας, καθώς ένα μόνο θηλυκό σκυλί, μπορεί να αποκτήσει μέχρι και 60,000 απογόνους σε λίγα μόνο χρόνια. Δεν υπάρχουν 60,000 οικογένειες για να υιοθετήσουν το κάθε ένα από αυτά τα 60,000 κουτάβια που προέκυψαν από ένα και μόνο θηλυκό σκυλί, και φυσικά η εγκατάλειψη των ανεπιθύμητων κουταβιών του σκύλου μας σε μια κούτα, δεν μπορεί να είναι λύση. Γι` αυτό στειρώνουμε τα κατοικίδια μας, και βοηθάμε όλοι μαζί, να “κλειστεί η βρύση” παροχής αδέσποτων. Αδέσποτων που δημιουργήσαμε εμείς.
