Συνέντευξη στο euronews παραχώρησε ο πρόεδρος του Ισημερινού Ραφαέλ Κορέα, στο περιθώριο της Συνόδου Κορυφής της ΕΕ με τις χώρες της Λατινικής Αμερικής, στην οποία αναφέρθηκε, μεταξύ άλλων, και στο ελληνικό ζήτημα.
Ο Ισημερινός είναι μία από τις ταχύτερα αναπτυσσόμενες οικονομίες στη Λατινική Αμερική και προσελκύει επενδυτές από όλο τον κόσμο.
Το 2014, η «οικονομία χωρίς πετρέλαιο» του Ισημερινού πέτυχε ρυθμούς ανάπτυξης 4%, τρεις φορές υψηλότερους ρυθμούς από τον μέσο όρο ανάπτυξης των γειτονικών χωρών.
Όταν ρωτήθηκε πως τα κατάφερε, ο Κορέα απαντά: «Γνωρίζαμε την οικονομία μας. Ξέραμε ότι το κλειδί της επιτυχίας είναι ο προστατευτισμός της παραγωγής μας και των θέσεων εργασίας. Δεν ακούσαμε τις «σειρήνες». Ακολουθήσαμε πρακτική προστατευτισμού στην παραγωγή και τις θέσεις εργασίας μας με ένα ισχυρό πρόγραμμα δημοσίων επενδύσεων, το οποίο προσελκύει τους ιδιώτες επενδυτές. Έχουν γίνει επενδύσεις σε υποδομές, στην ενέργεια, στην παιδεία.
«Εμείς στην Λατινική Αμερική, είμαστε ειδικοί στην κρίση. Έχουμε επιβιώσει από όλες τις κρίσεις και τώρα κοιτάζουμε την Ευρώπη με ανησυχία, διότι στην Ευρώπη κάνουν τα ίδια λάθη που κάναμε εμείς στο παρελθόν».
«Ας μιλήσουμε για την Ελλάδα, για παράδειγμα. Ας μιλήσουμε για όλα όσα έχουν επιβληθεί στην χώρα: για τα πακέτα διάσωσης από το ΔΝΤ. Εμείς τα έχουμε περάσει όλα αυτά. Όλα αυτά τα μέτρα δεν αποσκοπούν στο να ξεπεραστεί η κρίση, είναι ακριβώς για να ρευστοποιηθεί το χρέος. Από τη μια πλευρά, δίνουν χρήματα στην Ελλάδα και από την άλλη της επιβάλουν σκληρά μέτρα: χαμηλούς μισθούς, περικοπές επιδομάτων, μαζικές απολύσεις στο δημόσιο τομέα. Αυτό το κάνουν ώστε να βρουν χρήματα για να πληρώσουν ένα ιδιωτικό χρέος».
«Έτσι υπερχρεώνουν χώρες και όλα αυτά για να εγγυηθούν ένα ιδιωτικό χρέος. Οι πολίτες δεν παίρνουν τίποτα. Και φυσικά δεν βγαίνουν από την κρίση. Βλέπουμε ότι όλο αυτό επαναλαμβάνεται στην Ευρώπη. Αυτό δείχνει την απόλυτη κυριαρχία του κεφαλαίου πάνω στον άνθρωπο με όχημα την πολιτική».
«Τα έχουμε ζήσει όλα αυτά. Υπήρχε η κρίση χρέους στην δεκαετία του ’80 στη Λατινική Αμερική. Πριν από το 1976 κανένας τραπεζίτης δεν ερχόταν στην Λατινική Αμερική, ούτε για διακοπές. Μετά το 1976 άρχισαν να έρχονται μαζικά και πήγαιναν στο Υπουργείο Οικονομίας με τσάντες γεμάτες χρήματα – δωροδοκίες προκειμένου να δώσουν πίστωση. Με αυτά τα χρήματα αγόραζαν όπλα οι δικτατορίες, όχι οι δημοκρατίες. Δημιούργησαν το μεγάλο χρέος της Λατινικής Αμερικής και σε αυτό είχαν βοήθεια και από τα μέσα μαζικής ενημέρωσης.
«Οι τραπεζίτες γνώριζαν τις οικονομικές συνθήκες σε ορισμένες χώρες και ότι τα χρέη ήταν παράνομα και προέρχονταν από τη διαφθορά των πολιτικών, για την αγορά όπλων που χρειάζονταν οι δικτατορίες. Τώρα μπορείτε να μου πείτε ότι οι τράπεζες δεν γνώριζαν την ελληνική κατάσταση; Το τεράστιο δημοσιονομικό έλλειμμα συγκεκαλυμμένο με χρέη; Και τώρα λένε ότι η Ελλάδα είναι αποκλειστικά υπεύθυνη γι “αυτό; Τουλάχιστον ας μοιραστούμε την ευθύνη! Έτσι μόνο βρίσκουμε λύσεις. Εμείς έχουμε μια καλή ομάδα εμπειρογνωμόνων στην κυβέρνηση και είμαστε πολύ προσεκτικοί με το χρέος μας».
