Μία γνήσια ρεμπέτισσα, η τελευταία όπως πολλοί τη χαρακτηρίζουν, ανεβαίνει στο… πάλκο του Ρυθμός Stage για τέσσερις Παρασκευές γεμάτες ρεμπέτικα, παλιά και σύγχρονα λαϊκά, σμυρναίικα και παραδοσιακά τραγούδια. Στο πλευρό της θα βρεθεί ο Λάμπρος Καρελάς και πενταμελής, λαϊκή ορχήστρα.
«Περισσότερο από κάθε άλλη φορά, φέτος, ο κόσμος έχει ανάγκη να ξεσκάσει, να νιώσει λίγο ότι ξεφεύγει από την καθημερινότητα που τον πιέζει, να γιορτάσει και να αφήσει έστω και για λίγο τα προβλήματά του πίσω. Ελπίζω να γίνουμε όλοι μια μεγάλη παρέα και να διασκεδάσουμε μαζί», σημειώνει η Μαριώ στο in.gr για το πρόγραμμα που θα παρουσιάσει στην Ηλιούπολη και συνεχίζει: «Σίγουρα οι εποχές είναι δύσκολες, αλλά είμαστε δυνατός λαός και μπορεί να τα καταφέρουμε».
Για τέσσερις Παρασκευές θα βρίσκεστε στη μουσική σκηνή της Ηλιούπολης, Ρυθμός Stage, και μάλιστα το κοινό θα γιορτάσει μαζί σας Χριστούγεννα και Πρωτοχρονιά. Τι ατμόσφαιρα σκοπεύετε να δημιουργήσετε εκεί;
«Περισσότερο από κάθε άλλη φορά, φέτος, ο κόσμος έχει ανάγκη να ξεσκάσει, να νιώσει λίγο ότι ξεφεύγει από την καθημερινότητα που τον πιέζει, να γιορτάσει και να αφήσει έστω και για λίγο τα προβλήματά του πίσω. Ελπίζω να γίνουμε όλοι μια μεγάλη παρέα και να διασκεδάσουμε μαζί, γιατί και εμείς δεν διαφέρουμε από όλους τους άλλους ανθρώπους, αντιμετωπίζουμε τα ίδια προβλήματα».
Τι δίνει δύναμη στην τελευταία ρεμπέτισσα να συνεχίζει να ανεβαίνει στο πάλκο;
«Ο κόσμος, φυσικά. Έχω εισπράξει πολύ μεγάλη αγάπη και του την ανταποδίδω όσο καλύτερα μπορώ».
Είστε υπέρ των διασκευών παλιών λαϊκών και ρεμπέτικων τραγουδιών; Ποια η τοποθέτησή σας για την απόδοση ρεμπέτικων τραγουδιών σε σουίνγκ και τζαζ ήχους, από τους νεότερους καλλιτέχνες;
«Αν γίνονται με αγάπη και σεβασμό προς τους δημιουργούς τους δεν έχω καμία αντίρρηση. Άλλωστε έχω συμμετάσχει σε πολλές δουλειές νέων καλλιτεχνών. Τα αγαπάω τα νέα παιδιά και θέλω, όσο μπορώ, να τα βοηθάω».
Το ρεμπέτικο τραγούδι ξεκίνησε σε δύσκολες εποχές για τον ελληνισμό. Είναι ένα είδος που δίνει παρηγοριά και σήμερα στον Έλληνα, θεωρείτε; Επιπλέον, πιστεύετε πώς σήμερα ο Έλληνας έχει χάσει το κέφι του ή πρώτα θα του βγει η ψυχή και έπειτα το… χούι, όπως λέει και η σοφή λαϊκή ρήση;
«Πάντα το λαϊκό και το ρεμπέτικο τραγούδι συνόδευε τον Έλληνα στις καλές και στις δύσκολες στιγμές του. Το ίδιο ισχύει και σήμερα. Ο Έλληνας όταν του δίνεται η ευκαιρία το ρίχνει και λίγο έξω, έτσι για να πάνε κάτω τα φαρμάκια. Σίγουρα οι εποχές είναι δύσκολες, αλλά είμαστε δυνατός λαός και μπορεί να τα καταφέρουμε».
Πώς βιώνετε την κρίση επαγγελματικά; Βοηθάει η Μαριώ τα παιδιά και τα εγγόνια της, όπως πολλοί συμπολίτες μας που στηρίζουν τα άνεργα παιδιά τους;
«Τα παιδιά μου, όπως και τα παιδιά όλου του κόσμου αγωνίζονται για την καθημερινότητά τους. Φυσικά και τους βοηθάω, όσο μπορώ.
»Επαγγελματικά η κρίση μάς έχει χτυπήσει την πόρτα… Σίγουρα είναι δύσκολα, αλλά εγώ ποτέ δεν κυνηγούσα τα πολλά. Έμαθα από μικρή να την περνάω και με τα πολλά και με τα λίγα. Για τα νέα παιδιά στεναχωριέμαι μόνο που προσπαθούν να βρουν τον δρόμο τους και έχουν να αντιμετωπίσουν την κρίση».
Με ποια χρόνια και εποχές, θα μπορούσατε να παραλληλίσετε τα χρόνια που ζούμε;
«Δεν ξέρω αν μπορούμε να συγκρίνουμε τις δύσκολες εποχές που ζήσαμε όταν εγώ ήμουν μικρό παιδάκι με τις σημερινές. Τότε υπήρχε φτώχεια και δυστυχία αλλά ένιωθες ότι υπήρχε μια προοπτική για το μέλλον. Ότι θα δουλέψεις σκληρά και θα τα πας καλύτερα. Θα φτιάξεις σιγά – σιγά τη ζωή σου. Τώρα, ειδικά τα νέα παιδιά, δεν βλέπουν φως στο τούνελ και γι’ αυτό φεύγουν στο εξωτερικό».
Τι χαλάει την αισθητική σας σήμερα;
«Οι άστεγοι, οι άνθρωποι που ψάχνουν στα σκουπίδια, άνθρωποι νοικοκύρηδες που έμειναν άνεργοι και τώρα τρέφονται στα συσσίτια της Εκκλησίας. Απ’ την άλλη πολλοί ξιπασμένοι νεόπλουτοι που συνεχίζουν να φέρονται σαν να μην βλέπουν τι γίνεται γύρω τους».
Η οικογένειά σας έχει βιώσει το δράμα της προσφυγιάς, του ξεριζωμού, φεύγοντας κυνηγημένη από τη Μικρά Ασία. Ποιες είναι οι σκέψεις και τα συναισθήματά σας για τη μεγάλη ανθρωπιστική κρίση που έχει ξεσπάσει, τη μεγαλύτερη ίσως μετά τον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο;
«Λυπάμαι πολύ με όσα βλέπω να γίνονται. Η προσφυγιά είναι κατάρα. Η οικογένειά μου τα έζησε αυτά. Μάλιστα, την γιαγιά μου, που πέθανε πάνω στο καΐκι όταν ερχόντουσαν το ‘22, την πετάξανε στην θάλασσα και όταν βλέπω αυτούς τους ανθρώπους να προσπαθούν να ξεφύγουν από τον πόλεμο και να θαλασσοπνίγονται, θυμώνω πολύ και ντρέπομαι για τον κόσμο που φτιάξαμε».
Είστε αισιόδοξη για το μέλλον της χώρας μας; Τι είναι αυτό που θα θέλατε να πείτε στους έλληνες πολιτικούς και στους συμπολίτες μας;
«Να είναι ειλικρινείς, γιατί το ψέμα έχει κοντά πόδια! Και στους συμπολίτες μας να μην είναι τόσο ευκολόπιστοι».
πηγή:http://www.in.gr/entertainment/music/interviews/article/?aid=1500044328#ref=latestarticles
