Ευρεία αναφορά στον Οικουμενικό Πατριάρχη Βαρθολομαίο περιέχει η νέα εγκύκλιος του Πάπα Φραγκίσκου, η οποία θα παρουσιαστεί επίσημα στο Βατικανό την ερχόμενη Πέμπτη.
Η εγκύκλιος φέρει τον τίτλο «Sulla cura della casa comune» (Επί της φροντίδας του κοινού μας οίκου) και το κείμενό της προδημοσιεύει το εβδομαδιαίο περιοδικό Λ’ Εσπρέσσο στην διαδικτυακή του πύλη.
Πιο αναλυτικά, μεταξύ των άλλων ο Φραγκίσκος γράφει πως «ο Πατριάρχης Βαρθολομαίος αναφέρθηκε ιδίως στην ανάγκη να μετανοήσει, ο κάθε ένας, για τον τρόπο με τον οποίο κακομεταχειρίσθηκε τον πλανήτη, διότι “στο μέτρο που όλοι μας προκαλούμε μικρές οικολογικές ζημιές” καλούμεθα να αναγνωρίσουμε “την συμμετοχή μας -μικρή ή μεγάλη- στην καταστροφή και την ταραχή του περιβάλλοντος”. Εκφράσθηκε επανειλημμένα, σχετικά με αυτό το σημείο, με τρόπο σαφή που εμπλουτίζει την σκέψη μας, καλώντας μας να αναγνωρίσουμε τις αμαρτίες μας σε βάρος της πλάσης».
Ο αργεντινός Ποντίφικας αναφέρεται, επίσης και στην φράση του προκαθήμενου της Ορθοδοξίας σύμφωνα με την οποία «ένα έγκλημα κατά της φύσης είναι έγκλημα κατά του ίδιου μας του εαυτού και μια αμαρτία κατά του Θεού».
Ο Ποντίφικας, τονίζει επίσης για το παράδειγμα και την διδαχή του Οικουμενικού Πατριάρχη, ότι «ο Βαρθολομαίος τράβηξε την προσοχή μας στις ηθικές και πνευματικές ρίζες των περιβαλλοντικών προβλημάτων, που μας καλούν να βρούμε λύσεις, όχι μόνον μέσα από τεχνική, αλλά και διαμέσου μιας αλλαγής του ανθρώπινου όντος, διότι διαφορετικά θα αντιμετωπίζαμε μόνον τα συμπτώματα. Μας πρότεινε να περάσουμε από την κατανάλωση στην θυσία, από την απληστία στην γενναιοδωρία, από την σπατάλη στην ικανότητα να μοιραζόμαστε τα αγαθά, σε μια πνευματική άσκηση η οποία “σημαίνει ότι πρέπει να μάθουμε να δίνουμε και όχι μόνον να κάνουμε θυσίες. Είναι ένας τρόπος να αγαπάμε, να περνά βαθμιαία, κανείς από αυτό που ο ίδιος επιθυμεί, σε εκείνο που χρειάζεται ο κόσμος του Θεού. Είναι η απελευθέρωση από τον φόβο, από την απληστία και την εξάρτηση”. Εμείς οι χριστιανοί, παράλληλα, καλούμεθα “να αποδεχθούμε τον κόσμο ως μυστήριο της Kοινωνίας, ως τρόπο να μοιραζόμαστε τα πάντα με τον Θεό και με τον πλησίον μας σε διεθνή κλίμακα. Αποτελεί ταπεινή πεποίθησή μας, ότι το θεϊκό και το ανθρώπινο συναντώνται στην πιο μικρή λεπτομέρεια του ενδύματος άνευ ραφής της δημιουργίας του Θεού, ακόμη και στον τελευταίο κόκκο σκόνης του πλανήτη μας”».
πηγή απε μπε
