Ο χειρότερος ΠΑΟΚ επί Τούντορ δεν έχασε από τον Παναιτωλικό, αλλά το αποτέλεσμα μοιάζει το τελευταίο που απασχολεί μετά από μια τέτοια εμφάνιση, για μια ομάδα, που ανεξάρτητα από το αποτέλεσμα, προσπαθεί να χτίσει.
Κόντρα στον Παναιτωλικό, ο ΠΑΟΚ δεν είχε κανένα από τα στοιχεία που είχε καταφέρει να περάσει ο Κροάτης τεχνικός, που δείχνει να μη μπορεί να διαχειριστεί ως καπετάνιος ένα καράβι στο οποίο οι φωνές για το τι πρέπει εκείνος να κάνει είναι πολλές, αλλά αυτός που αποφασίζει ένας. Και ο Τούντορ, το τελευταίο διάστημα, τη πατάει, ακούγοντας άλλους.
Στην άμυνα, ο τεχνικός του Δικεφάλου βρέθηκε με δεμένα χέρια. Βίτορ και Κόστα εκτός λόγω τραυματισμού και ο Τζαβέλλας δηλώθηκε να εκτίσει ποινή στο συγκεκριμένο παιχνίδι, με τους δυο μόνιμους παρτενέρ του να έχουν πάθει τη ζημιά μετά την επιλογή του Τούντορ να τον στερηθεί.
Στην επίθεση, ενώ όλοι περιμέναμε να δούμε τον Αθανασιάδη στη κορυφή και τον Μπερμπάτοφ σε ρόλο επιτελικού μέσου, έρχεται το σχεδιάγραμμα της ΠΑΕ ΠΑΟΚ πριν την έναρξη του αγώνα να μας δείξει ένα 3-4-2-1 με τους Αθανασιάδη και Μακ ως περιφερειακούς, και τον Μπερμπάτοφ στη κορυφή. Μερικές φορές, σε αυτό το σχεδιάγραμμα, δεν δίνεις μεγάλη σημασία, περιμένοντας να διαπιστώσεις τι ακριβώς έχει σκεφτεί ο προπονητής, τι εντολές έχει δώσει, και πώς έχει προετοιμάσει τους τρεις παίκτες που έχει επιλέξει για την επίθεση.
Στα όριά του ο Μπερμπάτοφ!
Η όποια προετοιμασία κράτησε τέσσερις μέρες ουσιαστικά, αλλά αυτό, ίσως και να έχει μικρή σημασία. Η ουσία είναι πως υπήρχαν στιγμές που κανείς από τους τρεις δεν ήξερε τι να κάνει όταν η μπάλα έφτανε κοντά τους ή σε έναν εξ’ αυτών. Διάθεση έδειχναν και οι τρεις, να βγουν στη μπάλα, να την υποδεχθούν, να ξεκινήσουν κάτι, αλλά με ποιον δίπλα τους; Υπήρχε κάτι δουλεμένο;
Ο Αθανασιάδης δεν πήρε τη μπάλα παρά μόνο στα μίνιμουμ δέκα μέτρα έξω από τη μεγάλη περιοχή, ο Μακ προσπάθησε να κινηθεί κυρίως στα δεξιά, και ο Μπερμπάτοφ είχε έναν αδιευκρίνιστο ρόλο, που του έφερε έναν εκνευρισμό σχεδόν με την έναρξη του αγώνα. Ο Βούλγαρος τα έβαζε με όλους και με όλα. Ακόμα και αν ένιωθε πως όλοι θα έπρεπε να παίζουν γύρω από εκείνον, ο τρόπος με τον οποίο το ζητούσε, το περίμενε, δεν είχε αποτέλεσμα. Πότε τα άκουγε ο Κίτσιου, πότε ο Ροντρίγκες. Όχι άδικα, διότι υπήρχαν φάσεις που και οι δυο τις σπαταλούσαν, αλλά η γλώσσα του σώματος του Μπερμπάτοφ έδειχνε κάποιον που έχει έρθει στα όρια του, που δεν τον καταλαβαίνει κανένας.
Ο Τούντορ έριξε στο ματς τον Πέλκα, και αμέσως η εικόνα του ματς άλλαξε. Δεν έκανε τίποτα το ιδιαίτερο ο Πέλκας. Απλά ήξερε που να παίξει, πως να παίξει, και οι υπόλοιποι ήξεραν το παιχνίδι του Πέλκα. Τα βασικά δηλαδή, τα οποία ο ΠΑΟΚ τα είχε χάσει από τη πρεμούρα του Τούντορ να κάνει αυτό που εξ΄ αρχής ο ίδιος θεωρούσε πως δεν μπορεί. Να χωρέσει τους Μπερμπάτοφ και Αθανασιάδη στην ενδεκάδα. Και στο παιχνίδι με τον Παναιτωλικό, φάνηκε να το έχει κάνει όντας υπό πίεση, όπως υπό πίεση βρισκόμενος, άφησε τη τριάδα και πέρασε σε τετράδα στην άμυνα.
Να πέσει με τις ιδέες του
Ο προπονητής του ΠΑΟΚ ακούει πολλά, από πολλούς. Αλλά είναι ο προπονητής και αποφασίζει εκείνος. Στο κάτω-κάτω της γραφής, αν είναι να… πέσει, ας το κάνει υπερασπιζόμενος τις δικές του ιδέες και απόψεις. Όταν νιώθεις ότι σε στηρίζουν, τότε συνεχίζεις αυτό που πιστεύεις εσύ πως είναι σωστό. Και αυτό δεν έχει να κάνει με το αν ο Τούντορ είναι καλός ή κακός προπονητής, αλλά με το πως διαχειρίζεται το τιμόνι ενός καραβιού στο οποίο υπάρχουν πολλοί “καπεταναίοι” που θα πουν την άποψή τους. Ακόμα ακόμα και από την ατμόσφαιρα που υπάρχει στα τοπικά Μέσα της Θεσσαλονίκης. Το να μεταφέρονται όλα αυτά στα αυτά του ή στα αποδυτήρια είναι λογικό. Το να μη μπορεί να τα διαχειριστεί, είναι αυτό που μετράει.
Ο ΠΑΟΚ μοιάζει να έχει χάσει τις όποιες σταθερές είχε αποκτήσει με το πέρασμα των πρώτων αγώνων. Και τραυματισμοί θα έρθουν σε μια ομάδα, και τιμωρίες και πολλά άλλα. Είναι όμως άλλο το ακολουθώ ένα πλάνο και πάνω σε αυτό προσαρμόζω το ρόστερ, και άλλο ακολουθώ ένα πλάνο και κάνω συμβιβασμούς λόγω κακών αποτελεσμάτων, λόγω τραυματισμών, λόγω τιμωριών.
Ακόμα και ο ο Μπερμπάτοφ είχε ευστοχήσει στο τετ-α-τετ που βγήκε με τον Κυριακίδη. Ακόμα και αν ο Πέλκας ευστοχούσε στο σουτ που είχε μέσα από τη περιοχή. Ακόμα και αν γινόταν μια στραβοκλωστιά στο τέλος και ο ΠΑΟΚ είχε σκοράρει, και νικούσε, τι θα άλλαζε; Απλά θα κέρδιζε την ηρεμία που δίνει μια νίκη, για να ψάχνουν όλοι το τι φταίει. Τίποτα παραπάνω.
www.contra.gr
