του Λιουίς Μπασέτς*
Τελικά, η Τουρκία βομβάρδισε το Ισλαμικό Κράτος. Προηγουμένως βέβαια, το Ισλαμικό Κράτος είχε βομβαρδίσει την Τουρκία, αφήνοντας 32 πτώματα στην πόλη Σουρούτς.
Μέχρι τώρα, η Τουρκία παρατηρούσε τους ταύρους από την εξέδρα. Θεωρητικά, ανήκε στη Συμμαχία που βομβάρδιζε τους οπαδούς του Αλ Μπαγκντάντι στη Συρία, στην πραγματικότητα όμως ακολουθούσε μια αντιφατική και υποκριτική πολιτική: Κοίταζε από την άλλη μεριά όταν περνούσαν τα σύνορά της τόσο τζιχαντιστές απ’ όλο τον κόσμο, όσο και το πετρέλαιο που χρηματοδοτούσε την τρομοκρατία. Κι είχε την πολυτέλεια να παρακολουθεί από απόσταση τις μάχες ανάμεσα στους Κούρδους Πεσμεργκά και τους στρατιώτες του Χαλιφάτου, όπως συνέβη στο Κομπάνι τον περασμένο Σεπτέμβριο.
Τώρα άλλαξε γραμμή. Έθεσε στη διάθεση της αμερικανικής αεροπορίας τη βάση του Ιντσιρλίκ για να βομβαρδίζει το ΙΚ, ζήτησε την πολιτική στήριξη του ΝΑΤΟ και θέλει να εγκαθιδρύσει μια ουδέτερη ζώνη στη μεθοριακή ζώνη με τη Συρία, όπου θα μπορούσαν να καταφύγουν οι πρόσφυγες με την κάλυψη του δικού της στρατού και πυροβολικού. Την ίδια στιγμή, σε έναν αιματηρό ελιγμό, η τουρκική αεροπορία επιτέθηκε στις θέσεις του ΡKK και των πολιτοφυλακών του στη Συρία, των μόνων ένοπλων οργανώσεων που σταματούσαν την προέλαση του Χαλιφάτου. Έλαβε έτσι τέλος μια ανακωχή που διαρκούσε δύο χρόνια.
Δεν πρόκειται ακριβώς για μια αλλαγή στρατηγικής, αλλά για μια κίνηση τακτικής με στόχο την καλύτερη αντιμετώπιση της υπαρξιακής απειλής που συνιστούν οι Κούρδοι για την Τουρκία του Ερντογάν: Επιτίθεμαι στο Χαλιφάτο για να εξυπηρετήσω τους συμμάχους μου και να απαντήσω στην πρόκληση μιας τρομοκρατικής επίθεσης, και την ίδια στιγμή ασχολούμαι με αυτό που ο Μάο ονόμαζε «βασικό εχθρό», που στην περίπτωση αυτή είναι οι Κούρδοι.
Τον περασμένο Ιούνιο, ο Τούρκος Πρόεδρος υπέστη μια βαριά ήττα στην προσπάθειά του να διευρύνει τις προεδρικές εξουσίες. Και υπαίτιος αυτής της ήττας ήταν ακριβώς το φιλοκουρδικό Λαϊκό Δημοκρατικό Κόμμα, που του αφαίρεσε την απόλυτη πλειοψηφία στις βουλευτικές εκλογές και τον εμπόδισε να αλλάξει το Σύνταγμα. Ο Ερντογάν δεν θέλει να νικήσουν οι Κούρδοι εχθροί του το Ισλαμικό Κράτος στη Συρία, κυρίως επειδή το μόνο βέβαιο στον νέο χάρτη που διαμορφώνεται στην περιοχή είναι ότι το Κουρδιστάν βρίσκεται πιο κοντά από ποτέ στην ιστορία του να αποκτήσει τον χαρακτήρα ανεξάρτητου κράτους.
Η ουδέτερη ζώνη που θέλει να δημιουργήσει η Τουρκία στη Συρία συμπίπτει με την ανακοίνωση του Μπασάρ ελ Άσαντ για την αναδίπλωση των στρατευμάτων του σε περιοχές όπου μπορούν να αμυνθούν καλύτερα. Πρόκειται για έναν κομψό τρόπο του Σύρου δικτάτορα να παραδεχθεί ότι αφήνει το πεδίο ελεύθερο στο Ισλαμικό Κράτος εκεί όπου ο συριακός στρατός έχει χάσει τον έλεγχο. Ο Άσαντ είναι ένας καλλιτέχνης της επιβίωσης, όπως ήταν κι ο πατέρας του, που αναγεννιόταν ύστερα από κάθε ήττα. Τώρα αναζητεί μια νέα ισορροπία δυνάμεων, που θα του επιτρέψει να παραμείνει στην εξουσία και να διαπραγματεύεται όποτε είναι απαραίτητο από θέση ισχύος. Κι αυτό, με τίμημα ακόμη και τον διαμελισμό της Συρίας, που θα ακολουθήσει έτσι τον διαμελισμό του Ιράκ.
(Πηγή: El Pais)
