Πέρασαν δώδεκα χρόνια από τη δολοφονία του Αλέξη Γρηγορόπουλου και ο αυτουργός αυτής της απεχθούς πράξης κυκλοφορεί ελεύθερος, αφού η αρχική ποινή των ισοβίων μετατράπηκε από το δευτεροβάθμιο δικαστήριο σε 13 χρόνια κάθειρξη.
Δηλαδή, σε μια ποινή η οποία είναι δυσανάλογα μικρή σε σχέση με τη βαρύτητα του διαπραχθέντος εγκλήματος.
Και η εξέλιξη τούτη γίνεται ακόμη πιο ανυπόφορη, αν λάβει κανείς υπόψη του, ότι ο Επαμεινώνδας Κορκονέας αποφυλακίστηκε μόλις στα 11 χρόνια!
Σε κάθε περίσταση είναι ελπιδοφόρο το γεγονός, ότι έχει ασκηθεί αναίρεση από τον Εισαγγελέα του ΑΠ κατά της ανωτέρω απόφασης , η οποία «έσπασε» τα ισόβια.
Και τούτο για να διευκρινιστεί, επιτέλους, ποια είναι υπό την ισχύ του νέου Ποινικού Κώδικα…
Η έννοια του πρότερου «σύννομου βίου», που αναγνωρίστηκε ως ελαφρυντική περίσταση στον Κορκονέα, και οδήγησε νομοτελειακά στην απελευθέρωση του (χωρίς να αξιολογηθεί λχ η αστυνομική αυταρχικότητα του έναντι των νέων ανθρώπων που του προσάπτουν πολλοί).
Ωστόσο, το ζήτημα αυτό δεν είναι μόνο νομικό και θα άξιζε να αναστοχαστούμε ευρύτερα τι έγινε το Δεκέμβρη του 2008. Με άλλα λόγια να σκεφθούμε ποια ήταν η θετική και ποια η αρνητική διάσταση από το μεγαλειώδες ξεσήκωμα των μαθητών (τότε).
Ποια ήταν η θετική πλευρά; Η θετική πλευρά ήταν , ότι μια νεανική δύναμη (έστω ατελώς πολιτικοποιημένη) αμφισβητούσε την «κοινωνία του καναπέ», η οποία ζούσε μέσα στην υπερκατανάλωση και τον υπερδανεισμό ( που μας οδήγησαν άλλωστε και στη χρεοκοπία)!
Αμφισβητούσε επίσης τον τότε πρωθυπουργό Κωνσταντίνο Καραμανλή (το νεότερο) και τους άλλους γερασμένους μαθουσάλες της πολιτικής, οι οποίοι δεν ήθελαν να αφήσουν τις εξουσιαστικές τους καρέκλες.
Τέλος η νεανική τούτη δύναμη αμφισβητούσε το ρόλο του «αποβλήτου», το γεγονός με άλλα λόγια , ότι πολλοί νέοι ήταν κάτοχοι διδακτορικού διπλώματος , αλλά έκαναν «τον πιτσαδόρο» ή ήταν άνεργοι!
Ατυχώς η μεταγενέστερη οικονομική κρίση επιδείνωσε αυτή την κατάσταση και πολλοί νέοι επιστήμονες εξακολουθούν και σήμερα να είναι άνεργοι ή να πηγαίνουν στο εξωτερικό για ένα καλύτερο μέλλον.
Ωστόσο υπήρχε και μια αρνητική ( ή επικίνδυνη) διάσταση στο ξεσήκωμα των μαθητών. Ποια ήταν αυτή;
Τα παιδιά αυτά (όπως και τα αντίστοιχα σημερινά παιδιά) δεν είχαν και δεν έχουν μια «στέρεη ιδεολογία», επειδή έχουν μεγαλώσει μέσα στον εικονικό κόσμο του internet και η ψηφιακή τους κουλτούρα δεν τους επέτρεπε ( και δεν τους επιτρέπει και σήμερα) να διενεργήσουν πολλές φορές ορθές σταθμίσεις!
Και έτσι είναι δυνατό πολύ εύκολα να κάνουν ατελείς γενικεύσεις ή και ενδεχόμενα – κάποια εξ αυτών- να συμμετέχουν και σε βίαια περιστατικά!
Έτσι το περίφημο σύνθημα «μπάτσοι , γουρούνια δολοφόνοι», το οποίο κατά κόρο ακουγόταν τότε, συνιστούσε μια απαράδεκτη γενίκευση, γιατί υπονοούσε ότι όλοι οι αστυνομικοί είναι δολοφόνοι.
Κάτι που ειδικά σήμερα ακούγεται ως εντελώς εξωφρενικό, αφού χρειαζόμαστε την αστυνομία όσο ποτέ άλλοτε για να κυκλοφορούμε ασφαλείς στις πόλεις μας!
Ποιο είναι το συμπέρασμα από το Δεκέμβρη του 2008; Οι νέοι μπορούν και πρέπει μερικές φορές να αμφισβητούν πολλά πράγματα…
Αλλά δεν πρέπει να τους «χαϊδεύουμε» όταν καταφεύγουν στη βία, γιατί όπως έλεγε και η Χάνα Άρεντ, «η βία είναι αντιπολιτική» και διαβρώνει τη δημοκρατία μας!
Ειδικά φέτος..
Σε καιρό πανδημίας είναι απαραίτητο να τιμήσουμε τη μνήμη του Αλέξη Γρηγορόπουλου με ένα συμβολικό τρόπο (πχ με την κατάθεση ενός στεφάνου)!
Και να μην επιτρέψουμε τους μπαχαλάκηδες και τους «λάτρεις της καταστροφής» να διαλύσουν τις πόλεις μας και να θέσουν σε κίνδυνο και άλλες ζωές (διαχέοντας ανεξέλεγκτα το θανατηφόρο ιό, ο οποίος διαφεντεύει δυστυχώς προς το παρόν τις ζωές μας).
Κάτι τέτοιο ειλικρινά..
θα συνιστούσε ύβρι και προσβολή στη μνήμη του νέου παιδιού που δολοφονήθηκε το Δεκέμβρη του 2008!
Γρηγόρης Καλφέλης – Καθηγητής της Νομικής Σχολής του ΑΠΘ – kalfelis@law.auth.gr
στο Google News και μάθετε πρώτοι όλες τις ειδήσεις
