Πάντως, οι φίλοι μπορούν να επηρεάσουν ο ένας τον άλλο στο θέμα της σωματικής άσκησης, σε βαθμό που να θεωρηθεί το τρέξιμο μία κοινωνικά κολλητική δραστηριότητα. Αυτό,τουλάχιστον, είναι το συμπέρασμα μίας νέας αμερικανικής έρευνας με επικεφαλής τον ελληνικής καταγωγής φυσικό Χρήστο Νικολαΐδη του Πανεπιστημίου ΜΙΤ.
Προηγούμενες μελέτες είχαν δείξει ότι συνήθειες που παίζουν μεγάλο ρόλο στην υγεία, όπως το κάπνισμα, η υπερκατανάλωση τροφής που οδηγεί σε παχυσαρκία και η αισιοδοξία που φέρνει μεγαλύτερη ευτυχία, είναι (και) κολλητικές. Η νέα έρευνα ήρθε να προσθέσει τη σωματική άσκηση σε αυτόν τον κατάλογο.
Οι ερευνητές, που έκαναν τη σχετική δημοσίευση στο περιοδικό «Nature Communications», ανέλυσαν στοιχεία περίπου από 1,1 εκατομμύρια ανθρώπους που έτρεξαν συνολικά πάνω από 350 εκατομμύρια χιλιόμετρα σε διάστημα πενταετίας. Η μελέτη συνδύασε στοιχεία από φορετές συσκευές καταγραφής της σωματικής δραστηριότητας (fitness trackers) και αναλύσεις κοινωνικών δικτύων, δείχνοντας ότι το πώς και πόσο τρέχει και γενικότερα ασκείται κανείς, εξαρτάται σε σημαντικό βαθμό από το τι κάνουν οι φίλοι του και οι δικοί του άνθρωποι.
Φυσικά, υπάρχουν και οι μοναχικοί. Εκείνοι που φορούν τα αθλητικά τους, βάζουν στο κινητό την λίστα του και ξεκινούν για προπόνηση χωρίς να μιλούν σε κανέναν, χαλαροί και ωραίοι. Υπάρχουν και αυτοί που κάνουν ακριβώς το αντίθετο. Περιμένουν πώς και πώς να βγουν για «ένα τρεξιματάκι» με τους φίλους τους, να μοιραστούν τα νέα τους και να ενθαρρύνουν ο ένας τον άλλον.
Τα πλεονεκτήματα του «μοναχικού τρεξίματος»
1.Απομόνωση. Είστε εσείς και ο δρόμος. Καθαρίζει το μυαλό σας.
2.Ποιοτική προπόνηση: ούτε πιο αργά αν η παρέα δεν είναι πολύ έμπειρη στο τρέξιμο, ούτε πιο λαχανιαστά από ό, τι αντέχετε αν οι φίλοι σας είναι έμπειροι δρομείς. «Οι ελίτ αθλητές μου θέλω να τρέχουν μόνοι τους» είχε αναφέρει στα «ΝΕΑ» ο προπονητής δρομέων αποστάσεων Δημήτρης Θεοδωρίδης σε συνέντευξή του σχετική με το θέμα. «Πρέπει να συγκεντρώνονται στην τεχνική τους και να μην παρασύρονται από τους άλλους. Στους ερασιτέχνες τα πράγματα διαφέρουν. Η παρέα είναι σημαντικό κίνητρο, ωστόσο για να υπάρχει πραγματική βελτίωση, πρέπει αυτή να αποτελείται από δρομείς ίδιου επιπέδου. Αυτό απαιτεί οργάνωση και σωστή μεθοδολογία στην προπόνηση».
3.Μάθημα αυτάρκειας. Μαθαίνετε να στηρίζεστε στον εαυτό σας την ημέρα που θα αποφασίσετε να τρέξετε σε αγώνα. Να νιώθετε άνετα στον δικό σας ρυθμό, χωρίς να βασίζεστε σε κάποιον άλλο και να αναγνωρίζετε μόνοι πότε τυχόν χρειάζεστε«καύσιμα» και νερό.
Τα θετικά στοιχεία του τρεξίματος με παρέα
1.Συνέπεια στις προπονήσεις. «Ντροπή» να μην πάτε, αφού ξέρετε πως όλοι οι υπόλοιποι θα είναι εκεί.
2.«Κοινωνική διευκόλυνση». Ετσι το λένε (και) στην αθλητική ψυχολογία. Είναι το φαινόμενο κατά το οποίο ο αθλούμενος έχει την τάση να αποδίδει καλύτερα όταν έχει συνεργασία και συναγωνισμό από ό,τι μόνος. «Είναι κάτι που παρατηρείται γενικά σε επίπεδο ομαδικής προσπάθειας» λέει ο Σπύρος Ρούλιας, ψυχολόγος και μαραθωνοδρόμος ο ίδιος. «Οταν κάποιος μπαίνει σε μια ομάδα, ο εγκέφαλός του αποκτά νέα ερεθίσματα, αρχίζει να λειτουργεί διαφορετικά και αποδίδει καλύτερα. Για τον ίδιο λόγο, το καλύτερο αποτέλεσμα δηλαδή, οι εταιρείες χρησιμοποιούν ομάδες εργαζομένων τους για να αναλάβουν ένα πρότζεκτ».
3.Διεύρυνση οριζόντων. Μαθαίνετε τι προγράμματα ακολουθούν οι υπόλοιποι και, πιθανώς, σας ανοίγει η όρεξη να δοκιμάσετε κάτι διαφορετικό είτε αυτό πρόκειται για τύπο προπόνησης, είτε για αγώνα, είτε για ασκήσεις γυμναστικής.
4.Κοινωνικοποίηση. Πολλοί αρχάριοι ντρέπονται να τρέξουν με παρέα. ‘Ολα γίνονται βήμα βήμα. ΣΤην αρχή τρέχετε μαζί με έναν, ύστερα γίνεστε τρεις ή τέσσερις, ακόμα και περισσότεροι. Όλοι μαζί έχετε τις μέρες για την άσκησή σας, ίσως και μια μικρή ιεροτελεστία για το μετά. Πού ξέρετε; Ίσως να γίνετε και φίλοι με κάποιους.
Βρείτε την ισορροπία σας, βεβαιωθείτε πως είστε ανοιχτοί στο να δοκιμάσετε και τα δύο. Τρέχοντας μόνοι, κάνετε πα με τον εαυτό σας. Αλλά και με παρέα να τρέχετε, είναι τα δικά σας πόδια που σας κινούν. Στην τελική, βρείτε τι σας ταιριάζει καλύτερα και, απλώς, αφεθείτε στον δρόμο.