Μια συγκλονιστική μαρτυρία
Στα έκτα της γενέθλια, οδηγήθηκε για πρώτη φορά σε όργιο σε κάστρο – Υποβλήθηκε σε πάνω από 1700 ώρες σεξουαλικής κακοποίησης – Εξαναγκαζόταν να φορά λουρί και να τρώει κόπρανα
Τις συγκλονιστικές και άκρως τραυματικές αναμνήσεις της από τα έξι χρόνια που ήταν μπλεγμένη στα δίχτυα ενός κυκλώματος παιδεραστίας αφηγήθηκε πρόσφατα με άρθρο της στον ιστότοπο Global Citizen μια 53χρονη γυναίκα, με την ιστορία της να έχει προκαλέσει την προσοχή πολλών διεθνών μέσων.
Η αφήγηση της Άνεκε Λούκας, η οποία συνοδεύεται από μια σειρά βίντεο, είναι τόσο σοκαριστική που μοιάζει πραγματικά απίστευτη. Οι φρικτές εμπειρίες που καταγράφει σκιαγραφούν τη δράση ενός σαδιστικού κυκλώματος που, τη δεκαετία του ’70 και του ’80, βίαζε συστηματικά νήπια και παιδιά και στη συνέχεια τα θανάτωνε με σχεδόν τελετουργικούς τρόπους.
Σύμφωνα με τα λεγόμενά της, η Άνεκε βρέθηκε μπλεγμένη στο εν λόγω κύκλωμα που δρούσε στο Βέλγιο το 1969, όταν ήταν μόλις έξι ετών. Μέχρι τα 12 της χρόνια, οπότε και κατάφερε να ξεφύγει (παρά το γεγονός ότι είχε προγραμματιστεί η εκτέλεσή της) είχε υποβληθεί σε χιλιάδες ώρες σεξουαλικής κακοποίησης!
«Βιάστηκα πολλές, πολλές, πολλές φορές. Δεν έχω σημάδια για να σας δείξω πόσες φορές βιάστηκα», αναφέρει ανακαλώντας στη μνήμη της φρικτές της εμπειρίες. «Συνέβαινε όλο το βράδυ της Παρασκευής και τα σαββατοκύριακα και έτσι υπολογίζω ότι βιαζόμουν επί έξι ώρες την εβδομάδα, δηλ. 1716 ώρες πριν κλείσω τα 12 μου».
Στα έκτα της γενέθλια, οδηγήθηκε για πρώτη φορά σε όργιο, το οποίο λάμβανε χώρα σε ένα κάστρο. Το διάστημα που βρισκόταν στο έλεος των βασανιστών της (μεταξύ των οποίων γνωστοί πολιτικοί, αξιωματούχοι και πλούσιοι επιχειρηματίες) υποβλήθηκε σε κάθε είδους σωματική και ψυχολογική βία, εξαναγκάστηκε παραμείνει αλυσοδεμένη για ώρες, να φορέσει λουρί σκύλου αλλά και να φάει ανθρώπινα κόπρανα.
«Μετά από την κακοποίηση, παρέμενα πεσμένη κάτω σαν σπασμένο αντικείμενο, και αισθανόμουν τόσο ταπεινωμένη», γράφει η Άνεκε. Περιγράφοντας τα άτομα που συμμετείχαν στο πελώριο κύκλωμα του Βελγίου, η Άνεκε εξηγεί ότι καθένας πήγαινε στις «συγκεντρώσεις» για τους δικούς του λόγους. «Υπήρχε πολύ αλκοόλ και ναρκωτικά. Τα παιδιά ήταν απλώς ένα προϊόν, το πιο ακριβό προϊόν απ’ όλα και χρησιμοποιούνταν για το σεξ», αναφέρει χαρακτηριστικά.
Σύμφωνα με την ίδια, τα παιδιά-θύματα αυτών των διεστραμμένων εγκληματιών εκβιάζονταν για να μην αποκαλύψουν σε κανένα τα βασανιστήρια που περνούσαν, ενώ όσοι απειλούσαν να καταφύγουν στην αστυνομία «έβγαιναν από την άκρη» από μέλη του κυκλώματος.
«Τα παιδιά δολοφονούνταν από τους σαδιστές. Τα αγόρια χρησιμοποιούνταν πιο συχνά για βασανιστήρια αλλά τα κορίτσια κατέληγαν συνήθως νεκρά. Εμένα με απειλούσαν συνεχώς για να μη μιλήσω σε κανέναν. Ωστόσο δεν προσπάθησα ποτέ να το κάνω επειδή ντρεπόμουν απίστευτα», θυμάται η Άνεκε.
Η ίδια αναφέρει ότι κατά τη διάρκεια της εβδομάδας, πήγαινε κανονικά σχολείο όπου η βασική της έγνοια ήταν να μην τραβά την προσοχή. «Αισθανόμουν σαν να μην υπάρχω», αναφέρει η Άνεκε, η οποία βίωνε – όπως αναφέρει – «έναν ωκεανό» από οδυνηρά συναισθήματα.
Η Άνεκε στα έξι της χρόνια, όταν – όπως ισχυρίζεται – ξεκίνησε η κακοποίησή της
Λίγο πριν κλείσει τα 12, έχοντας περάσει πεντέμισι χρόνια φρίκης, το κύκλωμα αποφάσισε ότι «δεν ήταν πλέον χρήσιμη» και δρομολογήθηκε η εκτέλεσή της από ένα μέλος του. «Με έδεσαν στο τραπέζι ενός χασάπη που ήταν μαύρο από το αίμα όλων των παιδιών που είχαν πεθάνει εκεί. Ένας άνδρας εξανάγκαζε πέντε μικρά παιδιά να ασκούν βία πάνω μου. Αυτό συνέβαινε στο πλαίσιο της “εκπαίδευσής” τους. Τα βασανιστήριά μου κράτησαν επί πέντε ώρες. Το σώμα μου είναι γεμάτο σημάδια και κάθε σημάδι μου θυμίζει εκείνη την εμπειρία», αναφέρει η Άνεκε.
Όπως η ίδια αναφέρει, γλίτωσε κυριολεκτικά την τελευταία στιγμή από του χάρου τα δόντια, επειδή υπήρχε ένα άτομο μέσα στο κύκλωμα που την αγαπούσε αρκετά ώστε να παρέμβει, να της σώσει τη ζωή και να της χαρίσει την ελευθερία της.
H Άνεκε στα 11 της, λίγους μήνες πριν ξεφύγει από το κύκλωμα
Η Άνεκε Λούκας εγκατέλειψε το Βέλγιο τη δεκαετία του ’80 και μετακόμισε στο Παρίσι. Στη συνέχεια μετανάστευσε στην Αμερική, όπου ζει τα τελευταία 30 χρόνια. Το 2014 ίδρυσε τo Liberation Prison Yoga, έναν οργανισμό που βοηθά τις γυναίκες που έχουν υποστεί ανάλογη κακοποίηση να αντιμετωπίσουν τα τραύματά τους μέσω της γιόγκα.
Αξίζει να σημειωθεί ότι η ιστορία της Άνεκε αντιμετωπίζεται με σκεπτικισμό από μερίδα των ΜΜΕ και του κοινού, κυρίως λόγω της άρνησης της να αποκαλύψει ονόματα για το κύκλωμα που περιγράφει αλλά και των ακραίων εμπειριών που περιγράφει και δεν χωράει ανθρώπινος νους.
Ωστόσο, ιστορίες ανάλογης φρικαλεότητας που έχουν δει κατά καιρούς το φως της δημοσιότητας και έχουν επιβεβαιωθεί, αποδεικνύουν ότι δεν υπάρχει όριο στην κακία και τον σαδισμό που μπορεί να δείξει κάποιος απέναντι σε ένα ανυπεράσπιστο θύμα, όπως είναι το παιδί.
πηγή : protothema.gr
