Εδώ και εβδομάδες, όταν έρχεται η ώρα να πάνε στο σχολείο, η Άχλεμ Μπενάρα διστάζει να στείλει τα παιδιά της.
Εκείνη ακριβώς την ώρα ξεσπούν συχνά στον παλαιστινιακό καταυλισμό της Τζενίν, στην κατεχόμενη Δυτική Όχθη, συγκρούσεις, πολλές φορές αιματηρές, μεταξύ των κατοίκων και του ισραηλινού στρατού.«Όταν ξυπνάμε αναρωτιόμαστε ‘σήμερα θα έχει σχολείο ή όχι;’ Από τις 7:30 ως τις 8:30 είναι μια ώρα δύσκολη», διηγείται η Μπενάρα, μητέρα τριών παιδιών που ζει στον καταυλισμό αυτό της Δυτικής Όχθης, μια περιοχή που κατέλαβε το Ισραήλ το 1967.Είτε αποφασίζει να κρατήσει τα παιδιά της σπίτι είτε ανησυχεί για το τι μπορεί να τους συμβεί και αποφασίζει να τα συνοδεύσει.«Ο μικρός, που είναι 8 ετών, λέει ότι δεν θέλει να πηγαίνει πια στο σχολείο διότι βρίσκεται δίπλα στον δρόμο» από όπου περνούν τα ισραηλινά τζιπ και όπου στις 11 Μαΐου σκοτώθηκε η Σιρίν Αμπού Άκλεχ, η Παλαιστίνια δημοσιογράφος που κάλυπτε τις επιχειρήσεις του ισραηλινού στρατού, εξηγεί η 43χρονη κοινωνική λειτουργός.Ο ισραηλινός στρατός έχει αυξήσει τις επιδρομές του στον καταυλισμό της Τζενίν, ο οποίος θεωρείται προπύργιο ένοπλων παλαιστινιακών οργανώσεων, όπου ισχυρίζεται ότι διεξάγει «αντιτρομοκρατικές» επιχειρήσεις με στόχο τη σύλληψη «υπόπτων» που συνδέονται με το κύμα αντιισραηλινών επιθέσεων που ξεκίνησε στις 22 Μαρτίου. Οι επιδρομές, που συχνά πραγματοποιούνται το πρωί, εκτραχύνονται σε συγκρούσεις με τους κατοίκους και μαχητές. Οι ανταλλαγές πυρών, με πραγματικές σφαίρες, συγκλονίζουν τον καταυλισμό όπου ζουν περίπου 14.000 άνθρωποι, τρομάζοντας τους ανθρώπους που κοιμούνται.Η 10χρονη κόρη της Άχλεμ Μπενάρα έχει αρχίσει να ουρεί στο κρεβάτι της. «Δεν κοιμάται καλά, φοβάται τους θορύβους. Καμιά φορά ανεβάζω τον ήχο της τηλεόρασης τη νύκτα για να μην ακούει» τη φασαρία έξω.«Τρομακτική κατάσταση»«Κοιμόμαστε και ξυπνάμε από τον ήχο των συγκρούσεων. Τότε φοβόμαστε και ανησυχούμε», δηλώνει ο Μαζντ Όουις, 16 ετών.Το σπίτι του βλέπει στον δρόμο όπου σκοτώθηκε η Σιρίν Αμπού Άκλεχ. Είναι ένας δρόμος όπως όλοι οι άλλοι, το μόνο που ξεχωρίζει είναι ένα δέντρο. Γύρω από τον κορμό του οι κάτοικοι έχουν αφήσει λουλούδια, φωτογραφίες της δημοσιογράφου, σημειώματα και αφίσες στις οποίες έχουν γράψει «Αντίο» ή «Ευχαριστούμε Σιρίν».Στην Τζενίν «κάθε σπίτι έχει τη δική του ιστορία θλίψης και πόνου. Δεν είναι ζωή αυτή, θέλουμε να ζήσουμε με αξιοπρέπεια και ειρήνη», δηλώνει η καλλιτέχνιδα Φιντάα Σαμάρ.«Ξυπνάμε από τον ήχο των πυροβολισμών, η κατάσταση είναι τρομακτική. Όλοι φοβούνται όταν βλέπουν τα τεθωρακισμένα και τον στρατό», συνεχίζει.Όπως και οι περισσότεροι κάτοικοι της Τζενίν κατηγορεί τις ισραηλινές δυνάμεις για το χάος και όχι τους Παλαιστίνιους μαχητές, σύμβολα της «αντίστασης».Να φύγουμε;Παντού στον καταυλισμό οι τοίχοι είναι καλυμμένοι με τα πορτρέτα τοπικών «ηρώων» που έχουν αναχθεί σε «μάρτυρες» επειδή πολέμησαν εναντίον των ισραηλινών δυνάμεων ασφαλείας θυσιάζοντας τη ζωή τους, και καμιά φορά και τη ζωή Ισραηλινών. Το Ισραήλ τους θεωρεί «τρομοκράτες».Ο καταυλισμός της Τζενίν έχει μια μακρά ιστορία συγκρούσεων με τις ισραηλινές δυνάμεις. Το 2002 είχε περικυκλωθεί από τον ισραηλινό στρατό. Τότε είχε καταστραφεί από τις μάχες στη διάρκεια των οποίων είχαν σκοτωθεί 52 Παλαιστίνιοι και 23 Ισραηλινοί στρατιώτες. Είκοσι χρόνια αργότερα η Άχλεμ Μπενάρα νιώθει τον ίδιο τρόμο, με τη διαφορά ότι έχει τώρα και τα παιδιά της, γεγονός που αυξάνει την ανησυχία της.Γεννημένη στην Αλγερία σκέφτεται να φύγει, πεπεισμένη ότι οι ισραηλινές επιδρομές δεν πρόκειται να σταματήσουν.«Θα ήθελα να είμαι αλλού για χάρη των παιδιών μου», δηλώνει. «Ο (Παλαιστίνιος) σύζυγός μου μού λέει ‘έτσι είναι η ζωή, πρέπει να συνηθίσουμε’. Αλλά εγώ δεν θέλω».
