Παγκόσμιο σοκ έχει προκαλέσει η είδηση του θανάτου του Ντιέγκο Μαραντόνα, ο οποίος έφυγε από τη ζωή την Τετάρτη, σε ηλικία 60 ετών.
Η σορός του Ντιέγκο Μαραντόνα θα μεταφερθεί στην Casa Rosada (έδρα της κυβέρνησης της Αργεντινής), όπως αναφέρει η εφημερίδα της Αργεντινής Clarín, σύμφωνα με πληροφορίες από την κυβέρνηση.
Η κηδεία του θα γίνει στο ίδιο παρεκκλήσι, όπου είχε γίνει και πριν από δέκα χρόνια η κηδεία του πρώην προέδρου της χώρας Νέστορ Κίρχνεν.
Σε δηλώσεις του ο πρόεδρος της Αργεντινής, Αλμπέρτο Φερνάντες είπε ότι αισθάνεται «πολλή θλίψη» για τον θάνατο του Μαραντόνα.
«Δούλευα με τον (Σαντιάγκο) Καφιέρο (προϊστάμενος του προσωπικού του) όταν μου το είπαν. Δεν μπορώ να το πιστέψω. Είμαι συντετριμμένος. Είναι τα χειρότερα νέα που μπορεί να ακούσει ένας θαυμαστής της Αργεντίνος Τζούνιορς. Το αγαπάμε. Προσπαθούμε να μιλήσουμε με την οικογένεια. Θα δούμε. Μεγάλη η θλίψη», είπε.
Ο πρόεδρος διέταξε τρεις ημέρες εθνικού πένθους και ανακοινώθηκε ότι ανέστειλε τις δραστηριότητές του που είχε προγραμματίσει για την Πέμπτη, στη Σάντα Φε και για την Παρασκευή, στο Τσάκο, ενώ δεν αποκλείεται να παραστεί στην κηδεία του κορυφαίου ποδοσφαιριστή.
Ο Ντιέγκο Αρμαντο Μαραντόνα πέθανε την Τετάρτη από καρδιακή προσβολή στη γειτονιά του Σαν Αντρέ, στην περιοχή Τίγκρε του Μπουένος Αιρες, όπου είχε εγκατασταθεί πριν από λίγες μέρες μετά την επέμβαση στο κεφάλι του.
«Αν ξαναγεννιόμουν θα ζητούσα από τον Θεό να μου δώσει τα ίδια»
Συγκλονιστικός είναι ο επίλογος από την αυτοβιογραφία του Ντιέγκο Αρμάντο Μαραντόνα «Εγώ ο Ντιέγκο», «Αποφάσισα να τα πω όλα»:
«Αν ξαναγεννιόμουν θα ζητούσα από τον Θεό να μου δώσει τα ίδια-γιατί μου έδωσε πράγματι υπερβολικά πολλά-καθώς επίσης και τη δυνατότητα να παίξω όλους τους αγώνες και να βάλω όλα τα γκολ που διασκέδασαν τους Ναπολιτάνους, στην χώρα μου, ζωντανά, για τους Αργεντινούς…
Είμαι περήφανος που έμεινα πιστός στις πεποιθήσεις μου, στις αρετές και τα ελαττώματά μου. Έπιασα τα 40 και μπορώ να κοιτάξω κατάματα όλο τον κόσμο. Δεν έκανα κακό σε κανέναν εκτός από τον εαυτό μου, δεν χρωστάω σε κανένα τίποτα, εκτός από την οικογένειά μου. Δίνω μάχη για την ζωή κάθε μέρα. Έχω δίπλα μου τους γονείς μου, έχω δίπλα μου τους φίλους μου. έχω την γυναίκα μου και τις δύο κόρες που είναι τόσο αξιαγάπητες όσο τις είχα ονειρευτεί. Και πάνω απ’ όλα έχω τον σεβασμό της χώρας που αγαπώ… ναι, πάνω απ’ όλα, έχω τον σεβασμό των Αργεντινών και αυτό μου δίνει μεγάλη ικανοποίηση.
Όλα όσα έχω αναφέρει σε τούτο εδώ το βιβλίο είναι αλήθεια, το ορκίζομαι στις κόρες μου. Προσπάθησα να είμαι όσο το δυνατόν πιο ειλικρινής σε όλα. Εξιστόρησα πράγματα, σίγουρα ξέχασα πολλά, αλλά το μήνυμα είναι ένα και μόνο ένα: θα εξακολουθήσω να λέω την αλήθεια μέχρι τέλους. Δεν πρόκειται να υποκύψω γιατί δεν μου αρέσει, δεν μου αρέσει η αδικία.
Σε όσους έρχονται και θέλουν να κάνουν τους έξυπνους σε μένα και μου λένε «Μα Ντιέγκο, αφού εσύ… », τους λέω πάντα το εξής: «Τον Ντιέγκο, εμένα με πήραν από το Βίγια Φιορίτο και μου έδωσαν μια κλωτσιά και με έστειλαν κατευθείαν στο Παρίσι, στον Πύργο του Αιφελ. Εγώ φορούσα το ίδιο παντελόνι χειμώνα-καλοκαίρι, εκείνο το κοτλέ. Εκεί προσγειώθηκα και μου ζήτησαν, απαίτησαν από μένα να πω αυτό που έπρεπε να πω, να φερθώ όπως έπρεπε να φερθώ, να κάνω αυτό που εκείνοι ήθελαν.
Και το έκανα.
Εγώ… Εγώ έκανα ό,τι μπορούσα, και νομίζω ότι δεν τα πήγα και άσχημα».
Οι θρυλικές ατάκες
Ο Ντιέγκο Αρμάντο Μαραντόνα άφησε πίσω του μία τεράστια ποδοσφαιρική κληρονομιά, αλλά και δηλώσεις που θα μείνουν για πάντα στην Ιστορία.
– Μεγαλώνοντας στη φτώχεια: «Η φτώχεια είναι κακή, είναι δύσκολη, το ήξερα καλά. Θέλεις πολλά πράγματα και το μόνο που μπορείς να κάνεις είναι να τα ονειρεύεσαι. Θα ήταν ωραίο αν υπήρχε περισσότερη δικαιοσύνη – αν εκείνοι που έχουν πολλά είχαν λίγο λιγότερα και όσοι έχουν λίγα να είχαν λίγα περισσότερα».
– Στο γκολ του Παγκόσμιου Κυπέλλου του 1986 εναντίον της Αγγλίας: «Το γκολ μπήκε λίγο με το κεφάλι του Ντιέγκο και λίγο με το χέρι του Θεού».
– Για το Νο10 στη φανέλα του: «Ανεξάρτητα από το τι συμβαίνει και ανεξάρτητα από το ποιος είναι υπεύθυνος, το νούμερο 10 θα είναι πάντα δικό μου».
– Έχοντας περάσει πάνω από μια εβδομάδα στη μονάδα εντατικής θεραπείας το 2004: «Κρεμόμουν από ένα νήμα. Άρχισα να μπαίνω στη σήραγγα (του θανάτου) και οι οπαδοί της Μπόκα με τράβηξαν πίσω και πίσω τους ήρθαν οι οπαδοί των Ρίβερ, Σαν Λορέντσο, Ρασίνγκ, Ουρακάν, Ιντεπεντιέτε».
– Με την αποτυχία του σε τεστ ντόπινγκ στο Παγκόσμιο Κύπελλο του 1994: «Έκοψαν τα πόδια μου και δεν με άφησαν να υπερασπιστώ τον εαυτό μου. Δεν χρησιμοποιούσα ναρκωτικά, δεν ξέρω τι συνέβη, ορκίζομαι ότι δεν ήμουν ντοπέ, αλλά Βλέπω ότι δεν νοιάζονται».
– Μια αγαπημένη κριτική που χρησιμοποίησε για εκείνους που δεν εμπιστεύτηκε: «Είναι πιο ψεύτικοι από ένα ανοιχτό μπλε δολάριο».
– Σχετικά με την πεποίθησή του: «Είμαι προνομιούχος, αλλά μόνο επειδή ήταν το θέλημα του Θεού. Ο Θεός με έκανε να παίζω καλά. Μου έδωσε την ικανότητα στη γέννηση. Γι ‘αυτό κάνω το σημάδι του Σταυρού κάθε φορά που μπαίνω στο γήπεδο. Αν δεν το έκανα, θα τον πρόδιδα».
– Για τις κόρες του: «Αν οι φίλοι των κοριτσιών μου τις κάνουν να κλαίνε δύο ή τρεις φορές, θα έχουν ένα ατύχημα»
– Σχετικά με τον Κριστιάνο Ρονάλντο: «Έχετε παρατηρήσει πόσο ενθουσιώδης φαίνεται ο Κριστιάνο Ρονάλντο; Σκοράρει ένα γκολ και σας πουλά σαμπουάν».
– Σχετικά με τα λάθη του: «Το ποδόσφαιρο είναι το πιο όμορφο και υγιές άθλημα στον κόσμο. Το ποδόσφαιρο δεν πρέπει να πληρώσει για τα λάθη μου. Δεν φταίει η μπάλα».
– Για την ψυχιατρική κλινική: «Η τρέλα είναι τρομακτική. Στην κλινική ένιωσα σαν τον Τζακ Νίκολσον στο “One Flew Over the Cuckoo’s Nest”… Στην κλινική υπάρχει ένας άντρας που πιστεύει ότι είναι ο Ροβινσώνας Κρούσος και κανείς δεν πιστεύει ότι είμαι ο Μαραντόνα».
– Για το σκοράρισμα: «Το να φτάσεις στη μικρή περιοχή και να μην μπαίνεις στο τέρμα είναι σαν να χορεύεις με την αδερφή σου».
– Σχετικά με τη διαχείριση του ποδοσφαίρου: «Το ποδόσφαιρο δεν με ενοχλεί, αλλά αυτό που το περιβάλλει. Με ενοχλεί ότι υπάρχουν σκηνοθέτες που εργάζονται σκληρότερα για μια φωτογραφία παρά για τις ομάδες».
– Σχετικά με τα ναρκωτικά: «Στην αρχή τα ναρκωτικά σας δημιουργούν ευφορία. Είναι σαν να κερδίζετε ένα πρωτάθλημα, έτσι νομίζετε: ποιος νοιάζεται για το αύριο, αφού κέρδισα το πρωτάθλημα σήμερα;».
– Σχετικά με τον Πελέ: “Αν ο Πελέ είναι ο Μπετόβεν, είμαι ο Ρον Γουντ, ο Κιθ Ρίτσαρντς και ο Μπόνο του ποδοσφαίρου, όλα μαζί σε ένα. Επειδή ήμουν η παθιασμένη πλευρά του ποδοσφαίρου».
