Ο Πορτογάλος που κάθεται στον πάγκο του Ολυμπιακού έχει γίνει θέμα συζήτησης στο ποδόσφαιρο. Και το όνομα του μέσα σε λίγους μήνες στο λιμάνι, δεν μνημονεύεται μόνο από φιλάθλους…
Προχθές εμφανίστηκε στον Ρέντη ο Σωκράτης Κόκκαλης για να τον γνωρίσει από κοντά. Και για να κουβεντιάσει μαζί του για ποδόσφαιρο. Χθες βράδυ ένας ακόμη «ιστορικός» πρόεδρος, ο Πίντο Ντα Κόστα της Πόρτο έκανε ειδική αναφορά στο όνομα του. Και ουσιαστικά τον «έδειξε» ως τον επόμενο μεγάλο κόουτς του Πορτογαλικού ποδοσφαίρου. Μιας «κλασικής» σχολής που και φέτος βάζει το σημάδι της σε ολόκληρη την Ευρώπη. Η «4 στα 4» Τσάμπιονς Λιγκ, Ζενίτ του Βίλας Μπόας. Η πρωτοπόρος της Serie A Φιορεντίνα του Πάουλο Σόουζα. Λιγότερο η Βαλένθια του Νούνο. Και σίγουρα ο Ολυμπιακός του Μάρκο Σίλβα.
Ναι, ο 38χρονος τεχνικός -όσο ο καιρός περνά- όχι μόνο μοιάζει εξαιρετική επιλογή για τους Ερυθρόλευκους, αλλά και ανεβάζει σε πολύ μεγάλο βαθμό την δημοφιλία του. Εντός και εκτός ποδοσφαίρου. Δεν είναι μόνο η εκτίμηση του φίλαθλου κοινού. Είναι και εκείνη ανθρώπων εντός της ποδοσφαιρικής βιομηχανίας. Υπάρχουν δεκάδες ομάδες στην Ευρώπη με μεγαλύτερα μπάτζετ από αυτό του Ολυμπιακού που κοιτάζουν με απορία το πώς οι Πειραιώτες καταφέρνουν φέτος να «κοντράρονται» στα ίσα με τη Μπάγερν Μονάχου. Και να έχουν κλείσει στα… σχοινιά του αποκλεισμού, κοτζάμ Άρσεναλ.
Τι να σκέφτεται για παράδειγμα η Φενέρ που πήρε τον «προηγούμενο» των Ερυθρόλευκων, Βίτορ Περέιρα, βλέποντας τον Σίλβα να οδηγεί τον Ολυμπιακό από νίκη σε νίκη στο Τσάμπιονς Λιγκ; Η Φενέρ που το καλοκαίρι πήρε Φαν Πέρσι, Νάνι και… σία; Πόσοι τεχνικοί διευθυντές που οι ομάδες τους βρίσκονται στα κορυφαία πρωταθλήματα της Ευρώπης θα έχουν κουβεντιάσει τον τελευταίο καιρό, με κάποιο συνεργάτη, με έναν ατζέντη, με έναν γνωστό τους στην Πορτογαλία ή και στην Ελλάδα για τον νεαρό τεχνικό των Ερυθρόλευκων;
Ο Πορτογάλος ήρθε βέβαια καλός προπονητής στην Ελλάδα. Με ένα πολύ ενδιαφέρον βιογραφικό. Μια εξαιρετική ηλικία. Με ένα προσωπικό του δημιούργημα (Εστορίλ), με ένα κύπελλο (πέρσι με τη Σπόρτινγκ). Μέσα από τον Ολυμπιακό όμως και πολύ γρήγορα μάλιστα, βάζει υποψηφιότητα για να αλλάξει επίπεδο ως επαγγελματίας. Πόσο μάλλον αν… τελειώσει τη δουλειά του Τσάμπιονς Λιγκ. Αν καταφέρει να γίνει ο πρώτος που έπειτα από 16 χρόνια σερί θα «σηκώσει» απαγορευτικό σε ολόκληρο Βενγκέρ. Ο πρώτος που θα τον αποκλείσει από τη φάση των ομίλων.
Και μιας και αναφέραμε στον πρόλογο το όνομα του Σωκράτη Κόκκαλη; Χαρακτηρίζεται η τελευταία 5, η εποχή «Μαρινάκη» στον Ολυμπιακό από πολύ καλές επιλογές προπονητών. Από τον μεγάλο Ερνέστο Βαλβέρδε, στον Ζαρντίμ που σήμερα είναι στη Μονακό. Και από τον Μίτσελ που δουλεύει σε μια ιστορική ομάδα της Γαλλίας, ως τον Περέιρα που πήρε το καλοκαίρι στα χέρια του ένα «μπάτζετ» που θα το ζήλευε (αν υπήρχε) ο… πανευρωπαϊκός σύλλογος προπονητών. Δίνει μεγάλα συμβόλαια για τον «πάγκο» του ο πρωταθλητής. Έχει επενδύσει σε δύο συγκεκριμένες αγορές που φαίνεται πως του ταιριάζουν (Ισπανία, Πορτογαλία) και δεδομένα όποιον και αν επέλεξε, τον είδε φεύγοντας από εδώ να παραμένει στην κεντρική σκηνή του ποδοσφαίρου.
Είναι ότι δεν έγινε με την εποχή Κόκκαλη. Από τον Ντούσαν Μπάγεβιτς και μετά. Μια φορά το έκανε, με τον Ερνέστο Βαλβέρδε. Και έναν χρόνο αργότερα τον αντικατέστησε με τον Τιμούρ Κετσπάγια (εκνευρισμένος βέβαια από το γεγονός ότι ο Βάσκος σε τρία-τέσσερα διαφορετικά ραντεβού είχε κάνει το «μένω-φεύγω»… ψωμοτύρι) που έφυγε νύχτα για να έρθει ο Ζίκο! Θεωρητικά επένδυση έγινε και με τον Σόλιντ, αλλά… δεν. Ίσως είναι μια ενδιαφέρουσα διαπίστωση για έναν από τους βασικούς λόγους της «αλλαγής» στον Ολυμπιακό της Ευρώπης. Η επιλογή των προπονητών. Των σχολών που προέρχονται. Αλλά και των προσώπων.
Και ο Βαλβέρδε, και ο Ζαρντίμ και ο Μίτσελ και ο Σίλβα έχουν τον Ολυμπιακό μια 5ετία στη σειρά πια με τουλάχιστον 9 βαθμούς στους ομίλους του Τσάμπιονς Λιγκ. Και με δεδομένη την παρουσία της ομάδας στα νοκ άουτ που ακολουθούν (είτε στο Τσάμπιονς Λιγκ, είτε στο Γιουρόπα). Συν την ανάδειξη προσώπων. Κάποιες χαρακτηριστικές περιπτώσεις; Ο Μιραλάς με τον Ερνέστο. Ο Μήτρογλου με τον Ζαρντίμ. Ο Σάμαρης και ο Μανωλάς με τον Μίτσελ. Ο Φορτούνης με τον Σίλβα. Να… μετρήσουμε εκατ. ευρώ έτσι από περιέργεια; Το καλοκαίρι η Έβερτον δεν έδινε τον Βέλγο με λιγότερα από 15. Η Μπενφίκα έδωσε 10 για τον Σάμαρη. Η Φούλαμ 15 για τον Μήτρογλου. Η Ρόμα 13+2 για τον Μανωλά και τώρα ζητάει καμία 30αρία από τις ομάδες της Πρέμιερ Λιγκ που ενδιαφέρονται. Και ο Φορτούνης; Αποκλείεται εάν και εφόσον να μην σπάσει το «ρεκόρ» ποδοσφαιριστή που έφυγε από την Ελλάδα.
Ειδικά αυτόν τον καιρό: Πέραν από τον Φορτούνη, ο Ολυμπιακός του Σίλβα διαθέτει τον Μαζουακού, τον Ομάρ, τον Κασάμι, τον Μιλιβόγεβιτς, τον Πάρντο. Ποδοσφαιριστές που γίνονται αιτία για παρέλαση σκάουτερ στο Φάληρο. Με αυτούς κάνει τη δουλειά. Και αυτό πιστώνεται στον προπονητή επίσης. Δεν παίζει ο Καμπιάσο. Δεν είναι εκεί ο Τσόρι χτυπημένος από τραυματισμούς. Μια νέα ποδοσφαιρική γενιά έχει φέρει τους Ερυθρόλευκους μια ανάσα από τους «16» του Τσάμπιονς Λιγκ. Είναι συν για τον κόουτς. Όπως μετρούν τα μικρά και μεγάλα ρεκόρ εντός και εκτός συνόρων. Όπως οι νίκες. Οι τίτλοι. Ο Πορτογάλος που κάθεται στον πάγκο του Ολυμπιακού είναι πιθανότατα ένας «σταρ» του αύριο για το ίδιο το ποδόσφαιρο. Και μην δούμε κάποια στιγμή να συμβαίνει το… αμίμητο. Να φτάνει στο λιμάνι καμία επίσημη πρόταση μεταγραφής, όχι για παίκτη, αλλά για τον ίδιο τον προπονητή!
