Λένε ότι τίποτε σε αυτή τη ζωή δεν γίνεται στην τύχη και αν μη τι άλλο στη γυμναστική έχει αποδειχθεί ότι το σύστημα δουλεύει καλά. Οι Έλληνες γυμναστές φεύγουν από το Μπακού με την καλύτερη δυνατή συγκομιδή (χρυσό ο Πετρούνιας στους κρίκους και ασημένιο ο Μάρας στο μονόζυγο) ή μήπως όχι;
«Τώρα να σας πω ψέματα, δύο χρυσά περιμέναμε και αν ο Βλάσης έκανε την προσγείωση που έπρεπε θα είχε πάρει το χρυσό και με διαφορά, τουλάχιστον 0.10 βαθμών» λέει ο αρχιτέκτονας των επιτυχιών, ο ομοσπονδιακός προπονητής Δημήτρης Ράφτης που μπορεί να είναι «κέρβερος» στην προπόνηση, αλλά άφησε τους αθλητές του να διασκεδάσουν με την ψυχή τους, στη συνάντηση με τους άλλους γυμναστές σε κέντρο του Μπακού.
«Τα παιδιά το χρειάζονταν αυτό. Πήγα μαζί τους, αλλά έφυγα πριν ανάψει το γλέντι και πέρασα με τη δική μου παρέα λίγες ώρες ηρεμίας. Δεν μπορούμε να είμαστε συνέχεια από πάνω» λέει ο Δημήτρης Ράφτης που και αυτός διέγνωσε στο Μπακού, έναν Βλάση Μάρα βγαλμένο από τα καλύτερά του χρόνια.
«Τον είχα χαρακτηρίσει κοιμώμενο γίγαντα, αλλά άρχισε να ξυπνάει και ελπίζω να έχει ξυπνήσει πλήρως μέχρι το Παγκόσμιο πρωτάθλημα της Γλασκώβης. Είχε μείνει πίσω την τελευταία διετία, δεν ξέρω γιατί, αλλά έχει επιστρέψει. Αρχικά στον προγραμματισμό μας ήταν να κάνει ένα εύκολο πρόγραμμα συνέχεια, εύκολο βέβαια για τα δικά του στάνταρ, άρα αρκετά πιο απαιτητικό. Έτσι φτάσαμε μέχρι το Ευρωπαϊκό Πρωτάθλημα του Μονπελιέ όπου και πήρε το χάλκινο μετάλλιο. Από τότε ανεβάσαμε τη δυσκολία στο πρόγραμμά του προσθέτοντας κάποια πράγματα, από τον παλιό Βλάση και είδατε τα αποτελέσματα».
Όσο για τον Πετρούνια, ο προπονητής του υποστηρίζει: «Εδώ έχουμε να κάνουμε με τον καλύτερο αθλητή του κόσμου στους κρίκους. Έχουν αρχίσει να το αποδέχονται στην Ευρώπη και ελπίζω να το κάνουν και παγκοσμίως» λέει και εξηγεί πως καταφέρνουν οι Έλληνες αθλητές να διακρίνονται σε υψηλό επίπεδο τη στιγμή που οι συνθήκες προετοιμασίες είναι τραγικές.
«Εδώ εμείς έχουμε βρει την… Ιθάκη μας, από τον δικό μας Οδυσσέα, τον εθελοντή γιατρό μας, τον Παξινό που έχει πιστέψει σε αυτό που κάνουμε και είναι δίπλα μας εθελοντικά. Δεν ήταν τυχαίο που έπεσε πάνω του μετά το μετάλλιο ο Πετρούνιας, χωρίς αυτόν δεν θα είχε δάχτυλο να αγωνιστεί και γενικότερα θα είχαμε χάσει κάποιους αγώνες.
Είναι λυπηρό, αλλά οι συνθήκες χειροτερεύουν και κάνουμε προπονήσεις σε γυμναστήριο που έχει κρύο το χειμώνα και ζέστη το καλοκαίρι. Επίσης μέχρι πρότινος εγώ έπρεπε να παίρνω άδεια ανευ αποδοχών για να ταξιδεύω με την ομάδα όπως πέρυσι στο Παγκόσμιο. Ευτυχώς ο Υπουργός το άλλαξε αυτό» λέει ο Δημήτρης Ράφτης και συμπληρώνει:
«Με βάση τον πληθυσμό μας, αναλογικά, και σε συνδυασμό με τις επιτυχίες βάση των συνθηκών προετοιμασίας, είμαστε η κορυφαία χώρα στον κόσμο. Έχουμε αθλητικό dna και φιλότιμο, ενώ οι Έλληνες δεν είμαστε τεμπέληδες όπως μας λένε, αλλά πεισματάρηδες. Επίσης είναι πολύ σημαντικό πλέον ότι ως επί το πλείστον στα σωματεία πλέον δουλεύουν Έλληνες προπονητές».
Στο Παγκόσμιο της Γλασκώβης η εθνική θα διεκδικήσει προκρίσεις για το Ρίο, συνεπώς χρειάζονται μετάλλια για να πάρουν το εισιτήριο.
«Το ιδανικό θα ήταν να πάρουν μετάλλιο και ο Πετρούνιας και ο Μάρας και ο Κοσμίδης και ο Τσολακίδης αλλά για να γίνει κάτι τέτοιο θα πρέπει να κατέβει ο θεός και να περπατήσει στη γη, όπως έγινε το 2004 με το ποδόσφαιρο. Απλά αν πάρουμε δύο μετάλλια για παράδειγμα, θα μπορούμε να διεκδικήσουμε και μια ακόμα μια ονομαστική πρόκριση μέσα από το σύνθετο ατομικό με τον αθλητή που θα κάνει την καλύτερη εμφάνιση εκεί».
Ευαγγελία Ψάρρα: Η Αρτεμις της ελληνικής τοξοβολίας
Η μεγάλη κυρία της ελληνικής τοξοβολίας, έδωσε μια ακόμα μεγάλη παράσταση στο Μπακού και έφτασε να αγγίξει ένα μετάλλιο στο ατομικό, μένοντας τελικά στις λεπτομέρειες 4η.
Το πιο βασικό όμως για την θηλυκή Ρομπέν των δασών, την Ευαγγελία Ψάρρα είναι το γεγονός ότι στα 41 της χρόνια δηλώνει παρούσα και θα διεκδικήσει με μεγάλες αξιώσεις, στα τέλη Ιουλίου στο Παγκόσμιο πρωτάθλημα της Δανίας μια ακόμα (5η) συμμετοχή σε Ολυμπιακούς Αγώνες, μετά το ΣίδνεΪ (2000), την Αθήνα (2004), το Πεκίνο (2008) και το Λονδίνο (2012).
Όσοι είχαμε την τύχη να δούμε κάποιες από τις παραστάσεις της, μάλιστα στη χειρότερη ανεμοθύελλα του Μπακού εδώ και δέκα μέρες που διεξάγονται οι αγώνες, πειστήκαμε απλά για το αυτονόητο.
Ότι πρόκειται για μια από τις πιο διαχρονικές αθλήτριες στην ιστορία του ελληνικού αθλητισμού και παράλληλα πρότυπο ήθους.
Με τον προπονητή της (από το 1994) και σύζυγό της (από το 2002) Αλέξανδρο Νασούλα έχουν ταιριάξει απόλυτα, και η δουλειά τους αποτυπώνεται, στο χορτάρι, όπου διεξάγονται οι αγώνες τοξοβολίας.
Όμως η Ευαγγελία Ψάρρα, χαμογελώντας δεν διστάζει να «πετάξει» τα βέλη της προς τον Αλέξανδρο Νασούλα, ως σύζυγο πλέον και όχι ως προπονητή.
«Πάει να τη βγάλει με ένα πλυντήριο πιάτων που μου είχε αγοράσει, αλλά στο σπίτι δεν βοηθάει γενικά πολύ και τα… ακούει.
Πρέπει να εντατικοποιηθεί σε αυτόν τον τομέα για να βγάλουμε πιο άνετα το πρόγραμμα εν’ όψει Ρίο, γιατί καταλαβαίνετε ότι και με δύο παιδιά και τόση απαιτητική προπόνηση πρέπει να δουλεύει και στο σπίτι» λέει η Ευαγγελία χαμογελώντας προς τον σύζυγό της που δεσμεύτηκε όμως ότι αλλάζει ρότα και πιάνει δουλειά και εντός οικίας τους.
«Η Ευαγγελία είναι μεγάλη αθλήτρια και απλά εδώ στο Μπακού επιβεβαίωσε και τη διάρκειά που έχει τόσα χρόνια και είμαι αισιόδοξος πως θα τα καταφέρει και στο επόμενο βήμα της» λέει ο κόουτς, αλλά μόνο με τα καλά λόγια δεν γλιτώνει τη… φασίνα.
Ο Αλέξανδρος Νασούλας για να μπορεί να είναι ομοσπονδιακός και να βρίσκεται κοντά στην Ευαγγελία και τα άλλα παιδιά, έχει υπογράψει ετήσιο συμβόλαιο λαμβάνοντας το υπέρογκο ποσό των 100 ευρώ μεικτά !
Παράλληλα έχει μάθει ότι είχαν δοθεί χρήματα για προετοιμασία, τα οποία ο ίδιος και οι αθλητές του δεν είδαν ποτέ, ενώ η απίστευτη ατάκα που είχε ακούσει η πρωταθλήτριά του όταν ζήτησε ανανέωση υλικού ήταν μυθική: «Μα καλά αφού είχες πάρει τόξο το 2012» !
«Προφανώς ξεχνούν ότι η φθορά στα βέλη αλλά και στο τόξο είναι φυσιολογική μετά από συνεχόμενους αγώνες, αλλά πλέον το έχουμε συνηθίσει» κλείνει την κουβέντα μας η Ευαγγελία Ψάρρα, που ήδη στοχεύει προς το Ρίο.
Πλέον ανυπομονούν να γυρίσουν πίσω στα παιδιά τους. Άλλωστε και η Μαρία που γεννήθηκε μετά τους Ολυμπιακούς Αγώνες της Αθήνας και ο Χάρης που ήρθε στον κόσμο μετά τους αγώνες του Πεκίνου, από μικρά έπαιζαν με τόξα και βέλη με βεντούζες που κολλάνε στο τζάμι.
Πλέον έχουν εξελιχθεί και παρακολουθούν από κοντά τη μαμά, αν και τα παράπονά τους όταν λείπουν οι γονείς είναι δικαιολογημένα.
«Είναι δύσκολο να συνδυάζεις οικογένεια και πρωταθλητισμό, αλλά με υπομονή γίνονται όλα και το προσόν ενός τοξοβόλου είναι η υπομονή. Προσωπικά αυτή η επαφή με το τόξο και ουσιαστικά και με το χώρο όπου γίνονται οι αγώνες με ηρεμούν» λέει η Ευαγγελία Ψάρρα που φοιτούσε στη σχολή ξεναγών εθνικών δρυμών και στα μαθήματα περιλαμβανόταν η σκοποβολή. Στο σκοπευτήριο υπήρχε τμήμα όμως και τοξοβολίας υπό τις οδηγίες του Αλέξανδρου Νασούλα, και το γλυκό έδεσε.
«Γοργόνες και Μάγκες» οι εθνικές ομάδες πόλο των νέων
Τα νιάτα του ελληνικού πόλο άφησαν το στίγμα τους στο Μπακού κατακτώντας δύο χάλκινα μετάλλια, ενώ τα αγόρια άγγιξαν την πρόκριση στον τελικό. Η Ελλάδα που ενώνει, η Ελλάδα που θυμάται, η Ελλάδα που αντιστέκεται. Το συναίσθημα του να βλέπεις νέα παιδιά όπως τα κορίτσια και τα αγόρια του πόλο να εκφράζουν με τέτοιο τρόπο την αγάπη τους για την πατρίδα, και να τραγουδούν γι’ αυτήν σου δίνει την ελπίδα πως αυτή η νέα γενιά έχει τα φόντα να αλλάξει πολλά πράγματα.
Με ένα στόμα οι ομοσπονδιακοί προπονητής Δημήτρης Κραβαρίτης (αγόρια) και Στέφανος Λέανδρος (κορίτσια) δεν στάθηκαν στα μετάλλια αλλά εξέφρασαν την ευγνωμοσύνη τους για τη δουλειά που κάνουν οι Έλληνες προπονητές στα σωματεία, αλλά και την πίστη τους ότι αυτά τα παιδιά τα οποία τα διαχειρίστηκαν άψογα εδώ στο Μπακού (με την πολύτιμη βοήθεια των συνεργατών τους, Γιάννη Φράγκου στα αγόρια και Χρύσα Χατζέλη στα κορίτσια) μπορούν να έχουν λαμπρό μέλλον αρκεί να συνεχίσουν να δουλεύουν σκληρά και να κρατούν το μυαλό τους μέσα στο κεφάλι τους.
Ιφιγενεια Μαυρωτά: «Πολύ δυνατά τα συναισθήματα»
Οι εμπειρίες που έζησε η Ιφιγένεια Μαυρωτά, σε αυτούς τους Ευρωπαϊκούς Αγώνες θα της μείνουν για μια ζωή αξέχαστες. Η «μπέμπα» της εθνικής μας ομάδας πόλο των νεανίδων όπως την αποκαλούν χαϊδευτικά οι συμπαίκτριες και ο προπονητής της, όσο γλυκιά είναι εκτός πισίνας, εντός του νερού είναι μια δεινή φουνταριστός και ήταν από τις καλύτερες παίκτριες στο τουρνουά.
«Αξίζαμε πέρα για πέρα ένα μετάλλιο και τα συναισθήματα είναι πολύ έντονα, αφού είχαμε να διαχειριστούμε μεγάλες νίκες, αλλά και μια πολύ πικρή ήττα από την Ουγγαρία σε ένα παιχνίδι που ήμασταν καλύτερες. Οι προπονητές μας είχαν κάνει εξαιρετική δουλειά και νομίζω και εμείς ανταποκριθήκαμε» τόνισε η 16χρονη πολίστρια της Βουλιαγμένης που δεν ήταν δυνατόν να ασχοληθεί με άλλο άθλημα ή να παίζει σε άλλη ομάδα με πατέρα τον Δημήτρη και θείο τον Γιώργο.
«Οι παραστάσεις από το πόλο στο σπίτι τόσο από τον πατέρα μου όσο και από τον θείο μου ήταν τόσο έντονες που δεν σκέφτηκα στιγμή να ασχοληθώ με άλλο σπορ. Ήταν μια απόφαση που ήταν ουσιαστικά προδιαγραμμένη και αναμενόμενη» λέει χαμογελώντας η νεαρή πολίστρια που ελπίζει η συνέχεια και αυτής της ομάδας, όσο και των κοριτσιών ατομικά να είναι λαμπρή.
Η εθνική μας ομάδα των κοριτσιών σημείωσε συνολικά 92 γκολ εκ των οποίων τα πέτυχαν οι εξής παίκτριες: Πρωτόπαππα 16, Πλευρίτου 14, Καλογεράκου 13, Ελευθεριάδου 12, Μαυρωτά 11, Λογοθέτη 7, Πάτρα 7, Ελληνιάδη 5, Δουρέκα 3, Σαφέτη 3, Λούδη 1.
Αδαμάντιος Μάντης: «Με σκληρή δουλειά οι επιτυχίες θα συνεχιστούν»
Ο Αδαμάντιος Μάντης, ο τερματοφύλακας της εθνικής μας ομάδας συγκέντρωσε τα πλέον κολακευτικά σχόλια από Έλληνες και ξένους που βρέθηκαν στο τουρνουά του πόλο. Ο ίδιος όμως, ο 17χρονος πορτιέρο της Γλυφάδας δείχνει ότι αυτό ήταν το τελευταίο που τον ενδιέφερε
«Δεν ξέρω αν είμαι ο καλύτερος τερματοφύλακας του τουρνουά αλλά αφού η ομάδα μου η εθνική εφήβων κατέκτησε τελικά το μετάλλιο το οποίο αξίζαμε, το τελευταίο που με νοιάζει είναι αν θεωρούμαι ή όχι ο καλύτερος τερματοφύλακας της διοργανωσης» λέει ο πιτσιρικάς που έδωσε συγχαρητήρια για τον τίτλο στους Σέρβους αλλά σύγκρινε και τους πανηγυρισμούς τους.
«Ο τρόπος που πανηγύρισαν την πρόκριση με εμάς ήταν πιο έντονος ακόμα και από το πώς γιόρτασαν την κατάκτηση του τίτλου και αυτό μας δίνει ακόμα μεγαλύτερη αξία. Άλλωστε δεν χάσαμε, ήρθαμε ισόπαλοι και ηττηθήκαμε στα πέναλτι όπου μεγάλο ρόλο παίζει και η τύχη και εμείς δεν την είχαμε με το μέρος μας» λέει ο νεαρός πορτιέρο, που ήδη θυμίζει τον επόμενο στόχο.
«Θέλουμε να συνεχίσουμε στο δρόμο των επιτυχιών και αυτό μπορεί να γίνει μόνο με τη σκληρή δουλειά και μένοντας συγκεντρωμένοι στο στόχο μας. Όλα τα παιδιά θα δουλέψουμε σκληρά για να είμαστε πανέτοιμοι στο Παγκόσμιο και να διεκδικήσουμε ακόμα και το χρυσό».
Η εθνική εφήβων σημείωσε συνολικά 93 γκολ εκ των οποίων τα περισσότερα σημείωσαν ο Γρηγόρης Γιαννόπουλος (23) και ο Αλέξανδρος Παπαναστασίου (14) και ακολούθησαν οι Νικολαϊδης 12, Γαρδίκας 12, Αλεξίου 10, Παπασηφάκης 6, Καλαργυρός 6, Δελαγραμμάτικας 5, Σκουμπάκης 4, Χονδροκούκης 1.
Πρώτη δύναμη στον κόσμο η ελληνική υδατοσφαίριση:
Τα 41 έφτασαν (με τα δύο τελευταία στο Μπακού) τα μετάλλια των Εθνικών μας ομάδων υδατοσφαίρισης. Είναι μάλιστα χαρακτηριστικό ότι από τα 41 συνολικά μετάλλια (10 χρυσά, 12 αργυρά, 19 χάλκινα), τα 25 έχουν σημείο αναφοράς τις Εθνικές ομάδες των υποδομών (8 χρυσά, 8 αργυρά, 9 χάλκινα), από τα οποία τα 11 είναι των αγοριών (1-5-5) και τα 14 των κοριτσιών (7-3-4).
πηγή:http://sports.in.gr/othersports/article/?aid=1500006628#ref=latestarticles
