Ο Ολυμπιακός του Σίλβα συγκλονίζει. Ξέρει πώς να πάρει, αυτό που θέλει, με τον τρόπο που πρέπει.
Έχει έναν προπονητή, που διαβάζει το παιχνίδι, το δίνει στους παίκτες του να το καταλάβουν, αλλά και ποδοσφαιριστές που έχουν τον τρόπο, να βγάζουν εις πέρας την κάθε αποστολή που τους ζητείται.
Θα ξεκινούμε από τον αντίπαλο. Δηλαδή από την ομάδα και αυτά που έπρεπε να αντιμετωπίσει ο Ολυμπιακός.
1) Ο Μάμιτς για αντικαταστάτη του Αντέμι στην θέση 6 δεν προτίμησε κάποιο καθαρό 6άρι αλλά να κατεβάσει τον Άντολιτς από εσωτερικό χαφ στην θέση 6 και να βάλει τον καθαρό δημιουργό Ρογκ στο πλάι του Μασάδο.
2) Ο δεξιός μπακ Μάτσελ, έπαιζε υπερβολικά επιθετικά, έχανε συνεχώς την θέση του άφηνε την πλευρά του και ο αριστερός μπακ Πίβαριτς είχε ανεβάσματα, αλλά είναι ένας κλασάτος σύγχρονος αριστερός μπακ.
3) Η μεγάλη αδυναμία της Ντινάμο είναι πως δεν έχει καθαρό στράικερ. Ξεκίνησε στην κορυφή ο νεαρός ελαφρύς χωρίς εκτόπισμα Χοντζιτς.
4) Τα όπλα της Ντιναμό, είναι οι δύο εξτρέμ της Σουντανί, Φερνάντες και το γεγονός πως και οι τρεις από τους κεντρικούς της χαφ μπορούν να τροφοδοτήσουν το τρέξιμό τους.
Ο Σίλβα είδε τα πρώτα 15 λεπτά να φεύγουν, χωρίς οι ερυθρόλευκοι να έχουν μπει δυνατά στο παιχνίδι.
Έκανε σωστή διαχείριση του παιχνιδιού, μετά το 15ο λεπτό
Από την στιγμή όμως που το ισορρόπησαν και είδαν, πως η τριάδα χαφ της Ντιναμό, είναι υπερβολικά σοφτ και προσφέρει την δυνατότητα για ήρεμη κυκλοφορία μπάλας, άρχισαν να διαχειρίζονται σωστά το παιχνίδι. Σωστά, όχι εντυπωσιακά, έλειπε ο καλός Φορτούνης, ο Μιλιβόγεβιτς αμυντικά ήταν κάτι παραπάνω από συνεπής, αλλά δεν προσέφερε το επιθετικό θράσος του Καμπιάσο, που προσφέρει ακόμα μία απειλή και μέχρι την φάση που ο Ιντέγε, έβαλε την γκολάρα, ο Νιγηριανός δεν είχε βοηθήσει με το παιχνίδι του να μπει ο Ολυμπιακός μέσα στην περιοχή με μεγαλύτερη συχνότητα.
Οι ερυθρόλευκοι είχαν την απίστευτη ευκαιρία του Ιντέγε, από μία πολύ όμορφή συνεργασία του Πάρντο και του Ομάρ, στο 53ο λεπτό και από εκεί και πέρα, ο έλεγχος του παιχνιδιού μεταφραζόταν σε κάποια μακρινά σουτ.
Χτύπησε δύο φορές στα ανεβάσματα των ακραίων μπακ
Δεν πιστεύω πως είναι τυχαίο που ο Ολυμπιακός δημιούργησε δύο μεγάλες φάσεις, και οι δύο ήρθαν με πολύ γρήγορο τρόπο, καθώς οι ερυθρόλευκοι εκμεταλλεύτηκαν τα ανεβάσματα των ακραίων μπακ.
Στο 53ο λεπτό οι Ομάρ, Πάρντο, μετά από το δοκάρι της Ντιναμό χτύπησαν τον Πρίβαριτς. Στο 79ο λεπτό ο Ιντέγε τιμώρησε, τον απαράδεκτο τρόπο που έπαιζε την θέση του δεξιού μπακ ο Μάτσελ. Και οι δύο επιθέσεις, είχαν το ίδιο γνώρισμα, υπήρξε γρήγορη μεταφορά μπάλας από χαμηλά σε παίκτη που την περίμενε σε κενό που υπήρχε στα άκρα.
Έβγαλε σκληράδα, εκμεταλλεύτηκε την σοφτ τριάδα της Ντιναμό
Το σημαντικό για τον Ολυμπιακό ήταν να εκμεταλλευτεί το γεγονός πως η τριάδα στα χαφ των Κροατών, ήταν αρκετά σοφτ, αλλά και να αποφύγει τον τρόπο ανάπτυξης που μπορούσαν να βγάλουν με μεγάλη συχνότητα.
Δηλαδή την καλή διαγώνια πάσα που μπορούσαν να δώσουν οι τρεις χαφ του Μάμιτς στους Σουντανί, Φερνάντες.
Το πρώτο πράγμα που έπρεπε να βγάλει ο Ολυμπιακός ήταν σκληράδα. Πράγματι ήταν σκληρός. Ήταν υπέρ του 18-10 τα κερδισμένα τάκλιν, κέρδισε 19 μονομαχίες στον αέρα έναντι 8 των Κροατών. Το πιο σημαντικό όμως ήταν η λειτουργία της αμυντικής τετράδας.
Είναι μεγάλο κατόρθωμα και άξιο θαυμασμού να καταφέρεις να κάνεις την αδυναμία σου όπλο. Σίγουρα έπαιξε ρόλο πως ο φορ Χόντζιτς ήταν για τα θηρία, όμως η αμυντική τετράδα του Ολυμπιακού ήταν εκπληκτική.
Έκανε την αδυναμία του όπλο και ο συγκλονιστικός Μαζουάκου
Με εξαίρεση την φάση του 52ου λεπτού που ο συγκλονιστικός Μαζουάκου γλίστρησε, έκοψαν όλες τις διαγώνιες πάσες, που δεν είχαν καταφέρει να τις σταματήσουν πριν αυτές βγουν, οι χαφ του Ολυμπιακού.
Επαναλαμβάνω, ο Μαζουακού ήταν συγκλονιστικός, έκοψε πολλές διαγώνιες πάσες, προς τον Σουντανί, περιόρισε το όπλο της Ντιναμό και εξέθεσε σε πολλές περιπτώσεις τον Μάτσελ. Ήταν πολλές οι φορές που τους έπαιζε και τους δύο μόνος του.
Συνολικά τα νούμερα των Μαζουακού, Ομάρ, Μποτία, Σιόβα ήταν εκπληκτικά.
Οι Μποτία, Σιόβας καθάρισαν από 9 φάσεις χαμηλά, ο Μαζουάκου 8, ο Ομάρ 6.
Ο Μαζουάκου μαζί με τον Κασάμι είχαν από 5 κερδισμένα τάκλιν, ο Σιόβας είχε 3 κλεψίματα και οι Μαζουάκου, Όμαρ από 2.
Η διπλή δικαίωση του Σίλβα
Ο Σίλβα πήρε δύο προσωπικές αποφάσεις και δικαιώθηκε 100%. Αποφάσισε να ξεκινήσει αυτήν την φορά τον Μαζουακού και όχι τον Σαλίνο και ο Μαζουακού έκανε όργια, αποφάσισε να κρατήσει τον Ιντέγε μέσα στο παιχνίδι, παρότι έδειχνε κουρασμένος και δεν είχε βοηθήσει με το συνολικό του παιχνίδι, να πατήσει ο Ολυμπιακός περιοχή και από αυτήν την απόφαση πήρε τον αγώνα.
Ο Πορτογάλος, έχει φτιάξει μία, ομάδα, που έχει δικό της ποδοσφαιρικό στιλ και συγκεκριμένο τρόπο ανάπτυξης. Συγκεκριμένο στιλ και στο παιχνίδι, χωρίς μπάλα με τις γραμμές να είναι πολύ κοντά μεταξύ τους, διαβάζει τον αντίπαλο, προσαρμόζεται χωρίς να χάνει την φιλοσοφία του στις απαιτήσεις του κάθε παιχνιδιού και μέχρι τώρα, με το που τον βρει αδύναμο χτυπάει σαν κόμπρα.
Χτυπάει σαν κόμπρα
Μία κόμπρα που μυρίζεται το λάθος και δεν το συγχωρεί. Με το που σε βρει ανοιχτό σου επιτίθεται και σε σκοτώνει. Του βάζεις, Οσπίνα σε τιμωρεί. Έχεις Όλσεν στο τέρμα, ακραία μπακ που παίζουν ψηλά, σε τιμωρεί, είσαι Δέλλας κάνεις αλλαγή τον χαφ σου που τρέχει περισσότερο και αφήνεις κενά μέτρα, σε διασύρει και σε στέλνει στο ταμείο ανεργίας. Έχεις σοφτ χαφ, θα σε δείρει και θα κερδίσει μάχες, ο δεξής σου μπακ Μάτσελ, είναι συνεχώς εκτός θέσης θα σε σκοτώσει από την πλευρά του.
Όλα αυτά βέβαια αποτελούν έργο Σίλβα. Ένας προπονητής, που έχει πετύχει να δημιουργήσει πίστη στους ποδοσφαιριστές του, να τους δίνει ρόλους που μπορούν να αντεπεξέλθουν, που έχει κάνει μαζί τους συγκεκριμένη δουλειά, φροντίζοντας να τους μαθαίνει καλά τους αντιπάλους του και δεν σταματά να τους βοηθά στην διάρκεια του παιχνιδιού.
Η ψαγμένη αλλαγή
Και επειδή οι λεπτομέρειες κάνουν την διαφορά, ακόμα και η αλλαγή στο 84ο λεπτό να βάλει τον Σαλίνο μπροστά από τον Ομάρ , ήταν ψαγμένη. Γιατί έβλεπε, πως ο Πίβαριτς πήγαινε συνέχεια σε ανεβάσματα και πως οι Πιάτσα, Ερνίκες που είχαν μπει, προσπαθούσαν να χτίσουν συνεργασία από την πλευρά του Ομάρ.
Και μπορεί να φανεί υπερβολικό, αλλά το διπλό στην Ντιναμό, δεν είναι απλό. Είναι μεγάλης ομάδας. Δεν είναι εύκολο να διαχειριστείς, παιχνίδι εκτός έδρας, με αντίπαλο που πρέπει να το κερδίσεις παίζοντας στα ίσα μέτρα, ενώ πριν δύο εβδομάδες έχεις κάνει μία ασύλληπτη εκτός έδρας νίκη, σε τελείως διαφορετικές συνθήκες αγώνα. Και για να καταφέρεις ένα παιχνίδι αυτής της μορφής, να το κερδίσεις 1-0 πρέπει να είσαι πραγματικά καλή ομάδα. Και ο φετινός Ολυμπιακός του Σίλβα είναι καλή ομάδα.
Πηγή: www.contra.gr
