Μια ανάρτηση με τον τίτλο «Γιατί συναντώ (πρώην) πρωθυπουργούς;» έκανε ο επικεφαλής του Ποταμιού Σταύρος Θεοδωράκης στον προσωπικό του λογαριασμό στο Facebook.
Σε αυτή αναφέρει αναλυτικά:
Ο Φελίπε Γκονζάλες (Ισπανία 1982- 1996) μου είπε: Αν όλοι σε μια ομάδα (ή στο δημόσιο) αμείβονται το ίδιο, τότε η παραγωγικότητα θα καθορίζεται από αυτόν που παράγει λιγότερο. «Οι προοδευτικοί» επέμενε, «πρέπει να βάλουν στο οπλοστάσιό τους την αξιολόγηση και αμοιβές με βάση την παραγωγικότητα».
Ο Χοσέ Λουΐς Θαπατέρο (Ισπανία 2004- 2011) μου είπε: Ο τρόπος που δημιουργήθηκε το ευρώ ήταν λάθος. Δεν ήταν ένα οικονομικό σχέδιο, αλλά μια πολιτική απόφαση, τώρα όμως δεν υπάρχει τρόπος να γυρίσουμε πίσω. «Οι ουτοπίες είναι καλές για τους ποιητές όχι για τους πολιτικούς» μου ψιθύρισε.
Ο Ζαν-Κλοντ Γιούνκερ (Λουξεμβούργο, 1995- 2013) μου είπε: Η ΕΕ πρέπει να ενισχύει απευθείας τους πολίτες που παίρνουν το ρίσκο να επενδύουν. Να μην περιμένουν την ολοκλήρωση των προγραμμάτων των χωρών τους. Κάνοντας την αυτοκριτική του, τόνισε ότι δεν επέδειξε πάντα θάρρος απέναντι στις ελληνικές κυβερνήσεις.
Ο Ρομάνο Πρόντι (Ιταλία, 1996- 1998, 2006- 2008) μου είπε: Όντως οι ηγέτες του βορρά επιδεικνύουν μία τιμωρητική διάθεση προς το νότο επειδή θεωρούν πως είμαστε αμαρτωλοί. Εκτίμησε ότι η Ελλάδα μπορεί να είναι στην πρώτη ταχύτητα της ΕΕ, αρκεί να αξιοποιήσει τη θέση της στην άμυνα, την ενέργεια και το μεταναστευτικό.
Ο Μάριο Μόντι (Ιταλία, 2011- 2013) μου είπε: Το Ευρωπαϊκό Συμβούλιο παίζει ανασταλτικό ρόλο στην εξέλιξη της Ένωσης. Οι αρχηγοί συζητούν με το βλέμμα στους ψηφοφόρους τους και η υποχρέωση για ομοφωνία, διαιωνίζει τις εκκρεμότητες. «Οι ηγέτες πρέπει να είναι αποφασισμένοι να χάνουν προς όφελος των λαών τους», είναι η συμβουλή του!
Ο Γίρκι Κατάινεν (Φιλανδία, 2011- 2014) μου είπε: Το μέλλον της Ευρώπη είναι οι μικρές επιχειρήσεις και οι startups, γι αυτό πρέπει να έχουν μικρή φορολογία. «Αν συνεχίσουμε να ακούμε τους λαϊκιστές θα είναι το τέλος του πολιτισμού μας», επέμεινε. «Να επιλέγεις τις σκληρές λύσεις γνωρίζοντας ότι μπορεί και να σε μισήσουν».
Ο Γκέρχαρντ Σρέντερ (Γερμανία 1998- 2005) μου είπε: Πρέπει να έχεις μια όσο το δυνατόν πιο φυσιολογική ζωή, με φίλους εκτός πολιτικής. «Να έχεις ένα προσωπικό περιβάλλον, τίμιο». Και μου έδωσε τον καλύτερο ορισμό για την Ελευθερία: Ελευθερία είναι να προσφέρεις ευκαιρίες σε αυτούς που δεν έτρωγαν με χρυσά κουτάλια στην κούνια τους.
Οι «πρώην» έχουν το χρόνο και την απόσταση για να σκεφθούν τι πήγε λάθος και τι σωστά. Και θέλουν να εξομολογηθούν τις εμπειρίες τους σε ένα νέο της πολιτικής. Τους κλέβω λοιπόν ιδέες και λύσεις, τις οποίες πολλές φορές οι ίδιοι τις έχουν πληρώσει ακριβά.
