26 Μαρτίου 2000
Διενεργούνται οι εκλογές που θα αναδείξουν για πρώτη φορά νικητή τον άνθρωπο που θα παραμείνει πρόεδρος για τα επόμενα είκοσι περίπου χρόνια με μόνο ένα μικρό διάλειμμα στην θητεία του. Ο απόφοιτος νομικής Βλάντιμιρ Βλαντιμίροβιτς Πούτιν, έχοντας στις πλάτες του μία πολυετή θητεία στους ρωσικούς κρατικούς κύκλους, αλλά και με τις ευλογίες του Γέλτσιν, αποκτά το 53,4% των ψήφων.
Ο ίδιος δεσμεύεται στην πρώτη του θητεία να ανασυγκροτήσει την Ρωσία , να καταπολεμήσει την διαφθορά στην χώρα και να αναγεννήσει μία ισχυρή οικονομία. Από τα πρώτα πράγματα που έκανε ήταν να αποκτήσει τον έλεγχο σε όλες τις περιφέρειες της Ρωσίας, θεσπίζοντας επικεφαλής της επιλογής του. Έπειτα, επιδόθηκε σε έναν αγώνα να περιορίσει την δύναμη των ΜΜΕ, αφενός κλείνοντας πολλά από αυτά, αφετέρου κυνηγώντας τους ιδιοκτήτες τους δια της δικαστικής οδού.
Την πρώτη του θητεία καθόρισαν και γεγονότα εκτός Ρωσίας, όπως η στάση που διατήρησε στην 11η Σεπτεμβρίου ή την απόφαση του τότε Αμερικανού προέδρου να εγκαταλείψει την Συνθήκη κατά των Βαλλιστικών Πυραύλων.
Ο ρωσικός λαός τον ανέδειξε για δεύτερη φορά στις εκλογές του 2004, όταν αναδείχθηκε πρόεδρος με την σαρωτική πλειοψηφία του 71,4% των ψήφων. Ωστόσο, το ρωσικό Σύνταγμα δεν του επέτρεπε να θέσει υποψηφιότητα και για τρίτη συναπτή τετραετία και για τον λόγο αυτόν έδωσε τις ευλογίες του στον τρόπον τινά διάδοχό του Ντμίτρι Μεντβέντεφ, ο οποίος και διόρισε τον Πούτιν πρωθυπουργό της χώρας. Σε αυτό το δίδυμο της εξουσίας, τα ηνία της χώρας είχε αναλάβει ουσιαστικά ο Πούτιν.
Το 2012 ο Πούτιν, παρότι μία μερίδα του ρωσικού πληθυσμού είχε αρχίσει να διαμαρτύρεται εναντίον του, κατάφερε να κερδίσει για τρίτη φορά τις προεδρικές εκλογές με το 64,3 των ψήφων. Ο τρόπος προεδρίας του είχε γίνει πιο έντονος: οι επικεφαλής των κομμάτων της αντιπολίτευσης κατέληξαν στην φυλακή και ΜΚΟ που δέχθηκαν χρηματοδότηση από φορείς εκτός Ρωσίας αντιμετωπίζονταν ως ξένοι πράκτορες. Την τρίτη προεδρική του θητεία καθόρισε η προσάρτηση της Κριμαίας, για την οποία δήλωσε ότι ήταν πάντοτε μέρος της Ρωσίας. Επίσης, καθοριστική ήταν και η συμμετοχή της Ρωσίας στον πόλεμο στη Συρία.
Στις τέταρτες προεδρικές εκλογές του 2018 η νίκη του Πούτιν ήταν δεδομένη πια. Στην βουλευτική αναμέτρηση που είχε προηγηθεί δύο χρόνια πριν, μάλιστα, το ενδιαφέρον των ψηφοφόρων ήταν «χλιαρό», καθώς πολλοί αντιλαμβάνονταν ότι η ψήφος τους δεν θα έκανε ουσιαστική διαφορά. Στις εκλογές του 2018 μάλιστα, ο Πούτιν, έχοντας βγάλει από το τοπίο τον αντίπαλό του Ναβάλνι, δεν είχε ουσιαστικά κάποιον αντάξιο να τον ανταγωνιστεί για την εξουσία. Κέρδισε μάλιστα με το 77,53 των ψήφων, αφήνοντας βέβαια μεγάλο περιθώριο αμφιβολιών για την εκλογική διαδικασία.
Το 2020 ο Πούτιν προχώρησε στην αναθεώρηση του Συντάγματος για την κατάργηση των ορίων της προεδρικής θητείας, μίας κίνησης η οποία εγκρίθηκε ταχύτατα. Μάλιστα, ο ίδιος επέμεινε να εγκριθεί και με δημοψήφισμα στον ρωσικό λαό. Το δημοψήφισμα ακυρώθηκε επ’ αόριστον λόγω πανδημίας, ωστόσο ούτως ή άλλως κρίθηκε ότι επρόκειτο για πολιτικό θεατρινισμό.
moneyreview.gr
Διαβάστε επίσης:
Η ιστορία του Πούτιν με τον αρουραίο και τι μας μαθαίνει για την Ουκρανία
Πόσο καλός…κατακτητής είναι η Ρωσία;
Το πολεμικό «μαξιλάρι» της Ρωσίας που μεγάλωνε επί δύο δεκαετίες
Ακολουθήστε το Money Review στο Google News
