Η βασική «αρρώστια» των κομμάτων εξουσίας είναι η αλαζονεία.
Είναι η αίσθηση ότι η εξουσία δίνει τέτοια δύναμη που δεν είναι υποχρεωμένος κανείς να υπολογίζει κανέναν.
Οι ίδιοι πολιτικοί όταν βρίσκονται στην αντιπολίτευση είναι ταπεινοί, συνομιλούν με τους πάντες, είναι πρόθυμοι να ακούσουν και κυρίως μπορούν να αφουγκραστούν την κοινωνία και τα προβλήματά της.
Και μόλις αναλαμβάνουν την εξουσία μεταμορφώνονται. Ο… Χάρι Πότερ της αλαζονείας του μετατρέπει σε απρόσιτους, σκληρούς και κυρίως αδιάφορους για την κοινωνία πολιτικούς.
Είναι αυτή η γνωστή «γυάλα της εξουσίας» στην οποία μπαίνουν μέσα και δεν μπορούν να δουν τι γίνεται έξω.
Ο Αλέξης Τσίπρας π.χ. έχασε μεγάλο μέρος της δημοφιλίας του όταν ο κόσμος κατάλαβε ότι είχε κλειστεί στα τείχη του Μαξίμου. Ή όταν έκανε διακοπές στο κότερο την ώρα που η χώρα θρηνούσε τους νεκρούς στο Μάτι.
Ομοίως κι άλλοι συμπαθείς υπουργοί του ΣΥΡΙΖΑ απαξιώθηκαν και καταδικάστηκαν από την κοινή γνώμη επειδή μεταμορφώθηκαν σε αλαζόνες που δεν άκουγαν κανέναν.
Το ίδιο πάει να συμβεί και με την παρούσα κυβέρνηση η οποία καταγράφει εντυπωσιακά ποσοστά δημοφιλίας, που όμως, είναι απλά η χρυσόσκονη η οποία αποπροσανατολίζει από τη δουλειά που πρέπει να γίνει.
Τρανό παράδειγμα η προ ολίγων εβδομάδων παρέμβαση κορυφαίου υπουργού σε δημοσιογράφο μεγάλης εφημερίδας με ύβρεις και απειλές του τύπου «γιατί το έγραψες αυτό ρε».
Άλλο παράδειγμα η περίπτωση υπουργού ο οποίος παρουσιάζεται στο υπουργείο του ως… Καίσαρας. Απαξιώνει τους πάντες, τους «κόβει» από κάθε προσπάθεια να κάνουν τη δουλειά τους. Και αυτό παρά το γεγονός ότι ορισμένοι τον χαρακτηρίζουν «γενίτσαρο».
Από την άλλη αλγεινή εντύπωση προκάλεσε η αντίδραση του Νίκου Χαρδαλιά στην κριτική που του ασκήθηκε γιατί έσκυψε να φιλήσει το χέρι του παπά στην Καρδίτσα.
Είτε το έκανε είτε όχι, η κίνησή του ήταν ένα τεράστιο φάουλ για το οποίο έπρεπε να ζητήσει συγγνώμη.
Και μάλιστα έπρεπε να το κάνει διότι λίγες ημέρες πριν δημοσίως είχε «διαλύσει» τον Κουμουτσάκο και το πώς εξέφρασε τις θρησκευτικές του πεποιθήσεις.
Η λογική «μην πυροβολείτε τον Χαρδαλιά γιατί είναι στην πρώτη γραμμή της μάχης», δεν είναι καθόλου γόνιμη. Δεν κρίνει κανείς τη δουλειά του υφυπουργού, κρίνει τη συμπεριφορά του, την καταπάτηση των κανόνων που ο ίδιος ζητά να τηρούμε.
Στο ίδιο μήκος κύματος και η κ. Μενδώνη για την οποία σηκώθηκε ντόρος επειδή απαξίωσε τους καλλιτέχνες με τέτοιο τρόπο που δεν τους αρμόζει. Ειδικά σε ανθρώπους τους οποίους η κρίση του κοροναϊού έχει τσακίσει.
Άλλος υπουργός διαμαρτύρεται καθημερινά γιατί του αφαιρούν αρμοδιότητες, άλλο μέλος της κυβέρνησης έχει παντελή έλλειψη της κατάστασης που επικρατεί τον τομέα αρμοδιότητάς του.
Και πολλοί επίσης δεν έχουν (ή έχουν χάσει) την συναισθηματική νοημοσύνη να αντιληφθούν ότι η κοινωνία έχει σοβαρά προβλήματα, κι έρχονται και χειρότερα.
Αναπαυμένοι στις δάφνες των δημοσκοπήσεων ορισμένοι (ευτυχώς όχι πολλοί) έχουν εγκαταλείψει την προσπάθεια για την ανασυγκρότηση της χώρας, έπειτα από μια δεκαετή κρίση, από τα λάθη της κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ – ΑΝΕΛ και από τα νέα προβλήματα που προκάλεσε ο κοροναϊός.
Ετσι, όμως, δεν πάει μπροστά η χώρα. Οι λίγοι που έχουν γίνει «βαρίδια» δεν μπορούν να κρατάνε πίσω την μεγάλη προσπάθεια που γίνεται.
Γι’ αυτό και ήδη ακούγονται φήμες για ριζικό ανασχηματισμό της κυβέρνησης, ίσως και πριν από το τέλος της χρονιάς.
«Εχουν γνώση οι φύλακες» λένε όσοι ξέρουν τι θα γίνει στο εγγύς μέλλον. Αλλά κι εκείνοι που κρατάνε καθημερινό τεφτέρι με την αξιολόγηση του εκάστοτε υπουργείου.
Και είναι σίγουρο ότι θα πέσει… τσεκούρι στους αλαζόνες, ανύπαρκτους ή ανεπαρκείς υπουργούς και υφυπουργούς.
Αυτοί δεν σημαίνει ότι θα φύγει κάποιος από τους παραπάνω αναφερθέντες. Ολοι κρίνονται συνολικά από το έργο τους…
