Οι δύο δήμοι των νοτίων προαστίων που πάντα συνειρμικά ακολουθούν ο ένας τον άλλον, που λέει κάποιος τον έναν και οι υπόλοιποι σκέφτονται και τον άλλον. Ηλιούπολη και Αργυρούπολη. Ήρθε η ώρα όμως να τους ξεχωρίσουμε, και να επιλέξουμε, τίμια και υπεύθυνα. Η δημοσιογραφική ομάδα του ΟΝΕΜΑΝ βάζει για άλλη μια φορά το χέρι στην καρδιά και απαντά.
Να σημειωθεί ότι το σημερινό δίλημμα λειτουργεί και σαν προάγγελος της επόμενης στάσης του ‘Η Τζένη βγαίνει’. (spoiler: Η Τζένη βγαίνει Ηλιούπολη, αύριο (31/10) θα καταλάβεις τι άφησε πίσω της)
Διάλεξε εσύ και μετά δες από κάτω τις επιλογές μας.
Αργυρούπολη ο Χρήστος Χατζηιωάννου
Δύο λόγοι να ψηφίσω Ηλιούπολη. Ένας ο Ηλίας Αναστασιάδης και οι εκατοντάδες φορές που πέρασα από το πατρικό του να τον μαζέψω να πάμε στη δουλειά. Και δεύτερος ο Χρηστάρας ο Χαλβατζίδης, το καλύτερο χέρι οδοντιάτρου που κυκλοφορεί ανατολικά και δυτικά του Μιζούρι. Αλλά δεν θα αφήσω τους συναισθηματισμούς να νικήσουν. Τη βαριέμαι αφόρητα την Ηλιούπολη και τις πλατείες της. Διαγωνισμό περιπλοκότητας έκαναν στην πολεοδομία τους; Σημεία αναφοράς στην Ηλιούπολη δεν έχω ούτε ένα. Στέκια, κανένα. Ενώ στην Αργυρούπολη έχεις ένα In Situ για βάφλα (και κρέπα που λέει κι ο Σέμπρος). Έχεις ένα Praktiker να πορεύεσαι. Έχεις το ελληνικό ‘σπίτι’ του Hendrick’s και του Sailor Jerry. Ας μην έκανε αγώνα σουβλατζίδικων vs πλατειών η Ηλιούπολη και θα είχε κι αυτή στον ήλιο μοίρα.
Ηλιούπολη η Έρρικα Ρούσσου
Γιατί θα πέσει το ταβάνι να με πλακώσει.
Σοβαρά τώρα, όταν τα τελευταία 27 χρόνια της ζωής μου μένω στην Ηλιούπολη δεν μπορώ να απαντήσω αντικειμενικά. Ακόμη και αλλού να έμενα όμως, αλήθεια τώρα ‘Ποια Αργυρούπολη;’ Την περιοχή που έχει στοιχειώσει τις όποιες γνωριμίες μου να καταλήγουν στον καταραμένο διάλογο: -Πού μένεις; -Ηλιούπολη -Α, στο Deja Vu;
Γιατί η Αργυρούπολη αν για κάτι, κάπου κάπως κάποτε έγινε γνωστή ήταν αυτό το μαγαζί. Μπορεί όντως να ήξερε να αξιοποιήσει αργότερα τη δημοφιλία της και να ασχοληθεί με το κομμάτι του φαγητού και του ποτού εκτενέστερα, ωστόσο αυτό δεν έγινε παρά τα τελευταία τρία χρόνια. Οπότε επαναλαμβάνω, ‘Ποια Αργυρούπολη;’
Η Ηλιούπολη που μέχρι σήμερα απορώ πώς άφησε το ‘πάμε πλατεία’ να της φύγει μέσα από τα χέρια, έχει μία ιστορία. Από την ποδοσφαιρική ομάδα μέχρι τα σουβλατζίδικά της. Μάλιστα τα σουβλατζίδικα. Γιατί; Βρες μου εσύ άλλη περιοχή με παραπάνω από 10 σουβλατζίδικα, όλα γεμάτα.
Θα βάλω και ένα υστερόγραφο έτσι για το καλό: Στα λεγόμενα αστυνομικά, βρίσκεται μία από τις καλύτερες θέες (και πιο γνωστές καβάτζες) της Αττικής. Ηλία, μίλα.
Ηλιούπολη ο Γιώργος Μυλωνάς
Είτε μου έβαζαν το δίλημμα Κουκουβάουνες ή Σούρμενα είτε το Ηλιούπολη ή Αργυρούπολη για μένα είναι ένα και το αυτό. Σε καμία από τις δύο περιοχές δεν είχα πάει πριν τα 18, αφού δεν είχα κανένα λόγο να τις επισκεφθώ. Μετά τα 18 έτυχε να πάω δύο φορές στην Αργυρούπολη για θέατρο και καμιά 50ρια φορές στο σπίτι του Ηλία Αναστασιάδη στην Ηλιούπολη μιας και ήμασταν συμφοιτητές. Ως άνθρωπος που μια ζωή έχει ζήσει στο κέντρο (Αμπελόκηπους, Γουδί, Παγκράτι) αυτές οι δύο περιοχές μου μοιάζουν σαν να πηγαίνω στην εξοχή. Αν κάποια στιγμή έχω λεφτά που να μου περισσεύουν θα τα ξοδέψω για να πάρω ένα εξοχικό σε μία από τις δύο. Επειδή μου είναι πραγματικά αδύνατο να τις ξεχωρίσω, αφού πιστεύω ότι αν με αφήσεις σε ένα τυχαίο σημείο σε μια από τις δύο δεν θα μπορέσω με τίποτα να καταλάβω σε ποια βρίσκομαι, ψηφίζω Ηλιούπολη μόνο και μόνο λόγο της ποδοσφαιρικής της ομάδας και των γκανγκστερικών φημών που την συνόδευαν.
Ηλιούπολη ο Χρήστος Δεμέτης
Οι πλατείες. Μου αρέσουν οι πλατείες. Και η Ηλιούπολη έχει περισσότερες από την Αργυρούπολη γιατί είναι άλλωστε και πιο μεγάλος δήμος. Βασικά η Ηλιούπολη έχει τις πιο πολλές πλατείες στον κόσμο σε αναλογία, για μία πόλη. Επίσης συνδέεται με έναν σχεδόν αυτόματο και ρομαντικό τρόπο με τα μετεφηβικά μου χρόνια. Το μπασκετάκι στον Άγιο Νικόλαο, μέρα παρά μέρα σαν πρωτοετής. Με κρύο, με βροχή και χιόνι, με σκούφο και σορτσάκι, με την τρέλα της ηλικίας και την παρέα της σχολής. Με τον Ηλία και τον Πάνο. Τον Αναστασιάδη τον Ηλία. Τα παγκάκια στα παρκάκια, στο ρέμα, στα Κανάρια, στην κεντρική πλατεία. Οι κουβέντες οι ατελείωτες και τα κουτάκια μπύρας με τον Κώστα τον ψηλό. Η Χόβολη και οι βόλτες με την πρώτη μου σοβαρή σχέση. Οι συγκυρίες με έφεραν από τη Δάφνη και τον Υμηττό στην Ηλιούπολη και έμαθα τη διαδρομή από το βίντεο club του Μάκη μέχρι τις Musses στην Κωνσταντινουπόλεως. Αν είσαι Ηλιουπολίτης, ξέρεις για τι πράγματα μιλάω. Η τύχη επίσης με ήθελε να δώσω εξετάσεις για το DALF των Γαλλικών στα Αστυνομικά. Και για το DELF στην Αγιά Μαρίνα. Ηλιούπολη και για το Mind the Pub (www.mindthepub.gr), για τα burger του και για την ατμόσφαιρα που έχουν στήσει εκεί τα παιδιά. Με την Αργυρούπολη με συνδέει μόνο ο Αρούκατος και το Ερωτηματικό, αλλά σε αυτό είχα φάει μια χυλόπιτα once upon a time, οπότε θα επιμείνω στην Ηλιούπολη. Είναι το κάρμα ρε παιδί μου.
Αργυρούπολη ο Μάνος Μίχαλος
Καταρχάς, όσο και αν μένω κοντά δεν κατάφερα ποτέ να μάθω πού αρχίζει και πού τελειώνει η Ηλιούπολη. Μόνο τα Πολυκλαδικά ξέρω γιατί τόσο γνωστά που είναι, πιστεύω ότι φαίνονται μέχρι και στο φεγγάρι σαν το Σινικό Τείχος. Από εκεί και πέρα τώρα, στην Αργυρούπολη έχω περάσει πολλά βράδια στον Σάκη στο inSitu με μπέργκερ, πατάτες με τσένταρ και μπέικον και μετά στο καπάκι μια βάφλα σαν πύργο, τρεις βάφλες δηλαδή με όλα τα γλυκά του μαγαζιού πάνω της. Έτσι μας έφτιαχνε ο Σάκης. Αναφέρομαι σε παρελθοντικό χρόνο γιατί από τότε που στην παρέα μπήκαν βέρες και πάνες όχι στον Σάκη δεν πάμε, αλλά ούτε κατά τύχη στο δρόμο δεν πετυχαίνουμε ο ένας τον άλλον. Τέλος πάντων, άλλο θέμα με ψυχούλα αυτό για άλλες φορές. Επιστρέφω στο δίλημμα. Η Ηλιούπολη επίσης ήταν αρκετά εχθρική όταν πηγαίναμε εκεί με τα παιδικό-εφηβικά του Ολυμπιακού. Δεν μας πολυπήγαιναν, άρα γιατί να τους ψηφίσω; Βάλε και την κίνηση που τρως εκεί στην ανηφόρα, βάλε και το ότι περνούσα κάθε πρωί για πάω στο στρατόπεδο (το λέω στρατόπεδο, για να παραμυθιάζομαι, στο ταχυδρομείο ήμασταν), βάλε και ότι η Αργυρούπολη έχει και τον ΑΟΝΑ, ε φτάνουμε στην τελική επιλογή. Ο ΑΟΝΑ δεν με νοιάζει, απλά έπαιζε ο Ηλίας εκεί (αυτός που έκανε βουτιές όπως λέει και ο Τριαντάφυλλος, όχι ο Αναστασιάδης) και επειδή ασπρίσανε τα μαλλιά του να παίζει, θα ήταν μαλακία να πω Ηλιούπολη.
Αργυρούπολη ο Δημήτρης Κουπριτζιώτης
Όταν είδα το δίλημμα, κοντοστάθηκα για λίγο προσπαθώντας να καταλάβω ποια είναι ποια. Έχω ένα κόλπο για να τις ξεχωρίζω. Η μία έχει το Garage -η Ηλιούπολη- και η άλλη έχει το Μπαραλλού -η Αργυρούπολη. Κατά τα άλλα δεν διαφέρουν και πολύ μεταξύ τους. Και οι δύο έχουν στρογγυλές πλατείες, είναι ανοιχτά, ζέχνουν νότια προάστια και ο κόσμος τους λέει ότι είναι νουπού κι ας μην έχουν και την σφραγίδα. Ξέρεις όμως γιατί διάλεξα την Αργυρούπολη; Γιατί εκεί, φίλε μου, βρίσκεται ο Αρούκατος. Έχουν γραφτεί τόσα και τόσα για αυτό το μαγαζί που θα νομίζεις ότι είναι μύθια, που λένε και στο χωριό μου. Όχι! Όλα ισχύουν και μπορεί να πας για μια χαλαρή μπυρίτσα αλλά να καταλήξεις να “ρουφάς” τα υποβρύχια και τα ρακόμελα το ένα μετά το άλλο. Άσε που πάντα όταν πήγαινα για μπάνιο και πέρναγα από τις δύο περιοχές, μόλις έφτανα Αργυρούπολη ένιωθα πιο κοντά στην βουτιά και το αλάτι.
Αργυρούπολη ο Πάνος Κοκκίνης
Μπορεί η Ηλιούπολη να γέννησε έναν Αναστασιάδη, αλλά από την Αργυρούπολη είναι η γυναίκα μου και όλο της το σόι. Συμπεριλαμβανομένου της χρυσοχέρας πεθεράς μου. Εκεί λαμβάνουν χώρα όλα τα οικογενειακά μου γεύματα εδώ και μια δεκαετία. Εκεί παρκάρουμε το παιδί όταν έχουμε να πάμε κάπου. Σε δικιά της εκκλησία παντρεύτηκα. Στο δικό της νεκροταφείο, ενίοτε, χρειάζεται να πηγαίνω. Μέχρι και στο δικό της σχολείο είναι που ψηφίζω, αφού, παρότι μένω Άλιμο, δικός της δημότης είμαι. Επίσης, μου αρέσει. Όχι όπως ήταν, αλλά όπως έχει γίνει. Ενώ η Ηλιούπολη μου φαίνεται απλώς μια τεράστια πλατεία με κάτι σουβλατζίδικα γύρω γύρω. Μεγάλη και παντελώς αδιάφορη.
Ηλιούπολη ο Κωνσταντίνος Αμπατζής
Δεν θα ήταν δυνατόν να ψηφίσω ποτέ την Αργυρούπολη, όταν μέχρι πριν από μερικούς μήνες δεν ήξερα καν που ξεκινάει και που τελειώνει και σίγουρα δεν είχα κάτσει ποτέ εκεί, ούτε για φαγητό, ούτε για ποτό, ούτε για τίποτα. Όχι, όχι, δεν είμαι υπερβολικός, ποτέ. Σαν παιδί των βορείων προαστίων βλέπεις, όλες αυτές οι νότιες περιοχές είναι συγκεχυμένες στο κεφάλι μου. Από τη Βουλιαγμένης και μετά ας πούμε, είναι παντού Γλυφάδα για μένα ενώ κάτι Καλαμάκια, κάτι Μπραχάμια και λοιπά δεν είμαι βέβαιος κατά που πέφτουν.
Εκτός από την Ηλιούπολη. Βλέπεις εκεί μένει ο κολλητός μου από το δημοτικό, ο Αντρέας. Έχω περάσει μερόνυχτα ολόκληρα σπίτι του, έχουμε τριγυρίσει όλες τις πλατείες με το μηχανάκι του για να βρούμε φαγητό στις 5 το πρωί άπειρες φορές, έχω παίξει μπάσκετ στα ανοιχτά της περιοχής, έχω κάνει βόλτες με το ποδήλατο, έχω βγάλει βόλτα το σκύλο του στα πάρκα της περιοχής. Πολλά από αυτά, δεν τα έχω κάνει ούτε στη δική μου γειτονιά.
Κάθε φορά που στρίβω δεξιά από την Κατεχάκη και μπαίνω Ηλιούπολη, νιώθω τα πάντα γνώριμα και οικεία. Βασικά τώρα που το σκέφτομαι, και μόνο ότι ξέρω ακριβώς που είναι, θα αρκούσε για να κερδίσει το τοπικό ντέρμπι με την Αργυρούπολη.
Ηλιούπολη ο Ηλίας Αναστασιάδης
Θα μπορούσα να εξαπολύσω έναν οχετό μίσους για την Αργυρούπολη, αλλά δεν υπάρχει κανένα μίσος, πόσο μάλλον τα τελευταία χρόνια που δεν χρειάζεται να πηγαίνω στο σπίτι της γιαγιάς μου στη γραφική οδό με το όνομα Φιλικής Εταιρίας για να φάω ρολό κιμά με αυγό στη μέση, όχι όχι πώς έμπλεξα έτσι, γιατί τα ξαναθυμήθηκα. Η Αργυρούπολη έχει αυτό το In Situ που λένε και οι άλλοι, έχει τον φοβερό και τρομερό Αρούκατο, αλλά έχει μια φοβερή και τρομερή πλήξη όσο απομακρύνεσαι από την πλατεία που άλλο να στη λέω κι άλλο να τη ζεις από κοντά. Προς μεγάλη χάρη της αντικειμενικότητάς μου για την πατρίδα Ηλιούπολη, παραδέχομαι ότι γεννήθηκα και μεγάλωσα ενδεχομένως στο χειρότερο σημείο ολόκληρης της πόλης, δηλαδή πάνω στη Βουλιαγμένης και δίπλα από τους γερανούς Σπίνου. Τώρα έχουμε το μετρό στα πόδια μας, η γειτονιά αναβαθμίστηκε, αλλά δεν σας νοιάζει και τόσο το πατρικό μου.
Η Ηλιούπολη είναι τα μπασκετάκια στον Άγιο Νικόλα, που πλέον είναι ένα γήπεδο τένις και ένα μπάσκετ και νιώθω σαν να μου ‘κοψαν το ένα χέρι, το καλό, είναι το δημοτικό, το γυμνάσιο και το λύκειο που πήγα, είναι όλα αυτά που περιμένεις ότι θα πει κάποιος που μεγάλωσε εκεί. Με συγκίνηση είδα το όνομά μου να αναφέρεται περισσότερο από το δίλημμα για τη Μποφίλιου, τα καταφέραμε και πάλι, ευχαριστώ τους συναδέλφους. Ξέρωγω, τι περισσότερο να γράψω για το σπίτι μου;
Πλέον μένω στο Παγκράτι, αλλά τουλάχιστον μια φορά τη βδομάδα (καλά μαμά, μη φωνάζεις, μια φορά τις δύο εβδομάδες είναι η αλήθεια) γυρίζω πίσω, όχι για να θυμηθώ, αλλά για να προετοιμαστώ για τη μέρα που θα γυρίσω για τα καλά. Μέχρι τότε, κάθε φορά που περπατάω το βράδυ, είτε στο Παγκράτι είτε στη Ρώμη είτε στη Λιοσίων, νιώθω ότι ξανακάνω αυτό το παρανοϊκό κάτω Κάτω Ηλιούπολη-πάνω Άνω Ηλιούπολη με τα πόδια τα ξημερώματα μιας Κυριακής, όπως τόσα και τόσα ξημερώματα που το έκανα κουκουλωμένος στην Ηλιούπολη για τους λάθους λόγους, αλλά με τις σωστές αναμνήσεις. Αυτά από μένα.
Ηλιούπολη Θεσσαλονίκης η Δώρα Τσαμπάζη
Ηλιούπολη γιατί στη Θεσσαλονίκη δεν έχουμε Αργυρούπολη. Μόνο Άνω και Κάτω Ηλιούπολη. Μια ακόμα μοναδική δυτική συνοικία από αυτές που αγαπώ. Στα όρια με Σταυρούπολη και Εύοσμο, δεν μπορείς να πεις με σιγουριά ποια ακριβώς είναι τα όρια τους. Τιμημένο Maracana με μπιλιάρδο, τάβλι και ηλεκτρονικά, (ουφάδικα για τους Αθηναίους). Το Algoa ήταν ένα κλαμπάκι με ιστορία στην Ηλιούπολη, ένα κλασικό απολάδικο, (έπαιζε από όλα) και η Comfort, που τελευταία φορά πήγα το 2012 σε ένα παρτάκι που έπαιζε μουσική ένας φίλος, όλα αυτά ήταν μαγαζιά που άφησαν το στίγμα τους στην περιοχή, και φυσικά τα τιμημένα ταβερνεία, κρυμμένα στα στενά της περιοχής.
Ηλιούπολη ο Θανάσης Κρεκούκιας
Δεν έχω καμία λέξη για την Αργυρούπολη. Χωρίς φυσικά να έχω κάτι μαζί της. Ηλιούπολη με τρέλα και κορδέλα. Γιατί εκεί (στο Νησάκι) έμεναν οι θείες μου Αφρούλα και Ελένη μαζί με τον θείο Θόδωρο. Εκεί πέρασα σχεδόν όλες τις Κυριακές από τα 6 μέχρι τα 16, εκεί, στην πλατεία του Ηρώου έμαθα ποδήλατο και απέναντι, στο σχολείο έπαιξα μπάλα. Εκεί έδωσα το μάθημα των γερμανικών που με έβαλε στο πανεπιστήμιο. Ξέρω απέξω κάθε δρόμο και κάθε γωνιά από τα Κανάρια μέχρι το Ηρώο. Και σε τελική ανάλυση, υπάρχει και η πανέμορφη Ηλιούπολη της Σεβίλλης, εκεί όπου βρίσκεται το γήπεδο της Μπέτις. Να μη συζητήσω για την Ηλιούπολη της Αιγύπτου!
Αργυρούπολη ο Στέφανος Τριαντάφυλλος
1) Η Ηλιούπολη με τις πλατείες της είναι σαν μπακλαβάς 2) Η Ηλιούπολη είναι η απάντηση μου όταν κάποιος ρωτάει “εμείς γιατί δεν έχουμε ποδήλατα σαν τους Ολλανδούς”. Είναι γεμάτη ανηφόρες και κατηφόρες και πραγματικά είναι τόσες πολλές, που δεν ξέρω ποιες είναι οι περισσότερες… Καλό; Καλά, οκ, συνεχίζω. Αν έπρεπε να δώσω ένα πόντο στην Ηλιούπολη είναι επειδή έχει γεννήσει Ηλία Αναστασιάδη. Άντε κι άλλον έναν για την “Πίτσα Αγαπίτσα”. Θα έδινα κι έναν έξτρα, αλλά μετακόμισε, οπότε αυτά. Η Αργυρούπολη είναι πιο τίμια. Αποτελούσε εξάλλου και την “πατρίδα” σοβαρών φαγάδικων όπως το ΑΜΑΜ (έστω κι αν επειδή βρισκόταν στα σύνορα το είχαμε συμπεριλάβει στη Γλυφάδα), ή το InSitu. Έχει και τον Πολύβιο. Είχε και τον Ηλία να σκουπίζει τα παρκέ με τις βουτιές του. Είχε περισσότερα να δώσει, όπως και να το κάνουμε. Συν του ότι έχει και λιγότερες κατηφόρες. Μην σου πω και ανηφόρες. Τώρα; Καλύτερο;
ΑΙΩΝΙΟ ΔΙΛΗΜΜΑ ΤΕΛΟΣ… ΗΛΙΟΥΠΟΛΗ ΜΕ 58,3%
Τελικά κέρδισαν οι Ηλιουπόλεις. Αθήνας και Θεσσαλονίκης.
