07.00Μόνο τα Σαββατοκύριακα το πρωινό ξύπνημα μεταφέρεται λίγη ώρα μετά, γιατί τόσο μας αφήνουν οι… κοντοί άνθρωποι του σπιτιού να απολαύσουμε τον ύπνο. Θα σηκωθώ, ίσως πεταχτώ, αλλά ένα γλυκό και μακρόσυρτο «μπαμπααά» θα ακουστεί, οπότε η μέρα φτιάχνει εξαρχής. Είναι, πραγματικά, φοβερό με τι αληθινή χαρά υποδέχονται την ημέρα αυτά τα μικρά πλασματάκια. Εγώ, από την άλλη, είμαι σαν να με έχει χτυπήσει τρένο, οπότε καταλαβαίνετε το σουρεάλ της εικόνας. Κάπου μετά τις 08.30 θα έχει γυρίσει η μαμά από το σχολείο, όπου έχει πάει τον «μεγάλο», θα προλάβουμε να ανταλλάξουμε δυο καλημερίστικα φιλιά, θα τσεκάρω πόσο όμορφη είναι –έστω και στα πεταχτά–, και θα κατέβω στο κάστρο μου, στο υπόγειο. Είναι ένας χώρος που υποτίθεται πως είχα φτιάξει για να ασχολούμαι με τη μουσική, αλλά πλέον το μόνο που θυμίζει κάτι τέτοιο είναι δύο ηχεία και μια κιθάρα ακουμπισμένη δίπλα τους. 09.00Με τελετουργική διάθεση, θα ανοίξω τον υπολογιστή για να βάλω πρώτα να παίξει κάποια εκπομπή του Οδυσσέα Ιωάννου που έχω χάσει ή του Χρήστου Παπαμιχάλη. Μετά θα φτιάξω τον καθιερωμένο γαλλικό καφέ, και το πανηγύρι αρχίζει. Το θετικό της τηλεργασίας, ίσως και το μόνο της, είναι πως μπορώ παράλληλα να ακούω μουσική όσο δουλεύω. Θα προλάβω να ρίξω μια φευγαλέα ματιά στις ειδήσεις αποφεύγοντας την τρομολαγνεία όσο γίνεται και τα fake news. Πλέον, δεν υπάρχουν και σύννεφα να πέσουμε, οπότε όλα εντάσσονται στην καθημερινή συνομιλία μας με τη φρίκη, η οποία έχει πάρει τη μορφή ρουτίνας. Οι δύσκολες μέρες στη δουλειά περνάνε απνευστί. Είναι αυτές οι ώρες της ημέρας που ενώ είσαι παραγωγικός ως προς την εργασία, εξακολουθείς να μη νιώθεις κάτι τέτοιο αν στην πραγματικότητα είσαι φύσει και θέσει καλλιτέχνης. Επομένως, σε περιπτώσεις καλλιτεχνών με οικογένεια και πρωινή εργασία, φαντάζομαι πως το σωστό tetris με τον χρόνο είναι το ζητούμενο. 16.00Τα απογεύματα είναι που η τυχαιότητα σε συνδυασμό με το lockdown και την καθημερινότητα μπορούν να σου κάνουν το μυαλό… κέτσαπ. Οπότε μπορεί να επιφυλάσσουν μια συνέντευξη για το τραγούδι μου «Superman» που κυκλοφόρησε, βόλτα με τα μικρά εφόσον ο καιρός το επιτρέπει ή «βόλτα» μέσα στο σπίτι (βλέπε: κάνω τον δεινόσαυρο, μπαμπά κυνήγα μας γύρω γύρω). Κάπου εκεί μπορεί να χωθεί και μια γρήγορη συζήτηση για πράγματα που απασχολούν την κυκλοφορία του δίσκου ή την ηχογράφηση και εν μέσω παιχνιδιού να παίξω κιθάρα ώστε να δοκιμάσω ένα δυο τραγούδια που έχω κατά νου. Ενδεχομένως, αν έχουμε πολλή όρεξη με το κορίτσι μου, μπορεί να ψήσουμε και τους μικρούς ταλιμπάν να κάνουμε όλοι μαζί γυμναστική, το οποίο ξαναζωντανεύει σπαρταριστές σκηνές ελληνικού κινηματογράφου. Εκεί που κάνεις, π.χ. σανίδα, έρχονται δέκα ή δεκαπέντε κιλά στην πλάτη σου για να αποφύγουν τον «κακό» της μάχης και αυτό συνεχίζεται καθόλη τη διάρκεια της άσκησης με διάφορους τρόπους που ποτέ δεν μπορείς να προβλέψεις. Αν είναι βραδιά ποπ κορν, που έχει ετοιμάσει η μαμά, τότε αυτόματα η ομάδα διάσωσης στο Netflix θα μας κάνει παρέα μέχρι και τον τελευταίο κόκκο καλαμποκιού, ώσπου να ταΐσουμε τα σκυλάκια μας και να ξεκινήσουν οι ετοιμασίες για νάνι. Αν δεν είναι τέτοια βραδιά, ίσως φέρω μερικούς δίσκους και ανάψουμε το τζάκι οπότε το παιχνίδι θα συνεχιστεί και με κάποιες από τις μουσικές που ακούει ο μπαμπάς ώστε λίγο λίγο, κάτι να τους μείνει, βρε παιδί μου. 20.00Μπάνιο με κάποιο δεινόσαυρο, γάλα, μερικά παραμύθια. Α, και μουσική σίγουρα, κάτι από Olafur Arnalds, Mumford and Sons ή σε αντίστοιχη καταλαγιαστική διάθεση, γιατί μας βοηθάει να κάνουμε νάνι. Επίσης, είναι η καλύτερη ώρα, νανουρίζοντας τον μικρό, να ακούσω και κάποιες κυκλοφορίες που μου κίνησαν το ενδιαφέρον και να φτιάξω μια ακόμα playlist. 21.30Είναι οι ώρες που μένουμε μόνοι μας με το κορίτσι μου. Θα σχολιάσουμε για τα μικρά και θα βάλουμε τα γέλια, ή θα κάτσουμε αγκαλιά να διαβάσουμε κάτι, να κουτσομπολέψουμε ή να συνεχίσουμε την ταινία που αφήσαμε στη μέση. Συνήθως προς τα μεσάνυχτα ή και λίγο πιο μετά, θα ακούσω μουσική, θα σκεφτώ κάτι για ένα καινούργιο κομμάτι που, σιγά μην περιμένω μέχρι το πρωί, θα το στείλω απευθείας στην Ειρήνη για να σκεφτεί κάποιο στιχάκι. Επίσης, είναι η ώρα που οργανωνόμαστε με τον Βασίλη για τα επόμενα τραγούδια και την κυκλοφορία του δίσκου τον Σεπτέμβρη. Ενα από τα «2021 goals» που έθεσα ήταν πως εκτός από τους δίσκους που θα ήθελα να ακούσουν τα μπομπιράκια μου, θα μαζέψω όλα αυτά τα βιβλία που θεωρώ πως θα έπρεπε να υπάρχουν στη βιβλιοθήκη μας ώστε να «πέσουν» στα χέρια τους κάποια στιγμή. Και κάπου εδώ τα μάτια βαραίνουν, επαναφέρω τις όμορφες στιγμές της ημέρας και πάμε για την επόμενη. Πρόσφατα κυκλοφόρησε ο «Superman» (σε μουσική του Θοδωρή Μαυρογιώργη και στίχους της Ειρήνης Τσαγκαράκη), ένα τραγούδι που μιλάει για την απώλεια, τη μνήμη και την απώλεια της μνήμης. Θα περιλαμβάνεται στο νέο του άλμπουμ για το οποίο συνεργάζεται με τον Κύριο Κ και τον Παντελή Νικηφόρο.
Χρονογραμμή
