Πώς καταφέρνουμε σ’ αυτή τη χώρα να ευτελίζουμε τα σημαντικά και να αναδεικνύουμε τα τιποτένια;Πώς καταφέρνουμε να έσονται πρώτοι οι έσχατοι και οι πρώτοι να οδηγούνται στην ουρά;Πώς ένα σπουδαίο γεγονός μπορούμε να το καλύψουμε με μικρότερης σημασίας ειδήσεις και τελικά να χάσουμε και το δάσος και το δέντρο;Πριν από μερικές ημέρες έγραφα ότι οι αποκαλύψεις της Σοφίας Μπεκατώρου, που δημιούργησαν το ελληνικό #metoo δεν πρέπει σε καμιά περίπτωση να γίνουν θέμα στα πανελάδικα.Δεν έπρεπε σε καμιά περίπτωση στη ζυγαριά της αξιολόγησης να βάζουμε τους βιασμούς, τις σεξουαλικές παρενοχλήσεις ή τους ξυλοδαρμούς με περιπτώσεις, σοβαρές μεν, αλλά όχι τόσο που να καλύπτουν τα μείζονα.Και να μιλήσουμε ανοικτά. Ο βιασμός μιας κοπέλας 21 ετών από τον παράγοντα και ο φόβος που την οδήγησε στη σιωπή, δεν είναι της ίδιας τάξης μεγέθους με έναν τσακωμό που μπορεί να έγινε στο χώρο εργασίας.Δεν μπορεί π.χ. να εξισώνεται στα μέσα ενημέρωσης η αποκάλυψη μιας γυναίκας που υπέστη βιασμό ή σεξουαλική επίθεση με μια κλωτσιά σε ένα γραφείο ή με ένα βρίσιμο σε στιγμές εργασιακής έντασης.Ούτε φυσικά στην έμφυλη βία μπορούμε να βάζουμε στο ίδιο τσουβάλι την Τζένη Μπότση που βγήκε με το πρόσωπό της και είπε ότι προσπάθησε να την εκμεταλλευτεί ένας ισχυρός άνδρας – σεξουαλικό αρπακτικό με έναν θιασάρχη που μπορεί να έβρισε τους ηθοποιούς και ουσιαστικά θέλησε να επιβεβαιώσει το στερεότυπο «είμαι θιασάρχης, κάνω ό,τι γουστάρω».Όχι ότι η λεκτική βία και η ψυχολογική πίεση δεν είναι σοβαρές καταστάσεις, καταδικαστέες και πρέπει να εξαλειφθούν.Αλλά γιατί, κατά την ταπεινή μου γνώμη, ο σεβασμός στην γυναικεία (ή στην ανδρική σε αρκετές περιπτώσεις) προσωπικότητα, στην αυτοδιάθεση του σώματός της, στην άρνησή της να το διαθέσει στις ορέξεις ενός σεξουαλικά πεινασμένου είναι πολύ σοβαρότερο γεγονός.Πολλώ δε μάλλον όταν ο σεξουαλικός δυνάστης οδηγείται σε βιασμό. Και ακόμη περισσότερο αν εκμεταλλεύεται την εξουσία του σε βάρος ακόμη και ανήλικων κοριτσιών.Καμιά ανοχή αλλά…Να συμφωνήσουμε σε κάτι. Σε κανέναν εργασιακό χώρο δεν πρέπει να λαμβάνουν χώρα διακρίσεις λόγω φύλου.Σε καμιά περίπτωση δεν είναι αποδεκτή η βία, σεξουαλική, λεκτική, ψυχολογική.Καμιά προσωπικότητα δεν μπορεί να ανέχεται την πίεση που μπορεί να του ασκείται καθημερινά.Όμως, δεν είναι το ίδιο το σεξουαλικό… παράπτωμα με τις βρισιές.Είναι το ίδιο να καταγγέλλεται π.χ. ο Γιώργος Μπαρτζώκας γιατί την ώρα της έντασης ρίχνει «καντήλια» ή τότε που μεσουρανούσε ο «Ξανθός» Γιάννης Ιωαννίδης και κατέβαζε όλους τους αγίους;Και το ίδιο να βγαίνει μια γυναίκα και να λέει ότι «ο σκηνοθέτης αυτοϊκανοποιούταν» επειδή την έβλεπε με φούστα;Είναι το ίδιο να κλωτσάει κάποιος από τα νεύρα του ένα τοίχο στη δουλειά, και το ίδιο αυτό το πρόσωπο να εκμεταλλεύεται την εξουσία του για να ικανοποιήσει σεξουαλικές διαστροφές του;Είναι το ίδιο ένας προπονητής να κάνει σχέσεις με το 11χρονο με έναν άγριο τσακωμό στη δουλειά ή με ένα περιβάλλον τοξικό, το οποίο όμως μπορεί να αλλάξει εύκολα σε σχέση με ένα ερωτικό σκάνδαλο;Σοβαρή και η λεκτική βία και η ψυχολογική πίεση. Ακόμη πιο σοβαρή, όμως, η προστασία της γυναικείας (και αντρικής, το τονίζω για όποτε συμβαίνει) υπόστασης από τα «αρπακτικά».Ας μην «τσουβαλιάζουμε», λοιπόν, τα πάντα γιατί χάνουμε τη μπάλα. Και θα ευτελίσουμε μια ακόμη κοινωνική «έκρηξη».Ας μην αφήσουμε, λοιπόν, το #metoo να γίνει βορά στα νύχια των πανελιστών αλλά και εκείνων που αντιμετωπίζουν τέτοια γεγονότα με τη λογική της κλειδαρότρυπας. Γράψτε το σχόλιό σας Ακολουθήστε το στο Google News και μάθετε πρώτοι όλες τις ειδήσειςΔείτε όλες τις τελευταίες Ειδήσεις από την Ελλάδα και τον Κόσμο, στο Share AA
