Ο Παύλος Φύσσας εκπροσωπούσε αυτά ακριβώς που μισούν οι φασίστες.
Ήξερε από ποια τάξη προερχόταν και ότι με αγώνα γίνεται ο κόσμος καλύτερος.
Είχε αξίες, ιδανικά και παλικαριά.
Ήταν καλλιτέχνης και άνθρωπος δημιουργικός.
Και ήξερε ότι χρειαζόταν πάλη κατά του φασισμού.
Και όλα αυτά τα έκανε ανοιχτά και με θάρρος.
Και γι’ αυτό τον σκότωσαν.
Γιατί δεν ήταν τυχαίο ότι τον σκότωσαν.
Ήξεραν σε ποιον επιτέθηκαν.
Ήθελαν να χτυπήσουν κάποιον που ύψωνε ανάστημα απέναντί τους.
Ήθελαν να σκοτώσουν.
Γιατί ο ναζισμός και ο φασισμός δεν είναι «πολιτικά ρεύματα». Η βία είναι στο επίκεντρο της δράσης τους. Η βία των ισχυρών ενάντια στους αδύναμους. Η βία ενάντια στους μετανάστες. Η βία ενάντια στους συνδικαλιστές. Η βία ενάντια στους αγωνιστές.
Η δολοφονία του Φύσσα ήταν ένα σοκ για την ελληνική κοινωνία. Δεν μιλώ για όλες εκείνες τις φωνές που χρόνια πριν προειδοποιούσαν για το «αυγό του φιδιού». Ούτε για εκείνους που είχαν ήδη υποστεί τη βία της Χρυσής. Αυγής. Μιλώ για όλους εκείνους που μπορεί ακόμη και να εθελοτυφλούσαν απέναντι στο πρόβλημα.
Η δίκη της Χρυσής Αυγής, που ακολούθησε, ανέδειξε τον πραγματικό χαρακτήρα της.
Έκανε σαφές ότι δεν ήταν μια πολιτική οργάνωση, αλλά μια εγκληματική οργάνωση, μια συμμορία που λειτουργούσε με τη βία.
Έδειξε πόσο επικίνδυνη, μισαλλόδοξη και αντιδραστική είναι η ιδεολογία της.
Αποκάλυψε το πραγματικό πρόσωπο μιας ηγεσίας που συνειδητά και συστηματικά προωθούσε τη βία και προετοίμαζε δολοφονίες όπως αυτή του Παύλου Φύσσα.
Ξέρω καλά ότι το πρόβλημα του φασισμού δεν περιορίζεται στην ηγεσία της Χρυσής Αυγής.
Καταλαβαίνω ότι είναι ένα φαινόμενο πιο βαθύ, που επικοινωνεί με την αναπαραγωγή του ρατσισμού, του εθνικισμού, του σεξισμού και της λατρείας της βίας.
Γνωρίζω ότι διάφοροι φιλοδοξούν να καλύψουν το κενό που αφήνει η Χρυσή Αυγή.
Και είμαι πεπεισμένος ότι έχουμε πολύ δρόμο ακόμη στον αγώνα να ξεριζωθεί ο φασισμός από την κοινωνία.
Όμως, ξέρω επίσης ότι πολλά θα κριθούν και από την απόφαση του δικαστηρίου στις 7 Οκτωβρίου.
Η καταδίκη των ναζί θα στείλει το μήνυμα ότι όντως τους αντιμετωπίζουμε ως μια εγκληματική οργάνωση και δεν αφήνουμε ατιμώρητα τα εγκλήματά τους.
Όμως, δεν αρκεί η καταδίκη από το δικαστήριο.
Εάν θέλουμε να δικαιωθούν η μνήμη του Παύλου Φύσσα και του Σαχζάτ Λουκμάν, πρέπει να βάλουμε πλάτη.
Ο φασισμός έχει ρίζες στην κοινωνία και χρειάζονται μεγάλες αλλαγές στους τρόπους σκέψεις και τις νοοτροπίες για να σταματήσουν οι άνθρωποι να μισούν αυτούς που μοιράζονται τα ίδια προβλήματα και την ίδια καταπίεση και να καταλάβουν ότι μόνο με αλληλεγγύη και αγώνα γίνεται η ζωή καλύτερη.
Και αυτό απαιτεί τη διαρκή προβολή παραδειγμάτων για το πώς μπορεί να είναι μια άλλη στάση ζωής.
Μια ζωή με ιδανικά και παλικαριά όπως αυτή του Παύλου Φύσσα.
