Αμερικανοί επιστήμονες ανακοίνωσαν ότι μια χημική ουσία αποδίδει στο σώμα τα ίδια ευεργετικά αποτελέσματα με την αερόβια γυμναστική, σύμφωνα με στοιχεία που δημοσίευσαν στο επιστημονικό έντυπο Cell Metabolism. Οι ερευνητές του Ινστιτούτου Salk της Καλιφόρνια, με επικεφαλής τον Μοριακό και Αναπτυξιακό Βιολόγο Ρόναλντ Έβανς, υποστηρίζουν ότι στο μέλλον θα μπορούσαν να σχεδιάσουν ένα χάπι που θα το παίρνουν όχι μόνο αθλητές, αλλά επίσης άτομα με περιορισμένη κινητικότητα, όπως ηλικιωμένοι, παχύσαρκοι και άνθρωποι με αναπηρίες, που δυσκολεύονται να γυμναστούν.
Οι επιστήμονες χορήγησαν επί δύο μήνες σε ποντίκια τη χημική ουσία GW1516, η οποία επέτρεψε στα πειραματόζωα να έχουν αντοχή για να τρέχουν σε διάδρομο επί 270 λεπτά. Αντίθετα, τα τρωκτικά που δεν είχαν πάρει την GW1516, άντεχαν να τρέξουν μόνο επί 160 λεπτά (70% λιγότερο), προτού εξαντληθούν. Ακόμη, τα ποντίκια που είχαν πάρει την ουσία, είχαν και άλλα οφέλη, όπως χαμηλότερο σωματικό βάρος και καλύτερα επίπεδα σακχάρου στο αίμα.
Η συγκεκριμένη ουσία επιδρά σε εκατοντάδες γονίδια που εμπλέκονται στον ενεργειακό μεταβολισμό και στις καύσεις μέσα στο σώμα. Κυρίως ενεργοποιούνται τα γονίδια που «καίνε» το λίπος και απενεργοποιούνται τα γονίδια που «καίνε» το σάκχαρο. Οι ερευνητές θεωρούν σημαντικό ότι μειώνεται η διάσπαση της γλυκόζης, επειδή όταν τα επίπεδα σακχάρου στο αίμα πέφτουν (υπογλυκαιμία), τότε ο εγκέφαλος επηρεάζεται αρνητικά και εμφανίζεται κόπωση στο σώμα. Όταν, όμως, γίνεται εξοικονόμηση σακχάρου και το επίπεδό του αργεί να πέσει, όπως συμβαίνει χάρη στη GW1516, τότε η αντοχή αυξάνεται.
«Αν αναπρογραμματίσει κανείς τα κατάλληλα γονίδια, μπορεί να αποκτήσει ένα υψηλό επίπεδο αντοχής, χωρίς να χρειάζεται να δαπανήσει πολλή ενέργεια», εξηγεί ο δρ Έβανς. Προς το παρόν πάντως, δεν είναι βέβαιο ότι η εν λόγω ουσία θα λειτουργήσει εξίσου καλά στους ανθρώπους και άλλοι επιστήμονες ήδη εκδήλωσαν το σκεπτικισμό τους. Αν, όμως, κάτι τέτοιο αποδειχθεί μέσα από κλινικές δοκιμές, τότε ανοίγει ο δρόμος για τη δημιουργία ενός χαπιού που θα περιέχει την ουσία GW1516 και το οποίο θα μιμείται τα οφέλη της άσκησης.
Η συγκεκριμένη ουσία πρωτοεμφανίσθηκε στη δεκαετία του 1990 με στόχο τη θεραπεία μεταβολικών και καρδιαγγειακών παθήσεων. Αργότερα ξεχάστηκε, καθώς ορισμένες μελέτες έδειξαν ότι μπορεί να είναι καρκινογόνος σε μεγάλες δόσεις. Όμως, ορισμένοι επιστήμονες συνέχισαν να τη μελετούν ενώ παρανόμως έχει χρησιμοποιηθεί και από αθλητές στους Ολυμπιακούς αγώνες του Πεκίνου το 2008 και τελικά να απαγορεύθηκε από τον Παγκόσμιο Οργανισμό Αντι-Ντόπινγκ ως μη ασφαλής.
πηγή: tovima.gr
