Το Λονδίνο φιλοξενεί περισσότερες από 250 ξένες τράπεζες, οι οποίες απολαμβάνουν τα προνόμια της πρόσβασης στην ενιαία ευρωπαϊκή αγορά. Ο χρηματοπιστωτικός κλάδος ισοδυναμεί με το 10% του ΑΕΠ της χώρας, καθώς και το 12% των φορολογικών εσόδων, ισοδύναμο με 89 δισ. ευρώ το οικονομικό έτος 2013-2014.
Το ενδεχόμενο μιας εξόδου της Βρετανίας από την Ευρωπαϊκή Ενωση (Βrexit) σκιάζει επικίνδυνα τις προοπτικές του Σίτι, του τραπεζικού και χρηματιστηριακού κέντρου του Λονδίνου. Ο καίριος παράγοντας, ο οποίος ανησυχεί επιχειρηματίες, στελέχη τραπεζών, επενδυτές και χρηματιστές, είναι η απόλυτη αβεβαιότητα τόσο στη δημόσια συζήτηση για το Brexit όσο και στο ίδιο το δημοψήφισμα για παραμονή ή όχι της Βρετανίας στην Ε.Ε. Ουδείς γνωρίζει ποια θα είναι η έκβασή του. Συμμετέχοντας στις ζυμώσεις, η Συνομοσπονδία Βρετανικών Βιομηχανιών παρακινεί τα μέλη της να λάβουν εντελώς ξεκάθαρη θέση στο ότι η παραμονή της χώρας στην Ε.Ε. είναι προς όφελος του εθνικού συμφέροντος.
Διακύβευμα
Tο ότι η οικονομία της πόλης του Λονδίνου είναι διεθνώς η πέμπτη μεγαλύτερη, το οφείλει στον χρηματοπιστωτικό της κλάδο, όπως παρατηρεί στο euractiv. com ο βουλευτής των Βρετανών Συντηρητικών, Σατζάντ Καρίμ. Τι σημαίνει αυτό; Πως η βρετανική πρωτεύουσα φιλοξενεί περισσότερες από 250 ξένες τράπεζες, οι οποίες απολαμβάνουν τα προνόμια της πρόσβασης στην ενιαία ευρωπαϊκή αγορά. Επιπλέον, ο χρηματοπιστωτικός κλάδος ισοδυναμεί με το 10% του ΑΕΠ της χώρας, καθώς και το 12% των φορολογικών εσόδων, ισοδύναμο με 89 δισ. ευρώ το οικονομικό έτος 2013 – 2014. Παράλληλα, επέχει διεθνώς τη θέση του μεγαλύτερου εξαγωγέα χρηματοπιστωτικών υπηρεσιών σε επίπεδο χονδρικής. Απασχολεί περισσότερο από 1 εκατομμύριο εργαζόμενους στη Βρετανία, ενώ οι ισχυροί χρηματοπιστωτικοί οίκοι σε όλο τον κόσμο θεωρούν το Λονδίνο ένα κόμβο, ο οποίος διασυνδέει την Ασία, την Αμερική και την Ευρώπη. Τις τελευταίες δεκαετίες, όπως επισημαίνει ο οικονομολόγος Πιέρ Μπριανκόν στο politico.eu., το Λονδίνο ανταγωνίζεται τη Γουόλ Στριτ, ακριβώς επειδή στο πλαίσιο της Ε.Ε. είναι η σημαντικότερη πρωτεύουσα της Ευρώπης στα χρηματοπιστωτικά. Εάν παύσει, δεν θα έχουν οι τράπεζες πρόσβαση στην ενιαία αγορά και ενδεχομένως οι μεγαλύτερες από αυτές να απομακρυνθούν από το Λονδίνο. «Πολλές δραστηριότητες θα μετακινηθούν στο Παρίσι ή τη Φρανκφούρτη», παρατηρεί γενικός διευθυντής μεγάλης γαλλικής τράπεζας με παρουσία στο Λονδίνο.
Η βρετανική ΗSBC και η γερμανική Deutsche Bank, αλλά και οι αμερικανικές JP Morgan Chase και Goldman Sachs, έχουν δηλώσει ήδη πως άμεσα θα μεταφέρουν εκτός Βρετανίας τις δραστηριότητές τους.
Σε έκθεση του ινστιτούτου ερευνών Οpen Europe, αναφέρεται ότι θα είναι δριμύς ο αντίκτυπος στον κλάδο από μία έξοδο της Βρετανίας από την Ε.Ε. (Βrexit). Το 40% και πλέον των δραστηριοτήτων του, άλλωστε, διεκπεραιώνεται με την Ε.Ε., αποφέροντάς του ετήσιο πλεόνασμα 22 δισ. ευρώ.
Επιπροσθέτως, όπως υπογραμμίζουν οι Καρίμ και Μπριανκόν, μία έξοδος της Βρετανίας δεν μεταφράζεται απαραίτητα στο ότι η χώρα θα ανακτήσει την εθνική της κυριαρχία ως προς το ρυθμιστικό πλαίσιο του κλάδου. Το Κέντρο Ευρωπαϊκών Μεταρρυθμίσεων αναφέρει πως η Βρετανία θα έχει δύο επιλογές μετά την έξοδο: είτε να ενταχθεί σε καθεστώς «τρίτης χώρας» και να αναδιαπραγματευθεί τις υπάρχουσες συμφωνίες με την Ε.Ε. είτε να παραμείνει εντός της ενιαίας αγοράς, όπως η Νορβηγία –άρα και να διατηρήσει το ευρωπαϊκό ρυθμιστικό και εποπτικό πλαίσιο για τον χρηματοπιστωτικό κλάδο–, χωρίς ωστόσο να έχει λόγο στο να το καθορίσει.
Κατά οι εργαζόμενοι
Με όλα τούτα είναι αναμενόμενο οι εργαζόμενοι στις χρηματοπιστωτικές υπηρεσίες να τάσσονται εναντίον του Brexit σε ποσοστό 49%, ενώ ένα 24% είναι πιθανόν να ψηφίσει ανάλογα, σύμφωνα με έρευνα του Κέντρου Μελετών Χρηματοπιστωτικής Καινοτομίας (CSFI). Αυτό σημαίνει πως τρεις στους τέσσερις στο Σίτι επιθυμούν παραμονή στην Ε.Ε., με τα εντονότερα φιλοευρωπαϊκά αισθήματα να εκφράζονται από τους νεότερους (18-30 ετών) σε ποσοστό 80%. Τέλος, όπως αναφέρει το CSFI στην έρευνα, η φιλοευρωπαϊκή στάση υιοθετείται, «αν και το Σίτι δεν συμπαθεί τις Βρυξέλλες, φοβάται το ρυθμιστικό πλαίσιο και ανησυχεί με τις πολιτικές πιέσεις εντός της Ε.Ε.».
