Αντετοκούνμπο: «Να είμαι πάντα σπουδαίος και να βοηθάω την οικογένεια μου»

Πρωταγωνιστής σε ακόμα ένα μεγάλο αφιέρωμα ήταν ο Γιάννης Αντετοκούνμπο, καθώς η επίσημη ιστοσελίδα της ένωσης των παικτών του ΝΒΑ παρουσίασε άγνωστες πτυχές της ζωής και της καθημερινότητάς του, μέσα από μία αναλυτική της συνέντευξη με τον «Greek Freak».

Τα κατορθώματα του Γιάννη Αντετοκούνμπο προκάλεσαν καθ’ όλη τη διάρκεια της σεζόν έντονα το ενδιαφέρον των Αμερικανών, με τον «Greek Freak» να βρίσκεται για άλλη μια φορά στο επίκεντρο, καθώς η επίσημη ιστοσελίδα των παικτών του ΝΒΑ, παρουσίασε τον διεθνή φόργουορντ, μέσα από μία εκτενή συνέντευξη μαζί του, όπου ο διεθνής φόργουορντ στάθηκε ιδιαίτερα στο δέσιμο με την οικογένεια του και τα αδέρφια του.

Ο Γιάννης Αντετοκούνμπο μίλησε, μεταξύ άλλων:

Σχετικά με τα πλάνα  του για το καλοκαίρι: «Το καλοκαίρι που έρχεται είναι ιδιαίτερα σημαντικό για εμένα, τον Θανάση και τον Κώστα. Όλοι μας θα κάνουμε προπονήσεις σε Ελλάδα, Μιλγουόκι και Λος Άντζελες  και θα αποκοπούμε λίγο από τον κόσμο και θα επικεντρωθούμε στη δουλειά. Όταν ο μικρότερος αδερφός μας, Άλεξ, τελειώσει με τις υποχρεώσεις του στο σχολείο, θα έρθει και εκείνος μαζί μας».

Για την αποθέωση στην Ελλάδα όταν έπαιξε σε ανοιχτό γήπεδο με τον Θανάση: «Πράγματι, το περασμένο καλοκαίρι ήταν τρελό. Εγώ και ο Θανάσης βρισκόμασταν στο σπίτι μας και περίπου 5 ώρες πριν συμβεί ανακοινώσαμε στο twitter πως θα βρεθούμε στο συγκεκριμένο γήπεδο. Πίστευα πως θα βρεθούν 20-30 άτομα και ξαφνικά είδα 2-3 χιλιάδες. Και άτομα με κάμερες από κάθε τηλεοπτικό κανάλι. Είναι το ίδιο γήπεδο που προσπαθούσα να μιμηθώ τον Άλεν Άιβερσον όπως μεγάλωνα. Είχα το ίδιο μαλλί, προσπαθούσα να είμαι σαν εκείνον, να nτριπλάρω με τον ίδιο τρόπο τα αδέρφια μου».

Για το πως νιώθει που είναι πια διάσημος στην Ελλάδα: «Ξέρω πως πολύς κόσμος παρακολουθεί τι γίνεται. Στο facebook έχω πολλούς Έλληνες φίλους. Παρακολουθώ το timeline μου και βλέπω συνεχώς να λένε Κώστας, Θανάσης, Γιάννης, Γιάννης, Γιάννης, Κώστας, Θανάσης κτλ. Έχω περίπου 350.000 like (σ.σ. άτομα που τον ακολουθούν) και βλέπω όλους να μιλούν για εμάς. Το πρώτο πράγμα που λένε το πρωί είναι «Είδατε το κάρφωμα του Γιάννη;». Πολλά μικρά παιδιά παρακολουθούν τα όσα κάνουμε και για αυτό πρέπει να δίνουμε το σωστό παράδειγμα σε εκείνα».

Για το πως του φαίνεται η ζωή στο Μιλγουόκι: «Το λατρεύω, δεν είμαι άτομο που βγαίνει πολύ. Το να ζω εδώ με βοηθάει να είμαι πιο πολύ συγκεντρωμένος στο μπάσκετ και την οικογένεια μου , τα δύο πιο σημαντικά πράγματα για εμένα στη ζωή. Λατρεύω να είμαι εδώ στο Μιλγουόκι . Είναι μία πόλη που ξέρει να σέβεται, αρκετά ήσυχη, χωρίς τίποτα το φαντασμαγορικό. Αρκετός κόσμος με πλησιάζει και προσπαθεί να με συμβουλεύσει καθημερινά».

Για το πως περνά στον ελεύθερο χρόνο του: «Συνήθως επισκεπτόμαστε το Σικάγο, και υπάρχει ένα ωραίο εστιατόριο εκεί. Έχει μπουφέ με Κινέζικο φαγητό και σούσι. Με τον Κώστα και τον Άλεξ, συνήθως παίζουμε laser tag. Είμαι πολύ καλός σε αυτό, σκύβω για να μην μπορούν να με δουν. Πίσω στην Ελλάδα συνήθως παίζουμε paintball. Και στο σπίτι μας στο Μιλγουόκι μας αρέσει να χορεύουμε. Έχω τον ρυθμό μέσα μου! Μπορεί να είναι αυτός το τίτλος του άρθρου  «O καλύτερος χορευτής»; Μένω σε ένα διαμέρισμα με τον Κώστα και οι γονείς μου από κάτω. Θα μετακομίσω σε ένα μεγαλύτερο σπίτι το καλοκαίρι που έρχεται».

Για τη βοήθεια και την στήριξη από τον πατέρα του: «Όταν αποφάσισα να μην γίνω ποδοσφαιριστής, ο μπαμπάς στεναχωρήθηκε. Αλλά ήθελε να κάνει κάτι για να μας βοηθήσει. Κάναμε πολλές ειδικές ασκήσεις γύρω από το ποδόσφαιρο. Συνήθιζε να μας πηγαίνει σε ένα γήπεδο ποδοσφαίρου και να μας μαθαίνει συγκεκριμένες κινήσεις. Πλέον δεν νιώθει στενοχωρημένος. Πλέον λέει «δόξα τω Θεώ» που δεν γίναμε ποδοσφαιριστές».

Για το πώς επέλεξε τελικά το μπάσκετ: «Δεν ήταν το ύψος, δεν ήμουν ψηλό παιδί. Μια μέρα ο Θανάσης είπε: «Θέλω να παίξω μπάσκετ» και εγώ είπα «Ω Θεέ μου». Ο πατέρας μου μας μιλούσε περίπου τρεις ώρες σερί: «Μπάσκετ; Μιλάτε για μπάσκετ;». Μετά από λίγη ώρα μας είπε: «Οκ λοιπόν, μπορείτε να παίξετε μπάσκετ». Εγώ έλεγα πως: «Δεν θα καταφέρω να γίνω νο.1 στο ποδόσφαιρο». Συνήθιζα να περνάω πολύ ώρα με τον Θανάση γιατί ήταν μεγαλύτερος και ήθελα να πηγαίνω συνέχεια μαζί του. Μετά ο Κώστας ακολούθησε το μπάσκετ και στη συνέχεια και ο Άλεξ».

Για την πρώτη του ανάμνηση από το ΝΒΑ: «Όταν οι Μπακς ήρθαν και με πήραν από το αεροδρόμιο (σ.σ. Ιούλιος του 2013). Μου έδωσαν ένα καινούριο iPhone και είχα στα χέρια μου περίπου 1000 δολάρια. Σκέφτηκα: «ΝΒΑ, δεν θα αφήσω την ευκαιρία!» Στη συνέχεια πήγαμε στο Λας Βέγκας και εκεί συνάντησα τον Λάρι Σάντερς. Μας έδωσαν ακόμα κάποια χρήματα για το ταξίδι. Περίπου 500-600 δολάρια και ο Λάρι μου είπε: «Εδώ είσαι ρούκι!». Εγώ εκείνη τη στιγμή σκεφτόμουν: «Ουάου, αγαπώ το ΝΒΑ!» Τόσο απλά, η ζωή σου αλλάζει. Σε φροντίζουν για τα πάντα. Αλλά την ίδια στιγμή συνειδητοποιώ πόσο ευλογημένος είμαι που έχω όλα αυτά».

Για τις δυσκολίες που αντιμετώπισε πριν μετακομίσει στις ΗΠΑ η οικογένειά του: «Ήταν η πιο δύσκολη περίοδος! Είμαι αρκετά σκληρό παιδί, μπορώ να διαχειριστώ καταστάσεις μόνος μου, αλλά πάντα έμενα με την οικογένεια μου. Γνώριζα όμως πως έπρεπε να φύγω για ένα καλύτερο μέλλον. Πάντα καλούσα την οικογένεια μου μέσω Skype και τους έδειχνα γύρω-γύρω το διαμέρισμα. Τους έλεγα: «Κώστα, Άλεξ, αυτό είναι το δωμάτια σας. Μαμά και μπαμπά αυτό είναι το δικό σας. Αυτό είναι το σαλόνι και αυτή η κουζίνα». Και έβλεπα το βλέπμα στα μάτια της μητέρας μου. Σκεφτόταν: «Ίσως μια μέρα να μπορούμε να βρισκόμαστε εκεί με εσένα». Τρελαινόμουν, αλλά οι Μπακς βοήθησαν με αυτή την κατάσταση, για να έρθει η οικογένεια μου».

Για το πρόσωπο που τον στήριξε στην rookie season του: «O Ρος Γκέιτζερ. Δουλεύει για το Φοίνιξ αυτή τη στιγμή. Βοηθούσε για να φτιαχτούν τα video. Περνούσε πολύ χρόνο μαζί μου. Σχεδόν κάθε μέρα, για περίπου 4-5 μήνες, καθόταν μαζί μου μία ώρα. Με πήγαινε στην προπόνηση, με γυρνούσε, πηγαίναμε για φαΐ, βλέπαμε ταινίες. Πάντα μου έλεγε: «Δεν μπορώ να περιμένω να γνωρίσω την οικογένεια σου» Πάντα με υποστήριζε. Ήταν ένας τρόπος για να περνάω τη μέρα μου χωρίς να σκέφτομαι τόσο πολύ την οικογένειά μου».

Για την πιο καλή του ανάμνηση μέχρι τώρα: «Συναντήθηκα αυτή τη σεζόν με μερικά παιδιά. Τα περισσότερα από αυτά τα παιδιά δεν είχαν γνωρίσει κάποια πατρική φιγούρα, οπότε λειτούργησα περισσότερα σαν μέντορας για εκείνα. Οπότε αυτή ήταν μία από τις καλύτερες στιγμές αφού ένιωσα πως μπορώ να προσφέρω κάποια πράγματα με διαφορετικό τρόπο, όχι μόνο οικονομική βοήθεια. Τους μίλησα για τη ζωή μου στην Ελλάδα. Πως ήταν να βλέπω τους γονείς μου να περνούν τόσες δυσκολίες, τους εξήγησα πως ήταν ένα από τα πράγματα που με έκαναν αυτό που είμαι σήμερα. Λειτούργησε ως κίνητρο για να είμαι πάντα κάποιος σπουδαίος και να βοηθάω την οικογένεια μου».

Για το πού κάθεται η οικογένειά του στους αγώνες: «Απέναντι από τον πάγκο μας, περίπου στην πέμπτη σειρά. Οι γονείς μου έχουν χάσει μόλις 3 αγώνες. Στην περσινή σεζόν, όταν έκανα κάποια λάθος ενέργεια, τρελαινόμουν και έδειχνα πως ένιωθα. Η μητέρα μου πάντα στενοχωριόταν. Πλέον, ξέρω πως να το ελέγχω όλο αυτό και είμαι πάντα ήρεμος στον πάγκο. Όταν βρίσκομαι στο πλάι για την επαναφορά πάντα μιλάω στον αδερφό μου τον Άλεξ: «Τι λέει φίλε, όλα καλά;» και εκείνος μου απαντάει: «Όταν έχεις ανοιχτό σουτ, παίρνε το» και εγώ του λέω: «Οκ κατάλαβα». Προσπαθώ να επικοινωνώ με αυτούς, σαν να παίζουν το παιχνίδι μαζί με εμένα».

Για τους τρόπους με τους οποίους τον βοηθούν οι γονείς του: «Πηγαίνουν να πληρώσουν τους λογαριασμούς, με πηγαίνουν στο αεροδρόμιο , απλά πράγματα όπως αυτά. Ο πατέρας μου με βοηθάει με το μπάσκετ. Η μητέρα μου κάνει όλα τα άλλα. Αν μπορούσα να δώσω ένα βραβείο MVP, θα πήγαινε στη μητέρα μου. Έκανα μία φωτογράφηση στο ESPN αυτή τη χρονιά και άνοιξα το περιοδικό λέγοντας στη μητέρα μου: «Μαμά, φωτογραφήθηκα χωρίς την ομάδα» και εκείνη τρελάθηκε: «Τι; Εμείς που ήμασταν;» Τους εξήγησα πως συνέβη στο Χιούστον και δεν μπορούσαν να είναι εκεί. Με ρώτησε αν είμαι τρελός! Θέλει να είναι πάντα εκεί».

Για το αν συμβουλεύει τον αδελφό του, Κώστα: «Nομίζω πως τον βοηθάω περισσότερο με το να είμαι σε όσα περισσότερα παιχνίδια μπορώ, πάντα του μιλάω. «Κώστα διαθέτεις ένα εξαιρετικό σώμα για να βρεθείς στη λίγκα, μπορείς να κάνεις πράγματα που άλλα παιδιά στην ηλικία σου δεν μπορούν να κάνουν». Όλα θα έρθουν για εκείνον. Πάντα όταν πηγαίνω στα παιχνίδια του φωνάζω: «Πάμε Κώστα, δεν μπορούν να σε μαρκάρουν! Συνέχισε έτσι για ακόμα λίγο και θα κερδίσετε!». Και εκείνος πάντα με καταλαβαίνει».

Για το τι προσπαθεί να του μάθει: «Έχουμε το ίδιο σώμα, απλά εκείνος είναι πιο ψηλός από εμένα. Εγώ στα 18 μου ήμουν 2.05 μέτρα. Τώρα είμαι περίπου 2.11μ. Εκείνος είναι περίπου 2.08 μ και είναι 18 ετών, ακόμα αναπτύσσεται. Αυτό που πρέπει να κάνει το καλοκαίρι έιναι να δυναμώσει το σώμα του, τα πόδια του και πιστεύω πως τα υπόλοιπα θα έρθουν. Αυτό το καλοκαίρι εγώ, ο Κώστας και ο Θανάσης θα περάσουμε πολύ χρόνο μαζί. Και ο Άλεξ επίσης όταν θα είναι ελεύθερος».

Για το αν σκέφτεται πως ο αδελφός του δεν έχει κάποια συγκεκριμένη θέση: «Ακριβώς. Αυτό του λέω κάθε μέρα. Όταν παίρνει το ριμπάουντ πάντα πασάρει στον πόιντ γκαρντ και εγώ του λέω: «Κώστα γιατί πασάρεις; Κατέβασε μόνος σου!», αλλά εκείνος μου λέει: «Είμαι το τριάρι». Πάντα του απαντάω: «Κώστα, στο μπάσκετ αυτή τη στιγμή, δεν υπάρχουν θέσεις. Όλα εξαρτώνται από τις ικανότητες σου. Εάν μπορείς να κατεβάσεις τη μπάσκετ, κατέβασε την, είναι απλό. Αλλά πάντα πρέπει να είσαι προσεκτικός με τη μπάλα».

Τέλος, για το ενδεχόμενο να είναι στο ΝΒΑ μαζί μια μέρα: «Ναι. Αυτός είναι ο στόχος. Ο Άλεξ είναι 14 ετών και έχει ύψος 1.92. Θα πάει στο high school την επόμενη χρονιά. Δουλεύει σκληρά και εκείνος, πρέπει να είναι υπομονετικός και όλα θα έρθουν και για εκείνον».

Πηγή:gazzetta.gr