Ο αρχηγός τον είχε παρομοιάσει τον Φεβρουάριο του 2019 με τον καθηγητή του Casa de Papel. Ο ίδιος ο Νάσος Ηλιόπουλος θα παραπονιόταν αργότερα ότι, αντί να κρίνουν τις ιδέες του και το πρόγραμμά του για τον Δήμο Αθηναίων, όλοι έψαχναν να δουν αν πράγματι μοιάζει με τον καθηγητή. «Δήμαρχος θα είμαι, όχι ηθοποιός», είχε πει σε μια συνέντευξή του.
Τελικά δεν έγινε τίποτα από τα δύο. Στο πλαίσιο της ανανέωσης του ΣΥΡΙΖΑ, δέχθηκε απρόθυμα τον περασμένο μήνα τη θέση του εκπροσώπου Τύπου. Αλλά τα πρώτα δείγματα γραφής του μάλλον επιβεβαιώνουν όσους έλεγαν ότι δύσκολα μπορεί να γίνει ανανέωση με στελέχη που από τη θητεία τους ήδη στη Νεολαία του κόμματος πολεμούσαν τις ιδέες της ανανεωτικής Αριστεράς και τους εκφραστές της. Ενα από τα στελέχη αυτά είναι ο Δημήτρης Τζανακόπουλος. Ενα άλλο είναι ο Ηλιόπουλος.
Με άλλα λόγια, το νεαρό της ηλικίας δεν ταυτίζεται αναγκαστικά και με έναν φρέσκο πολιτικό λόγο. Πάρτε τη συνέντευξη που έδωσε χθες ο 37χρονος εκπρόσωπος στο «Κόκκινο 105,5». Σχολιάζοντας το κύμα καταλήψεων στα σχολεία, τόνισε ότι «είναι ευθύνη κάθε δημοκρατικού ανθρώπου να είναι αυτή τη στιγμή στο πλάι των μαθητών». Και χαρακτήρισε «απειλή» την απόφαση της υπουργού να αναπληρωθούν οι ώρες που χάνονται, ακόμη και με την πραγματοποίηση μαθημάτων στις αργίες.
Πολλά μπορεί να προσάψει κανείς στην ηγεσία του υπουργείου Παιδείας. Είναι δυνατόν όμως να καταγγέλλεται για την πρόθεσή της να μην αφήσει μια μειοψηφία μαθητών να κλείσει τα δημόσια σχολεία, κάτι που οξύνει ακόμη περισσότερο το χάσμα που τα χωρίζει από τα ιδιωτικά; Είναι δυνατόν να χαρακτηρίζονται «μη δημοκράτες» όσοι διαφωνούν με τη μέθοδο των καταλήψεων και προκρίνουν άλλους τρόπους να διατυπώνονται τα αιτήματα των μαθητών, πολλά από τα οποία είναι δίκαια;
O ξύλινος λόγος του εκπροσώπου επεκτάθηκε και στα εθνικά θέματα. «Η κυβέρνηση ούτε ήταν ούτε είναι αποφασισμένη να διεκδικήσει κυρώσεις για την Τουρκία», τόνισε, προειδοποιώντας τον Πρωθυπουργό να μη βάλει στο τραπέζι της συζήτησης «παράνομες διεκδικήσεις της Τουρκίας» και εκφράζοντας τις αμφιβολίες του για το «ποια είναι τα όρια της κυβέρνησης σε αυτόν τον διάλογο». Αν δεν ήξερες ποιος μιλά, θα μπορούσες να τον μπερδέψεις με έναν πολιτικό της καραμανλικής Δεξιάς ή με έναν αρθρογράφο της «Δημοκρατίας». Είναι αυτό αριστερός λόγος; Είναι αυτό ανανέωση;
Είναι αλήθεια πως τα ίδια και χειρότερα έλεγαν και οι Νεοδημοκράτες για τη Συμφωνία των Πρεσπών (αλλά εκείνοι δεν δήλωναν ανανεωμένοι). Είναι επίσης αλήθεια ότι η θέση του εκπροσώπου Τύπου είναι άχαρη (αλλά κανείς δεν τοποθετείται εκεί με το ζόρι). Πρέπει να αναγνωρίσει πάντως κανείς στον Ηλιόπουλο ότι διαφοροποιήθηκε κάπου από την αρχηγική γραμμή. Δεν χαρακτήρισε τον Μητσοτάκη «πολιτικό απατεώνα», αλλά κατηγόρησε τη Νέα Δημοκρατία για «πολιτική απάτη». Είναι κι αυτό μια αρχή.
