Επιτυχημένο πείραμα σε μπαμπουίνους
στις ξενομεταμοσχεύσεις. Η εξέλιξη αυτή αυξάνει τις ελπίδες για μελλοντικές επιτυχείς μεταμοσχεύσεις οργάνων ζώων σε ανθρώπους, δεδομένης της έλλειψης δοτών, παγκοσμίως.
Όπως αναφέρεται σε σχετικό άρθρο του Nature Communications, ερευνητές από τις ΗΠΑ και τη Γερμανία, με επικεφαλής τον καρδιοχειρουργό Μουχάμαντ Μοχιουντίν του Εθνικού Ινστιτούτου Καρδιάς, Πνεύμονος και Αίματος στο Μέριλαντ των ΗΠΑ, χρησιμοποίησαν έναν συνδυασμό γενετικής τροποποίησης και ανοσοκατασταλτικών φαρμάκων για να πετύχουν την βιώσιμη ξενομεταμόσχευση. Η γενετική τροποποίηση της καρδιάς του χοίρου τής έδωσε μεγαλύτερη ανθεκτικότητα στις επιθέσεις του ανοσοποιητικού συστήματος των μπαμπουίνων, ενώ μείωσε και τον κίνδυνο θρόμβωσης.
Οι επιστήμονες μεταμόσχευσαν πέντε καρδιές χοίρων σε πέντε μπαμπουίνους. Οι καρδιές των τελευταίων δεν αντικαταστάθηκαν, αλλά τα καρδιακά μοσχεύματα συνδέθηκαν στο κυκλοφορικό σύστημα των μπαμπουίνων μέσω δύο κοιλιακών αρτηριών των μπαμπουίνων.
Οι μεταμοσχευμένες καρδιές χτυπούσαν κανονικά, ενώ την ίδια στιγμή λειτουργούσαν και οι καρδιές των μπαμπουίνων. Ο μέσος όρος επιβίωσης των πέντε μεταμοσχευμένων καρδιών ήταν 298 μέρες, με το ρεκόρ να κατέχει το μόσχευμα που επέζησε για 945 μέρες, δηλαδή πάνω από δυόμισι χρόνια. Το προηγούμενο ρεκόρ από την ίδια επιστημονική ομάδα ήταν 500 μέρες.
Όπως είναι ήδη γνωστό, η μεταμόσχευση οργάνου από ζώο στον άνθρωπο πυροδοτεί μια βίαιη και άμεση αντίδραση του ανοσοποιητικού συστήματος του. Κάτι ανάλογο συμβαίνει όταν ένα όργανο μεταμοσχεύεται από ένα ζώο σε ένα άλλο είδος ζώου, με συνέπεια την απόρριψη του μοσχεύματος, που θεωρείται ξένο και απειλητικό.
Αξίζει να σημειωθεί ότι, παρόλο που οι πίθηκοι έχουν μεγαλύτερη γενετική συγγένεια με τους ανθρώπους, έχουν ουσιαστικά αποκλειστεί ως δυνητικοί δότες για διάφορους λόγους (αργή ωρίμανση, επαπειλούμενα είδη, κίνδυνοι μετάδοσης ασθενειών, ηθικοί λόγοι κ.α.). Έτσι, οι χοίροι έχουν προβάλει ως η δεύτερη καλύτερη λύση, καθώς οι καρδιές τους μοιάζουν ανατομικά με τις ανθρώπινες, ωριμάζουν ταχύτερα και έχουν μικρότερο κίνδυνο μετάδοσης ασθενειών.
«Το επίτευγμα είναι πολύ σημαντικό, επειδή μάς φέρνει ένα βήμα πιο κοντά στην χρησιμοποίηση αυτών των οργάνων σε ανθρώπους. Τα ξενομοσχεύματα θα μπορούσαν να σώσουν χιλιάδες ζωές κάθε χρόνο, οι οποίες σήμερα χάνονται εξαιτίας της έλλειψης ανθρωπίνων οργάνων για μεταμόσχευση. Νόμιζαν ότι κάναμε κάποιο εξεζητημένο πείραμα χωρίς επιπτώσεις. Όμως, τώρα πια μάθαμε ότι η ξενομεταμόσχευση στους ανθρώπους μπορεί πράγματι να συμβεί», εξηγεί ο Δρ Μοχιουντίν.
Πάντως, από τη δεκαετία του ’60 που ξεκίνησαν τα πειράματα μεταμόσχευσης οργάνων ζώων σε ανθρώπους, κανένας ασθενής δεν έχει καταφέρει να ζήσει παρά μερικούς μήνες.
Επόμενος στόχος των επιστημόνων είναι να γίνει μια πλήρης μεταμόσχευση καρδιάς χοίρου σε μπαμπουίνο, μετά την αφαίρεση της καρδιάς του τελευταίου.
Επιμέλεια: Μαίρη Μπιμπή
health.in.gr, ΑΠΕ-ΜΠΕ
