Γιατί φτάσαμε στα όρια της ρήξης
Ο Γερμανός ΥΠΟΙΚ ακύρωσε τη σύνοδο του Washington Group, ζητώντας να βρεθεί πρώτα φόρμουλα ένταξης του Ταμείου στο πρόγραμμα – Σε ρόλο μεσολαβητή ο Μοσκοβισί έρχεται να πιέσει την Αθήνα για υποχωρήσεις
Η κρίση και ο κίνδυνος ρήξης που επανέκαμψε με άγριες διαθέσεις στις σχέσεις της χώρας με τους δανειστές της, με αποτέλεσμα να κυκλοφορούν μέχρι και σενάρια προσφυγής της κυβέρνησης σε πρόωρες εκλογές, έχει βαθιά αίτια και ενδεχομένως ανεξέλεγκτες προεκτάσεις, εάν δεν προκύψουν πρωτοβουλίες σύγκλισης των διαφορετικών θέσεων, που έχουν διάφοροι πρωταγωνιστές του ελληνικού δράματος.
Η αναβληθείσα ή ματαιωθείσα σύνοδος του λεγόμενου Washington Group, που ήταν προγραμματισμένη για την Παρασκευή στο Βερολίνο, και αναμενόταν να συζητήσει το ελληνικό ζήτημα με έμφαση στο χρέος, έφερε στο προσκήνιο τα τεράστια χάσματα και τις διαφορές απόψεων και στρατηγικών που υπάρχουν αφενός στους κόλπους των δανειστών και εταίρων, αφετέρου μεταξύ των ακραίων του ΔΝΤ και της γερμανικής κυβέρνησης από τη μια και της ελληνικής κυβέρνησης από την άλλη.
Ο μέγας ρυθμιστής των εξελίξεων, ο υπουργός Οικονομικών της Γερμανίας Βόλφγκανγκ Σόιμπλε, φέρεται να έστειλε δια του τορπιλισμού της συνόδου αυτής, προς όλες τις πλευρές ένα σαφές μήνυμα: ότι εάν δεν υπάρξει συμφωνία για συμμετοχή και του ΔΝΤ στο ελληνικό πρόγραμμα, τότε δεν πρόκειται να υπάρξει καμία κίνηση προς οποιαδήποτε κατεύθυνση. Σύμφωνα με πληροφορίες ο κ. Σόιμπλε δεν εμφανίζεται πλέον διατεθειμένος να αποδεχθεί αυτό που συνέβη με την πρώτη αξιολόγηση, όταν δηλαδή το ΔΝΤ έδειξε απλά ανοχή στη συμφωνία και έτσι διευκολύνθηκαν όλες οι πλευρές για να ολοκληρωθεί η διαδικασία.
Ο “σκληρός” του Βερολίνου δείχνει να έχει ξεκαθαρίσει ότι ισχύει η δέσμευσή του στη γερμανική Βουλή ότι στο ελληνικό πρόγραμμα θα μετέχει και το ΔΝΤ και άρα χωρίς αυτή τη συμμετοχή όλα είναι στον αέρα ως προς τη στάση της Γερμανίας. Οι ίδιες πληροφορίες αναφέρουν ότι ο κ. Σόιμπλε έβαλε τουλάχιστον προσωρινό “στοπ” στη σύνοδο που θα συζητούσε συνολικά το ελληνικό θέμα, όχι για να παγώσει οποιαδήποτε διεργασία, αλλά για να δώσει το χρόνο και το περιθώριο παρασκηνιακών συζητήσεων προς κάλυψη των διαφορών, όπερ σημαίνει ότι εφόσον βρεθεί η χρυσή τομή, θα επανέλθει ως δυνατότητα για ένα μίνι eurogroup με τη συμμετοχή του ΔΝΤ, της ΕΚΤ, της Κομισιόν και του ESM.
Καλά πληροφορημένες πηγές λένε για παράδειγμα ότι ο κ. Σόιμπλε θέλει να έχει πρώτα συζητήσεις με το ΔΝΤ, την ώρα που άλλες πλευρές, όπως η Κομισιόν που επείγεται περισσότερο από όλες τις πλευρές για την επίτευξη συμφωνίας και ολοκληρωση της δεύτερης αξιολόγησης, θα καταβάλλουν προσπάθειες να πείσουν την Αθήνα για τις αναγκαίες, κατά το ΔΝΤ, υποχωρήσεις.
Το παζλ που διαμορφώνεται όμως είναι εξαιρετικά περίπλοκο: Η Γερμανία θέλει μεν το ΔΝΤ, αλλά το ΔΝΤ για να συμμετάσχει θέλει από τη Γερμανία να συμφωνήσει στην ελάφρυνση του ελληνικού χρέους και από την Ελλάδα να αποδεχθεί επιπλέον μέτρα, τα οποία θα προσδιοριστούν είτε στο πλαίσιο της δεύτερης αξιολόγησης (π.χ. εργασιακά), είτε με το μεσοπρόθεσμο (π.χ. προσδιορισμός δημοσιονομικών μέτρων). Ωστόσο ο μεν κ. Σόιμπλε δεν δέχεται τη θέση του ΔΝΤ για το χρέος – τουλάχιστον όχι χωρίς μεγάλες υποχωρήσεις από την ελληνική κυβέρνηση σε όλα τα θέματα – η δε Αθήνα αρνείται νέα μέτρα ή ατιμωτικές υποχωρήσεις στα εργασιακά – τουλάχιστον όχι χωρίς θεαματική ελάφρυνση του χρέους!
Στη μέση αυτής της διελκυστίνδας είναι η Κομισιόν, που εμφανίζεται σταθερά προσηλωμένη στο στόχο μίας γρήγορης συμφωνίας. Πληροφορίες λένε ότι ο επίτροπος Πιέρ Μοσκοβισί που θα βρίσκεται στην Αθήνα τη Δευτέρα και την Τρίτη θα μεταφέρει πιέσεις προς την κυβέρνηση – θα έχει συναντήσεις με τον πρωθυπουργό και τους υπουργούς Οικονομικών και Οικονομίας – προκειμένου να υποχωρήσει η κυβέρνηση σε κάποια θέματα, ώστε να αρχίσει να λύνεται το κουβάρι και όλες οι πλευρές να κάνουν σιγά σιγά τα αναγκαία βήματα προς τα πίσω.
Έτσι κι αλλιώς το staff level agreement, που θα έπρεπε να διαμορφώσει το EuroWorkingGroup προκειμένου να υπάρξει συμφωνία επ’ αυτού στο Eurogroup της 5ης Δεκεμβρίου δεν μπορεί να είναι έτοιμο τη Δευτέρα, όπως αρχικά είχε προγραμματιστεί. Προφανώς θα δοθεί χρόνος στους τεχνοκράτες των Βρυξελλών για να αναζητήσουν συγκλίσεις, όμως πριν απ’ όλα χρειάζεται πολιτική συμφωνία μεταξύ των εμπλεκομένων πλευρών. Κι αυτή δεν φαίνεται στον ορίζοντα ακόμα…
πηγή : protothema.gr
