«Πάση θυσία στην κυβέρνηση;» ρωτά η κίνηση στην οποία μετέχει ο Ευκλείδης Τσακαλώτος
«Προτιμάμε να πέσουμε αντιστεκόμενοι ηρωικά από εσωτερική ή εξωτερική τρόικα και όχι ταπεινωτικά από την ίδια την κοινωνία»
Την ώρα που ο Αλέξης Τσίπρας ετοιμάζεται για την αυριανή ομιλία του στην έναρξη του Συνεδρίου του ΣΥΡΙΖΑ, με την οποία θέλει να καταδείξει ότι παραμένει ο απόλυτος κυρίαρχος του εσωκομματικού παιχνιδιού, στις τάσεις της παράταξης επικρατεί «αναβρασμός», καθώς, με τις θέσεις που διατυπώνουν, προϊδεάζουν για μια σκληρή “μάχη” μεταξύ σκληροπυρηνικών και των κυβερνητικών στελεχών.
Ήδη, αυτό φαίνεται από τα κείμενα συμβολής που έχουν κατατεθεί από τις τρεις βασικές τάσεις του κόμματος.
Η πιο αιχμηρή τάση φαίνεται να είναι η Πρωτοβουλία των 53+ ανάμεσα στους οποίους βρίσκεται και ο υπουργός Οικονομικών, Ευκλείδης Τσακαλώτος και η οποία θέτει ένα βασικό ερώτημα: “Πάση θυσία στην κυβέρνηση;”.
Η τάση του ΣΥΡΙΖΑ απαντά σε αυτό το ερώτημα πως “είμαστε στην κυβέρνηση όχι πάση θυσία, αλλά όσο θεωρούμε ότι μέσα σε αυτές τις ασφυκτικές συνθήκες και τους ποικίλους εκβιασμούς μπορούμε με αριστερή οπτική να ασκήσουμε πολιτική προς όφελος των ασθενέστερων κοινωνικών στρωμάτων. Το δικό μας χρέος, ως κόμμα, είναι ακριβώς αυτό”.
Και συνεχίζει η τάση πως σκοπός είναι “να αμβλύνουμε και να αποδυναμώνουμε τις επιπτώσεις από την εφαρμογή του μνημονίου, να ανοίγουμε δρόμους μετασχηματισμού, να διαμορφώνουμε νέες συνειδήσεις και νέους συσχετισμούς. Συνεπώς, το ερώτημα ως δίλημμα είναι κάλπικο. Ασφαλώς μας ενδιαφέρει να είμαστε στην κυβέρνηση όσο οι κοινωνικές μας συμμαχίες μάς επιτρέπουν να παίζουμε το ρόλο μας. Αν χαθεί, με δική μας ευθύνη ή λόγω συνεχών εκβιασμών, η σχέση μας με τα ασθενέστερα και λαϊκά κοινωνικά στρώματα, με τα ριζοσπαστικοποιημένα τμήματα της κοινωνίας, αν διαρραγεί οριστικά η σχέση μας με τα ριζοσπαστικά κοινωνικά κινήματα, δεν έχει καμία σημασία η παραμονή σε μια κυβέρνηση, που θα έχει χάσει, στην ουσία, την κοινωνική στήριξη”.
Αυτό όμως που προκαλεί πραγματικά έκπληξη είναι πως η Πρωτοβουλία αφήνει όλα τα ενδεχόμενα ανοιχτά, επισημαίνοντας με νόημα πως “εάν συνεχιστούν οι εκβιασμοί και τα πραξικοπήματα από τους δανειστές, προτιμάμε να πέσουμε αντιστεκόμενοι ηρωικά από εσωτερική ή εξωτερική τρόικα και όχι ταπεινωτικά από την ίδια την κοινωνία”.
Αυτή ακριβώς η φράση της κίνησης των 53+ αφήνει ανοιχτά όλα τα ενδεχόμενα -ακόμα και το να πέσει η κυβέρνηση και να προκηρυχθούν εκ νέου εκλογές.
Η Ενωτική Κίνηση
Πιο ήπια είναι η τοποθέτηση της Ενωτικής Κίνησης, η οποία αναφέρει πως η κυβέρνηση εφαρμόζει πολλά θετικά μέτρα για την αντιμετώπιση της κρίσης, αλλά επισημαίνουν πως δυστυχώς “εφαρμόζουμε και μέτρα που κινούνται εκτός του προγράμματός μας, τα οποία είναι απόρροια της συμφωνίας του Ιουλίου ’15. Ακόμη και γι αυτά, δίνουμε τη μάχη για αναλογικότερη επιβάρυνση προς όφελος των λαϊκών στρωμάτων. Αυτή είναι η αλήθεια”.
Η Ενωτική Κίνηση παραδέχεται πως πρέπει το κόμμα του ΣΥΡΙΖΑ να απαλλαγεί από βασικά παθογενή χαρακτηριστικά της προηγούμενης περιόδου και να υπερβεί τα παραδοσιακά του στεγανά και για αυτό το λόγο κατέθεσε 12 προτάσεις για “έναν μάχιμο ΣΥΡΙΖΑ με στόχο ένα κόμμα αναβαπτισμένο μέσα από ένα οργανωτικό και πολιτικό σοκ.
Οι «40» που απέρχονται
Τέλος, τα 40 μέλη της απερχόμενης Κεντρικής Επιτροπής του ΣΥΡΙΖΑ στην παρέμβασή τους αναφέρουν πως το μεγάλο διακύβευμα για την Αριστερά του 21ου αιώνα είναι ένα τολμηρό και ρεαλιστικό σχέδιο προοδευτικών μετατοπίσεων και αλλαγών στην Ελλάδα και στην Ευρώπη.
Η πρόταση μάλιστα της Πλατφόρμας 2010 είναι η Αριστέρα να αποκτήσει έναν αξιόπιστο πολιτικό λόγο, να δημιουργήσει προϋποθέσεις για βιώσιμη ανάπτυξη, να δημιουργήσει απασχόληση, να μειώσει τις οικονομικές ανισότητες και να προστατέψει το περιβάλλον διασφαλίζοντας το μέλλων των νέων γενιών.
