To σκοτάδι είναι ένας φόβος που μας ακολουθεί από την παιδική μας ηλικία και πολλοί από εμάς δεν έχουμε καταφέρει να τον αντιμετωπίσουμε ακόμη και στην ενήλικη ζωή μας.
Λένε ότι γεννιόμαστε με δύο έμφυτους φόβους. Τον φόβο της πτώσης και των δυνατών θορύβων.
Μετά τους εννέα μήνες κατά τους οποίους επιπλέουμε στη μήτρα, οι δύο παραπάνω φόβοι ίσως είναι αναμενόμενοι.
Οποιοσδήποτε άλλος φόβος εμφανίζεται κατά τη διάρκεια της ενήλικης ζωή μας, είναι φόβος που αποκτάται βάσει των εμπειριών μας. Φρικάρουμε όταν βλέπουμε μία αράχνη ή έναν κλόουν, παρά το γεγονός ότι ο συγκεκριμένος φόβος δεν βρίσκεται στο DNA μας.
Αυτό ωστόσο δεν μας σταματά από το να νιώσουμε εκείνο το ξαφνικό πάγωμα και την ανατριχίλα όταν αντικρίζουμε κάποιο τρομακτικό ζώο ή έντομο, ήταν βρισκόμαστε σε κάποιο συγκεκριμένο μέρος και αντιμετωπίζουμε μια επικίνδυνη κατάσταση.
Ωστόσο, το σκοτάδι αποτελεί έναν φόβο που συνδέεται με κάτι περισσότερο από την παιδική ηλικία μας, καθώς δεν μεγαλώνουμε όλοι με αυτόν και δεν αποτελεί απλά απομεινάρι των νεανικών μας χρόνων.
Κατάλοιπο της ιστορίας των προγόνων μας
Γνωστός επίσης και ως νυχτοφοβία ή αχλυοφοβία, ο φόβος μας για το σκοτάδι δεν βασίζεται σε συγκεκριμένες συνθήκες. Είναι διαχρονικός και εγγενής.
Και αυτό γιατί, σύμφωνα με το New York magazine, δεν είναι το σκοτάδι που μας τρομοκρατεί, αλλά αυτό που μπορεί να κρύβει το σκότος, γεγονός που μας κάνει να νιώθουμε ευάλωτοι και εκτεθειμένοι.
Σκεφτείτε απλά τις ταινίες τρόμου, στις οποίες οι πρωταγωνιστές τους καταδιώκονται συνήθως τη νύχτα ή κατά τη διάρκεια μίας διακοπής ρεύματος, κόβοντας την ανάσα όσων παρακολουθούν τις εν λόγω σκηνές.
Η απάντηση βρίσκεται κρυμμένη χιλιάδες χρόνια πριν, όταν το σούρουπο σηματοδοτούσε το απόλυτο σκότος οι άνθρωποι βρίσκονταν ακόμα στο κατώτερο στρώμα της τροφικής αλυσίδας.
Το βράδυ σήμαινε ότι το είδος μας ήταν περισσότερο ευάλωτο στο να μετατραπεί σε θήραμα για τα αρπακτικά ζώα, τα οποία χρησιμοποιούσαν επωφελούνταν από το σκοτάδι.
Σε αυτή τη θεωρία βασίζεται και η έρευνα του Plos One, η οποία συνδέει τα κυνηγητικές συνήθειες των λιονταριών με τον εγγενή φόβο μας για το σκοτάδι.
Επίσης είναι ένα κατάλοιπο που παραμένει διαχρονικό. Το ένστικτό μας να προστατεύσουμε τους εαυτούς μας από τους κυνηγούς της νύχτας διαρκεί περισσότερο από ενάμιση αιώνα.
Οι περισσότεροι από εμάς καταφέρνουμε να αντιμετωπίσουμε αυτόν τον φόβο. Ωστόσο δεν είναι κάτι που έχουμε καταφέρει όλοι μας.
Μία έρευνα στη Αγγλία απέδειξε ότι το 40% των ερωτηθέντων φοβούνται να περπατήσουν το βράδυ προς το σπίτι τους, όταν δεν υπάρχει φως, αναφέρει τοRefinery29.
«Ένας άνθρωπος ενδέχεται να μην μπορεί να κοιμηθεί μόνος του στο σκοτάδι, καθώς το μυαλό του αρχίζει να περιπλανιέται», δήλωσε στο περιοδικό Time ο καθηγητής Κόλεν Κάρνεϊ.
«Σκέφτονται: Tι θα συμβεί αν κάποιος διαρρήξει το σπίτι μου;. Και τότε πιστεύουν ότι δεν φοβούνται το σκοτάδι αλλά ότι απλά φοβούνται τους διαρρήκτες», προσθέτει.
Πηγή: Daily Mirror
